Συνέντευξη Νικήτας Κίσσονας (Methexis), Ζωντανή Μουσική Ιστορία

 

"Η ΑΝΤΙΘΕΣΗ πιστή στο όραμά της να καταγράψει αυτό, που ονομάζει "ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ", συνεχίζει μέσα από έναν κύκλο συνεντεύξεων, να αναδεικνύει σημαντικούς καλλιτέχνες και γκρουπ της ευρύτερης ελληνικής ροκ σκηνής -και όχι μόνο- ειδικά δε, ενόψει του (3ου) φεστιβάλ progressive rock, που ετοιμάζουμε, την ανάδειξη των βασικών εκπροσώπων του, συγκεντρώνοντας πολύτιμο οπτικοακουστικό υλικό .

Στον κύκλο αυτό προστέθηκε ένας ακόμη "εγχώριος πολύτιμος λίθος", με την συνέντευξη στην ΑΝΤΙΘΕΣΗ, του σημαντικότατου προοδευτικού μουσικού, Νικήτα Κίσσονα (Methexis), ενόψει και της κυκλοφορίας της νέας του δουλειάς σε βινύλιο POTENTIAL ΔΕLTAS/ METHEXIS (a musical project by Nikitas kissonas).

Ο πολυτάλαντος καλλιτέχνης, κιθαρίστας, συνθέτης, τραγουδοποιός, ερμηνευτής, σκηνοθέτης κατά μία έννοια των Ιστοριών του, ο ανήσυχος νους, αυτή η progressive ψυχή Nikitas Kissonas, μας μίλησε για την μουσική του και ο λογοτεχνικός του λόγος μας έκανε να τον θαυμάσουμε ακόμα περισσότερο!!

Όντας κι ο ίδιος άνθρωπος των εναλλαγών, όπως μας είπε, λατρεύει να πειραματίζεται, να εμβαθύνει κι αρέσκεται στα δύσκολα.

 Εξερευνά ακόμα κι εκεί, που η μοίρα σφραγίζει το τέλος κάθε ιστορίας, κόβει την κιθάρα του νοητά στα δύο και την μοιράζει στις περσόνες, που δημιουργεί!"

 

Γιώργος Genesis: Καλωσορίζουμε τον Νικήτα Κίσσονα από τους Methexis, με αφορμή τον καινούργιο του δίσκο Potential Δeltas.

Νικήτα, πότε ξεκίνησες να παίζεις μουσική και ποιο ήταν το πρώτο σου μουσικό όργανο, πριν ξεκινήσεις τη σύνθεση;

Νικήτας Κίσσονας: Ήταν κατευθείαν η κιθάρα. Γύρω στα 14 ξεκίνησα να ασχολούμαι, εντελώς τυχαία.

Ο αδερφός μου έπαιζε μικρός και το εγκατέλειψε. Βρήκα το όργανο μέσα στο σπίτι και άρχισα  να πειραματίζομαι.

Με ενθάρρυναν να πάω σε ωδείο και έτσι έπεσα με τα μούτρα στο όργανο, αλλά και στα θεωρητικά, τα οποία με οδήγησαν στη σύνθεση, την άλλη μου αγάπη.

Παράλληλα με τη μουσική που μου άρεσε να γράφω, συνέχισα και τις σπουδές. Να πάρω όλα τα χαρτιά που χρειαζόντουσαν, τα πτυχία, στο πανεπιστήμιο έπειτα, τα μεταπτυχιακά. Με ενδιέφερε πάρα πολύ να εξαντλήσω το γνωσιακό κομμάτι.

 

Νικήτας Κίσσονας live, 8/4/2023
Αντίθεση

Γιώργος Genesis: Ασχολήθηκες, έπειτα, και με τη φωνή;

Νικήτας Κίσσονας: Σχεδόν καθόλου! Κανονική εκπαίδευση φωνής δεν έχω κάνει.

Κατά καιρούς, επισκέφθηκα διάφορους καθηγητές, αλλά δεν έκατσα ποτέ. Δεν φταίνε εκείνοι. Εγώ δεν είχα την πειθαρχία που χρειαζόταν για την φωνή.

Μόνος μου ουσιαστικά έμαθα και για αυτό δεν θεωρώ τον εαυτό μου, αλλά ούτε και είμαι τραγουδιστής. Απλά, τραγουδάω.

 

Γιώργος Genesis: Ποια ήταν η πρώτη σου κιθάρα;

Νικήτας Κίσσονας: Ήταν κλασική. Με κλασική ξεκίνησα και σπούδασα. Κάπου στα 18-19, ήθελα να πάρω και μία ηλεκτρική.

 

Γιώργος Genesis: Ποια κιθάρα διάλεξες τότε;

Νικήτας Κίσσονας: Πήρα μία Fernandes, επειδή, έπαιζε με Fernandes ο Steve Hackett και ο Robert Fripp. Ήταν η μάρκα τους, εκείνη την περίοδο.

Επίσης, η Fernandes είχε λανσάρει, ένα δικό της σύστημα, το Sustainer, το οποίο μπορούσε να κρατήσει τη νότα όση ώρα θες, ένα εφέ που το χρησιμοποιούσαν και οι δύο πάρα πολύ, οπότε το ήθελα κι εγώ!

Έτσι, άρχισα σιγά σιγά να πειραματίζομαι και με την ηλεκτρική.

Γιώργος Genesis: Ποιες είναι οι μουσικές σου επιρροές;

Νικήτας Κίσσονας: Ευτυχώς στο σπίτι, απο μικρός που ήμουν, άκουγαν κλασική μουσική.

Άρεσε στον πατέρα μου. Ταξίδευε πολύ και τότε στο αεροπλάνο έδιναν δώρο CD με συλλογές ολόκληρες. Είχαμε γεμίσει το σπίτι και άκουγα συνέχεια. Μου άρεσε πάρα πολύ και ίσως για αυτό να πήγα εύκολα στην κλασική κιθάρα.

Κάποια στιγμή, ανακάλυψα τυχαία το Progressive Rock. Κατευθείαν πήγα εκεί. Δεν πέρασα από άλλα! Για αυτό και δεν έχω περάσει τη metal και την classic rock φάση της ζωής μου.

Live 18/5/2013, ΛΕ.Φ.ΚΑ

O πρώτος μου δίσκος ήταν Camel και γι’ αυτό παραμένουν το συγκρότημα με το οποίο έχω συνδεθεί περισσότερο, συναισθηματικά.

 

Γιώργος Genesis: Ξεκίνησες με τον πρώτο τους δίσκο;

Νικήτας Κίσσονας: Όχι, με το Nude, δεκαετίας του ’80. Γι’ αυτό αγαπώ πολύ τα τελευταία των Camel! Ήταν τα πρώτα που έμαθα και μετά πήγα πιο πίσω.

Και φυσικά, όταν πήγα στο δισκοπωλείο, μου είπαν αν σου αρέσουν αυτοί, θα σου αρέσουν και οι Caravan και αν σου αρέσουν οι Caravan, θα σου αρέσουν και οι King Crimson.

Και έμαθα όλη την αφρόκρεμα.

Από την άλλη, στο σχολείο δεν ήμουν καλός μαθητής. Στο μόνο που κατάλαβα ότι ήμουν καλός ήταν στην κιθάρα και στη μουσική γενικά. Οπότε, έπεσα με τα μούτρα πάνω σε αυτό που ένιωθα ότι ήμουν καλός.

 

Γιώργος Genesis: Ποια είναι τα συγκροτήματα που σε επηρέασαν περισσότερο στις συνθέσεις σου;

Νικήτας Κίσσονας: Εσκεμμένα ή μη, υπάρχουν ξεκάθαρες επιρροές από την κλασική περίοδο του progressive rock. Κάποια τα έκανα επίτηδες, κάποια άλλα τα κατάλαβα μετά από καιρό. ‘Α!’ , λέω ‘αυτό έχεις βάλει, ε!; Αυτό το σημείο που είναι ίδιο με Genesis’, για παράδειγμα.

Αλλά, η αρμονία είναι πολύ επηρεασμένη από τη σύγχρονη κλασική μουσική του 20^ου αιώνα. Έχω δανειστεί και από εκεί πάρα πολλά στοιχεία. Είναι και ένας από τους στόχους μου, να μπορέσω να τα ενσωματώσω.

Και ίσως είναι αυτό, στο οποίο προσπαθώ να διαφοροποιηθώ από άλλα σχήματα. Η αρμονία και οι συγχορδίες που χρησιμοποιώ.

 

Γιώργος Genesis: Πώς δημιουργήθηκαν οι Methexis;

Νικήτας Κίσσονας: Πριν το 2011 που βγήκε ο πρώτος δίσκος, όταν πήρα και την απόφαση, έγραφα μουσική, έγραφα τραγούδια, αλλά ήμουν πολύ δειλός για να ψάξω να βρω άτομα με τα οποία να τα παίξω.

Είχα γράψει έναν ολόκληρο δίσκο 70 λεπτών, ο οποίος έχει πάει στο ράφι.

Και μετά έγραψα το ‘The Fall Of Bliss’ που έγινε ο πρώτος δίσκος.

Έγραφα ένα κομμάτι τώρα, ένα κομμάτι την επόμενη χρονιά και στην ουσία συνειδητοποίησα ότι έχω φτιάξει κομμάτια που μπορούν να καλύψουν έναν ολόκληρο δίσκο.

Ψάχνοντας το όνομα, συμβουλεύτηκα μία φίλη, η οποία ασχολείται πολύ με την ελληνική γλώσσα, γιατί ήθελα ένα ελληνικό όνομα που να μπορεί όμως να σταθεί και στα αγγλικά.

Μου πρότεινε και το Methexis και ψάχνοντας την εννοιολογία της λέξης, μου άρεσε και το κράτησα.

Εκείνη την περίοδο ήμουν στους Verbal Delirium, οπότε δεν σκεφτόμουν να δημιουργήσω δικό μου συγκρότημα, ήθελα μόνο να βγάλω το δίσκο.

Προσπαθώντας να τον παρουσιάσω, έψαξα να βρω άτομα, κάτι που δεν λειτούργησε πάρα πολύ, γι’ αυτό και δεν έγινε η παρουσίαση του.

Έπειτα έφυγα για Αγγλία, όπου άρχισα να γράφω τον δεύτερο δίσκο και έτσι χρησιμοποίησα μουσικούς από το εξωτερικό, από Αγγλία, Σουηδία και Αμερική.

Ο δεύτερος δίσκος, το ‘Suiciety’ έχει μία μεγάλη διαφορά σε σχέση με τον πρώτο.

Μου αρέσει πάρα πολύ, όταν γράφω μουσική να υπάρχει η ιδέα του concept. Όχι μόνο στην ιστορία, αλλά και συμβολιστικά. Στους στίχους, στις εικόνες, σε όλα.

Στο ‘Suiciety’ ήθελα να το εξαντλήσω αυτό. Ακόμα και στο εξώφυλλο και στο εσώφυλλο.

Υπάρχουν παντού συμβολάκια μέσα στο βιβλιαράκι. Είναι σαν παιχνίδι, αν έχεις τη διάθεση να ψάξεις να βρεις όλους τους συνδέσμους.

Χωρίζεται σε τέσσερα μέρη. Το κάθε μέρος έχει διαφορετική ενορχήστρωση και ενώνονται όλα τα όργανα μόνο στο τελευταίο κομμάτι.

Ήθελα να χρησιμοπιήσω μουσικούς από Ευρώπη, από Αμερική και Ασία. Λειτούργησε αρχικά, αλλά μετά έπαψε, γιατί όταν τα κάνεις όλα από απόσταση, μπορεί να υπάρχει κάποια ασυνεννοησία. Οπότε έμεινα με μουσικούς από Ευρώπη και από Αμερική.

Σε αντίθεση με τον πρώτο δίσκο, εδώ έχω ένα δίσκο με πολλά άτομα.

Γιώργος Genesis: Το είχες παρουσιάσει στο Τριανόν, με πολλούς φίλους μουσικούς.

Νικήτας Κίσσονας:  Ήμασταν 12 άτομα επί σκηνής! Για τον προϋπολογισμό μας, ήταν πολύ τολμηρό όλο αυτό!

Βρήκα και έναν άνθρωπο που μου έφτιαξε πολύ ωραίες ιστορίες animation για κάποια κομμάτια, που ήθελα να ενισχύσουν την ιστορία που παρουσίαζα. Ήταν μία πάρα πολύ ωραία βραδιά.

Στην πορεία, κατάφερα νω βρω για πρώτη φορά άτομα για συγκρότημα, για να κάνω συναυλίες. Είχα υλικό από τους δύο δίσκους, συν κάποια άλλα κομμάτια.

Καταφέραμε και συναυλίες να κάνουμε και να παίξουμε στα φεστιβάλ της Αντίθεσης.

Γιώργος Genesis: Το 2012 έγινε μία προσέγγιση ώστε να κάνουμε ένα mini progressive φεστιβάλ, στον χώρο όπου στεγαζόταν τότε η Αντίθεση, στην οδό Προμηθέως. Αυτή η βραδιά έδωσε αρκετό συναίσθημα.

Νικήτας Κίσσονας: Στην αφίσα είχαμε όλοι τον πρώτο μας δίσκο! Έχουμε παίξει αρκετές φορές στον χώρο σας στην Προμηθέως και πριν το 2012. Με τους Verbal Delirium, κυρίως. 

Αυτές τις συναυλίες ακόμα τις μνημονεύουμε με τον Γιάννη(Jargon) από τους Verbal.

Γιώργος Genesis: Έπείτα, με τη συμμετοχή σου πάντα, έγινε το 1^ο Progressive Festival της Αντίθεσης, σε ένα ανοιχτό θέατρο στο Γαλάτσι. Ήταν η πρώτη απόπειρα σε ανοιχτό χώρο.

Νικήτας Κίσσονας: Για το φεστιβάλ, όλοι θυμόμαστε, πώς είχε ένα από τα καλύτερα παραδείγματα κοινού. Ένα κοινό που ήθελε αυτό ακριβώς το είδος μουσικής. Δεν έχει ξανατύχει έκτοτε να παίζεις και στη μέση του κομματιού το κοινό να χειροκροτά γιατί του άρεσε το σημείο.

Γιώρος Genesis: Το 2^ο Progressive Festival, το επιχειρήσαμε πάλι με την παρουσία σου. Ήσουν μόνος με μία κιθάρα. Ήταν κάτι μαγικό. Θα συμμετείχες φυσικά και στο 3^ο, που θα γινόταν τον Μάιο του 2020, το οποίο όμως ματαιώθηκε λόγω καραντίνας.

Νικήτας Κίσσονας: Είχαμε προλάβει όμως, ακριβώς πριν κλείσουν όλα, τον Νοέμβριο του 2019 να κάνουμε στην Αντίθεση την παρουσίαση του ‘Topos’.

Με το γκρουπ, στην ενδιάμεση πορεία, γίναμε από κουαρτέτο, τρίο, που επίσης λειτούργησε πολύ ωραία. Μετά μείναμε δύο και δεν μπορούσε να λειτουργήσει άλλο.

Τότε, προχώρησα κατευθείαν στην ηχογράφηση του επόμενου δίσκου, του ‘Topos’, τον οποίο αποφάσισα να κάνω instrumental.

Η όλη μου ιδέα στους δίσκους, είναι κάθε δίσκος να είναι κάτι διαφορετικό από τον προηγούμενο. Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να επαναληφθώ. Αν και είμαι σίγουρος ότι κάποιος που με ακούει, θα μπορούσε να πει πώς κάτι είναι τυπικό δικό μου.

Ο πρώτος δίσκος ήταν πιο προσωπικός. Ίσως ήταν μια συλλογή κομματιών, περισσότερο.

Ο δεύτερος είχε το θεατρικό στοιχείο, γι’ αυτό και έφερα τον Joe Payne, τον τραγουδιστή, που μπορούσε να τα πει όλα αυτά με ευκολία.

Ο τρίτος δίσκος ήθελα να έχει το μοντέλο των δίσκων του Mike Oldfield, δύο instrumental 20λέπτα κομμάτια. Εκεί, μάζεψα και μελωδίες που είχα γράψει για θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις.

Ήταν διαφορετικός σε σχέση με τον δεύτερο, ο οποίος είχε όλα τα concept στοιχεία και τους συμβολισμούς. Ο τρίτος δίσκος ήθελα να είναι άδειος. Ο καθένας να φτιάξει όποια ιστορία θέλει. Γι’ αυτό και τον ονόμασα απλά ‘Topos 1’ και ‘Topos 2’.

Στο εξώφυλλο και το εσώφυλλο, τίποτα δεν προδιαθέτει αυτά που θέλω να πω. Εγώ έχω μία ιστορία στο μυαλό μου, αλλά είναι η δική μου.

Παρουσιάστηκε όπως είπαμε, στην Αντίθεση, πάλι με αρκετούς φίλους μουσικούς, όπως ο Νικόλας Νικολόπουλος και ο Γιώργος Μούχος, οι οποίοι είναι πάντα παρόντες.

Στα ντραμς ήταν ο Θοδωρής Χριστοδούλου, ο οποίος παίζει και στον δίσκο.

 

Methexis, παρουσίαση "Topos" 23/11/19

Έπειτα, ήρθε ο covid και αποφάσισα να κλειστώ και να ξεκινήσω να σκέφτομαι τί θέλω να κάνω για μετά.

Αλλά, το κάθε ένα από αυτά τα στάδια, επειδή τα κάνω μόνος μου, παίρνουν χρόνια και για να στηριχτούν οικονομικά, αλλά και σαν παραγωγή.

Αν είσαι σε συγκρότημα, είναι διαφορετικά. Ο ένας σπρώχνει τον άλλο, βοηθάει και πάμε μπροστά. Ή κωλυσιεργούμε, γιατί ένα άτομο μπορεί να καθυστερήσει όλη τη μπάντα.

Όταν είσαι μόνος, όλα κρέμονται πάνω σου. Αν δεν έχεις πολλή όρεξη μένεις στο ράφι. Αν έχεις, πέφτεις με τα μούτρα.

 

Γιώργος Genesis: Ανέφερε μας, ιστορικά, τους μουσικούς με τους οποίους έχεις συνεργαστεί στους δίσκους σου.

Νικήτας Κίσσονας: Στον πρώτο δίσκο πρέπει σίγουρα να αναφέρω τον Νίκο Μίρα στα ντραμς. 

Και φυσικά τον Γιάννη Κοσμίδη( Jargon), ο οποίος έπαιξε πιάνο στο ‘Lines On A Bust’.

Στον δεύτερο δίσκο και ποιοι δεν έπαιξαν. Έπαιξε ένα κουιντέτο χάλκινα και ένα κουιντέτο εγχόρδων, φοιτητές από την Αγγλία. Ήταν φοιτητικό project για αυτούς.

Σίγουρα, ειδική μνεία για τον τραγουδιστή Joe Payne. O Σουηδός Linus Kase στα πλήκτρα, ο οποίος έπαιζε με τους Anglagard. Καταπληκτικός μουσικός. Γενικώς, οι Σουηδοί διδάσκουν επαγγελματισμό. Είναι οι πιο επαγγελματίες που έχω συναντήσει και έχω ακούσει ότι όλοι εντυπωσιάζονται με το πόσο ικανοί και  συνεπείς είναι.

 

Στον τρίτο δίσκο ήταν, φυσικά, ο Θοδωρής Χριστοδούλου στα ντραμς, ο Νικόλας Νικολόπουλος από τους Ciccada, στο φλάουτο και ένας δύο session μουσικοί που κάλεσα, για να καλύψουν κάποια κενά σε τρομπέτα.

 Στον καινούργιο, αποφάσισα να τα κάνω όλα μόνος μου, για διάφορους λόγους.

Πρώτον, γιατί ήταν ένα στοίχημα, το αν μπορώ να το κάνω. Οπότε, έβαλα το τικ (στη λίστα), δεν χρειάζεται να το ξανακάνω! Ικανοποιήθηκα!

Έχει όλα τα κάλα και τα κακά, όταν το κάνεις μόνος σου.

Το κάνεις με το δικό σου ρυθμό, δεν έχεις να κυνηγήσεις κανέναν, δεν έχεις να καταλογίσεις σε κάποιον ότι δεν έχει καταλάβει τη μουσική σου. Εσύ τα γράφεις, εσύ έχεις την ευθύνη όλου του αποτελέσματος.

Ήταν η πιο ευχάριστη ηχογράφηση που έχω κάνει! Κλείστηκα για μία εβδομάδα στο σπίτι και το ηχογράφησα όλο. Νυχθημερόν, πέρσι το καλοκαίρι.

Γιωργός Genesis: Σε βοήθησε η εμπειρία που είχες αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια;

Νικήτας Κίσσονας: Ναι! Βοήθησε αφάνταστα. Το πώς ηχογράφησα τον πρώτο δίσκο, με το πώς ηχογράφησα τον τελευταίο, δεν μπορεί να συγκριθεί καν.

Φυσικά, να αναφέρω τον Λεωνίδα Πετρόπουλο, που έχει κάνει τη μίξη σε όλους του δίσκους.

 

Γιώργος Genesis: Η έκδοση των δίσκων σου, γίνεται από κάποια εταιρεία;

Νικήτας Κίσσονας: Όχι, κανένας δίσκος δεν έχει φτιαχτεί από εταιρεία.

Γιώργος Genesis: Καλύτερα, κατά κάποιο τρόπο.

Νικήτας Κίσσονας: Για την ηχογράφηση του δίσκου και για το μουσικό αποτέλεσμα, ναι.

Η εταιρεία βέβαια, σου δίνει μία διαφήμιση και μία προώθηση που δεν την έχεις μόνος σου.

Κατά καιρούς, απευθύνθηκα για κάποιους δίσκους σε εταιρείες, αλλά δεν έχω κάποιο αποτέλεσμα έως τώρα.

Δεν βοηθούν και αυτά που γράφω, βέβαια! Δεν το λέω με την έννοια ότι είναι δύσκολα. Υπάρχει πολύ πιο δύσκολη μουσική από τη δική μου. Φταίει το ότι δεν υπάρχει μία συνέπεια σε αυτό που κάνω.

Υπάρχουν πολλά συγκροτήματα που ξέρεις τον ήχο τους, ξέρεις πώς γράφουν, οπότε γνωρίζεις τί θα ακούσεις και στον επόμενο δίσκο.

Προσπαθώ κάθε δίσκος να είναι λίγο σαν έκπληξη, σε σχέση με το περιέχομενο, οπότε, ο κόσμος δεν το πολυθέλει αυτό και ακόμα περισσότερο δεν το θέλουν οι εταιρείες. Γιατί δεν ξέρουν σε ποιο κοινό να απευθυνθούν.

Στον κόσμο που του αρέσουν τα musical, θα δώσουν το δεύτερο δίσκο. Στον κόσμο που του αρέσει το instrumental, ταιριάζει ο τρίτος. Για πιο dark, εσωτερική μουσική, πάμε στον πρώτο δίσκο. Στον τελευταίο έβαλα και ελληνικά στοιχεία, οπότε, επίσης άλλο κοινό.

Δεν βοηθάω καθόλου, αλλά αυτό θέλω να κάνω. Υποτίθεται, ότι όλο αυτό είναι υπό την σκέπη του προοδευτικού ροκ.

Γιώργος Genesis: Θα έλεγα, ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό. Να κάνει κάποιος εκείνο που τον εκφράζει και όχι εκείνο που θα έπρεπε, για να αρέσει, ανάλογα με την εποχή.

Νικήτας Κίσσονας: Ναι, αυτό κάνουν πιο πολύ οι ανεξάρτητοι καλλιτέχνες, οι οποίοι δεν έχουν την πίεση, είτε του κοινού, είτε των εταιρειών.

 

Γιώργος Genesis: Γιατί παίζεις μουσική;

Νικήτας Κίσσονας: Είναι μία ανάγκη. Αν δεν είχα βρει εκείνη την κιθάρα, δεν ξέρω τί θα έκανα. Κάτι καλλιτεχνικό, σίγουρα. Μπορεί να μην ήταν μουσική, καν. Πάντως, μια ανάγκη για έκφραση, την έχω και έχω καταλάβει πως μέσα από την τέχνη, μπορώ να εκφραστώ καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο μέσο.

Γιώργος Genesis: Πώς δημιουργήθηκε ο καινούργιος σου δίσκος, Potencial Δeltas; Ποια είναι η ιστορία του;

Νικήτας Κίσσονας: Αποφάσια, όπως είπαμε, να τον ηχογραφήσω μόνος μου για να με μετρήσω, να δω τί μπορώ να κάνω. Πολλές φορές, όταν έχουμε αρκετά μέσα στη διάθεσή μας, ξεφεύγουμε. Όταν έχουμε πολλούς μουσικούς, αρχίζουμε και φορτώνουμε.

Είπα, μπορώ να κάνω αυτά μόνος μου, οπότε περιορίζομαι. Όταν δημιουργείς και έχεις έναν περιορισμό, σε βοηθάει πολύ. Οριοθετείς το πεδίο, στο οποίο μπορείς να παίξεις.

Σκεφτόμενος το τί θέλω να πω με αυτόν τον δίσκο, ποια θα είναι η ιστορία του, θυμήθηκα όλη αυτή την αίσθηση που είχα όταν γύρισα από Αγγλία και τους λόγους για τους οποίους αποφάσισα να ξαναγυρίσω στην Ελλάδα. Και αποφάσισα να αποτυπώσω αυτήν την αίσθηση στο δίσκο.

Επειδή, το ‘Topos’ ήταν ο πρώτος δίσκος που βγήκε σε βινύλιο, έτσι και για τον καινούργιο δίσκο, εξαρχής τον σκέφτηκα σαν βινύλιο. Και για αυτό κυκλοφορεί μόνο σαν βινύλιο, παρόλο που υπάρχει και το cd μέσα, για πρακτικούς λόγους.

Η πρώτη πλευρά περιγράφει το ταξίδι προς την Αγγλία και αυτά που βίωσα εκεί, ενώ η δεύτερη περιγράφει την διάθεσή μου να γύρισω, τί μου έλειψε περισσότερο, το γιατί γύρισα.

Όταν πήγα Αγγλία, εξεπλάγην που στους τρεις μήνες έβλεπα βιντεάκια του ΕΟΤ με τις Κυκλάδες από ψηλά και έκλαιγα μόνος μου! Λες και έλειπα μετανάστης 50 χρόνια!

Δεν είχα καταλάβει ότι αυτή τη χώρα, τελικά, την αγαπάω. Δεν είχα ιδέα. Νόμιζα, όπως όλοι, να σηκωθώ να φύγω από αυτή τη χώρα που με τρώει, που είναι η χειρότερη χώρα του κόσμου και με μισεί, οπότε και εγώ τη μισώ και θέλω να φύγω.

Ανακάλυψα μία σχέση που δεν ήξερα ότι υπήρχε. Γι’ αυτό και δεν έχω καμία διάθεση να ξαναφύγω. Έχω καταλάβει για πιο λόγο είμαι εδώ. Με όλα τα στραβά, εννοείται.

Οπότε, το concept σε αυτόν τον δίσκο ήταν συγκεκριμένο. Θα έχω την αγγλική πλευρά, θα έχω και την ελληνική.

Από τη στιγμή που θα είχα και ελληνική πλευρά, ήταν μια ευκαιρία να πω ‘τί δεν έχεις κάνει ως τώρα; Δεν έχεις βάλει κάτι επηρεασμένο από ελληνική μουσική παράδοση.’

Η πρώτη μου επαφή με τη μουσική παράδοση, σαν μελέτη, έγινε όταν ήμουν στην Αγγλία. Η πτυχιακή μου εργασία ήταν πάνω  στο ηπειρώτικο μοιρολόι, οπότε ασχολήθηκα πάρα πολύ. Άκουσα πάρα πολλή μουσική.

Το ελληνικό στοιχείο είναι και το νέο στοιχείο στο δίσκο, που τον διαφοροποιεί από τους προηγούμενους.

Η πρώτη πλευρά, πάνω κάτω, είμαι εγώ. Είναι μία συνέχεια των προηγούμενων δίσκων, ηχητικά. Έχει σημεία, τα οποία είναι ίσως τα πιο εύπεπτα που έχω κάνει ποτέ και υπάρχει μάλλον και το πιο δύσπεπτο σημείο που έχω κάνει.

Η δεύτερη πλευρά όμως, έχει τρία κομμάτια. Το πρώτο κομμάτι λέγεται ‘Χορός’. Έχω πάρει διάφορους χορούς, ξεκινώντας από Θράκη και κατεβαίνοντας όλη την Ελλάδα νότια, μέχρι Κρήτη. Έφτιαξα ένα κομμάτι, το οποίο ξεκινάει πολύ αργά, σαν να στήνεται το πανηγύρι και πηγαίνει όλο και πιο έντονα.

Σκοπός μου ήταν, όποιος το ακούσει να μπορεί να νιώσει κάποια στιγμή μια έκσταση, να θέλει να σηκωθεί λίγο από την καρέκλα, να κουνηθεί.

Ακολουθεί το ομώνυμο κομμάτι, που αποφάσισα να ονομάσω ‘Μέθεξις’, όπου εκεί μπαίνουν λίγο πιο παγανιστικά στοιχεία. Λες και είσαι μέσα στο δάσος με 15 άτομα και όλοι έχουν από ένα αυτοσχέδιο κρουστό.

Και όντως, έπαιξα με πάρα πολλά αυτοσχέδια κρουστά. Με τενεκεδάκια από καφέ, κουτάλια, να χτυπάω τον εαυτό μου. Και να υπάρχει μία σύμπραξη σε όλο αυτό. Μέχρι που και αυτό φτάνει σε μία έκσταση και σταματάει.

Το τρίτο και τελευταίο κομμάτι είναι το ‘Μοιρολόι’, το οποία ουσιαστικά είναι ένας διάλογος.

Αρχικά, το είχα σκεφτεί για κλαρινέτο και βιολί, όπως συνήθως γίνεται, αλλά θεώρησα ότι θα ήταν πολύ κλισέ και ότι θα έπαιζα με κάτι με το οποίο μπορεί να έτρωγα και τα μούτρα μου, επειδή δεν είναι το στοιχείο μου, οπότε αποφάσισα αυτά τα δύο μέρη να τα παίξω στις κιθάρες.

Είναι μία συνομιλία μεταξύ δύο διαφορετικών κιθαριστών. Δύο περσόνες κιθαριστών. Ο ένας πενθεί, ο άλλος παρηγορεί. Αυτός που παρηγορεί, φτάνει στο τέλος να θέλει και αυτός να πενθήσει παρηγορώντας, μέχρι που στο τέλος αποδέχονται και οι δύο τη μοίρα, όπως γίνεται συνήθως στα μοιρολόγια. Πάντα υπάρχει αυτή η αποδοχή στο τέλος.

Μετά το μοιρολόι, ο δίσκος τελειώνει με κάποιους ήχους κυμάτων.

Και οι δύο πλευρές ξεκινούν με τον ίδιο ήχο φύσης. Το ένα οδηγεί Αγγλία, το άλλο οδηγεί Ελλάδα. Δεν ξέρεις ποια πλευρά έχεις βάλει μέχρι να μπει η νότα. Ο σκοπός ήταν να δείξω ότι είναι και οι δύο, πλευρές του ίδιου νομίσματος.

Όμως, στο τέλος του δίσκου έχω βάλει ήχους από θάλασσα, ηχογραφημένους στην Εύβοια, στο μέρος μου.

Και εκεί γίνεται ξεκάθαρος ο λόγος που γύρισα. Αυτό το μέρος, είναι ο παράδεισος μου.

Γι’ αυτό και έχω κάνει ένα κολπάκι στο βινύλιο και αυτός ο ήχος κύματος κάνει λούπα. Ακούγεται για όση ώρα θες.

Επίσης, στην πρώτη πλευρά υπάρχουν δύο μελωδίες, που προέρχονται από τον πρώτο πρώτο δίσκο, που δεν τον κυκλοφόρησα ποτέ. Θεώρησα ότι αυτές οι δύο μελωδιούλες δεν έπρεπε να πάνε χαμένες.

Γιώργος Genesis: Θα γίνει live παρουσιάση του Potential Δeltas;

Νικήτας Κίσσονας: Νόμιζα ότι δεν θα κάνω παρουσίαση. Δεν μπορούσα να φανταστώ πώς μπορεί αυτός ο δίσκος να παιχτεί live, χωρίς να πρέπει να φωνάξεις είκοσι μουσικούς. Αλλά, αποφάσισα ότι θα το κάνω και έχω ξεκινήσει ήδη επάφες με μουσικούς, για να παρουσιαστεί όπως πρέπει. Αν όλα πάνε καλά, Δεκέμβρη ή Γενάρη, θα γίνει. Θα είναι ασφαλώς προσαρμοσμένο για live.

Γιώργος Genesis: Ποια είναι το σχέδια σου για το μέλλον;

Νικήτας Κίσσονας: Ήδη έχω ξεκινήσει το επόμενα βήματα. Θα είναι το πιο φιλόδοξο και ως τώρα το πιο μεγαλεπήβολο project. Θέλω να γράψω μία Rock Όπερα.

Θα παίξουν και θα τραγουδήσουν πάρα πολλοί μουσικοί. Θα είναι πάνω στην ελληνική μυθολογία, άρα θα έχει το ελληνικό στοιχείο. Προς το παρόν, έφτιαξα την ιστορία. Σιγά σιγά! (γέλια)

Τη στιγμή που τελειώνει η ηχογράφηση ενός δίσκου, ήδη ξεκινούν τα σχέδια του επόμενου, για ψυχολογικούς λόγους. Δεν μπορείς να σταματήσεις, ούτε να νιώσεις ότι δεν υπάρχει κάτι άλλο.

 

Γιώργος Genesis: Στο μέλλον θα χρησιμοποιήσεις και άλλο από το ανέκδοτο υλικό σου;

Νικήτας Κίσσονας: Ίσως, ναι. Υπάρχουν συρτάρια με υλικό! Και επίσης, πλέον βάζω και ελληνικό στίχο, πέρα από την ελληνική μουσική.

Γιώργος Genesis: Είναι δύσκολο να προσαρμοστεί η ελληνική γλώσσα, ίσως γιατί χρειάζεται να μπερδέψεις και την παράδοση, αλλά σε ένα σημείο χρειάζεται. Λίγοι το έχουν κάνει. Ποια είναι η γνώμη σου;

Νικήτας Κίσσονας: Ναι, δεν βοηθάει η γλώσσα. Ανακάλυψα, όμως, ότι μου αρέσει αυτή η διαδικασία και θα το συνεχίσω.  Θεωρώ ότι πρέπει. Ο λόγος που δεν το έκανα σε προηγούμενους δίσκους, ενώ το είχα ξανασκεφτεί, είναι το είδος της μουσικής.

Για παράδειγμα, δεν μπορώ να ακούσω jazz με ελληνικό ή ρώσικο στίχο. Θες αμερικάνικο ηχόχρωμα στη jazz για να ακουστεί jazz. Αλλιώς, παίζεις με πειραματισμούς.

Αντίστοιχα, αν θες να παίξεις progressive rock αγγλικού τύπου, αν βάλεις ελληνικό στίχο, δεν ταιριάζει.

Γι’ αυτό και όπου έβαλα ελληνικό στίχο, η μουσική δεν είναι αυτό ακριβώς που περιμένεις από το προοδευτικό ροκ.

 

Γιώργος Genesis: Ανέφερε μας κάποιες στιγμές από την πορεία σου στη μουσική, που θεωρείς αξιόλογες.

Νικήτας Κίσσονας: Όταν ήμουν στην Αγγλία, είχα δει μία αγγελία ότι ζητείται κιθαρίστας για μία παρουσίαση rock όπερας, η οποία είναι από τα αγαπημένα μου είδη. Απάντησα και με πήραν κατευθείαν. Η συναλία θα γινόταν σε ένα μήνα.

Δεν είχα καταλάβει ότι ήταν παραγωγή ενός ατόμου, που πάλευε να παρουσιάσει το έργο του χρόνια ολόκληρα, μαζεύοντας μουσικούς που θα τον βοηθούσαν αφιλοκερδώς.

Μιλάω για πολλους μουσικούς! Είχε μικρή ορχήστρα με έγχορδα, πνευστά, ροκ μπάντα από πίσω, μικρή χορωδία πιο πίσω, μιλάμε για πολλά άτομα!

Κατάφερε να τα μαζέψει και του έφυγε τελευταία στιγμή ο lead κιθαρίστας.

Αυτή η παρουσίαση ήταν κάτι πολύ συγκινητικό, για δύο λόγους, πέρα από το ότι με το που πήγα Αγγλία έπαιξα στον μεγαλύτερο χώρο του Bristol. 

Ο ένας λόγος είναι η εμπιστοσύνη που μου έδειξε. Είδα έλλειψη εγωισμού, κάτι το οποίο έκτοτε, σπάνια βλέπω ανάμεσα σε μουσικούς. Μπήκα μέσα, είδε τί μπορώ να κάνω και αμέσως με έβαλε υπεύθυνο όλης της μπάντας από πίσω.

Δεν είναι μόνο ότι με έβαλε υπεύθυνο. Είναι και το πώς με αποδέχθηκαν τα άτομα που έπαιζαν μαζί του 10 χρόνια. Δεν ήταν σε φάση ‘τί; Τώρα ο καινούργιος θα μας κάνει κουμάντο;’ Ήταν ότι ‘ναι, εσύ ξέρεις καλύτερα, κρεμόμαστε από πάνω σου’, κάτι το οποίο με εντυπωσίασε.

Υπήρχε συνεργασία. Ήταν μαγικό.

Και ο δεύτερος λόγος, είναι πως όταν τον ρώτησα πώς με επέλεξε, γιατί φανταζόμουν ότι θα απάντησαν πάρα πολλοί, μου είπε ‘Δεν απάντησε κανένας. Είσαι ο μόνος.’

Δεν κατάλαβα τότε τι εννοούσε, παρά μόνο μετά, όταν έψαχνα μουσικούς για να ηχογραφήσω το ‘Suiciety’.

Δεν είναι τυχαίο το ότι τελικά απευθύνθηκα σε μουσικούς του progressive rock στερεώματος. Είχα βάλει αγγελίες σε όλα τα μουσικά πανεπιστήμια, σε όλα τα μουσικά καταστήματα, σε εφημερίδες. Ζητούνται μουσικοί για ηχογράφηση δίσκου, με δείγμα της δουλειάς, με αμοιβή, όλα.

Δεν υπήρξε καμία απάντηση από πουθενά! Στα μουσικά πανεπιστήμια, όλοι οι φοιτητές ρωτούσαν αν έπρεπε να το κάνουν για την πτυχιακή τους!

Δεν υπάρχει ενδιαφέρον. Δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο το ότι υπάρχουν τόσοι καλλιτέχνες, οι οποίοι λειτουργούν σε επίπεδο δημοσίου υπαλλήλου. Μόλις τελειώσει το ωράριο τέλος. Και πρίν ρωτήσουν τί θα παίξουν, ρωτούν πόσο θα πληρωθούν.

Πήγα σε μία ανοιχτή πρόβα της London Symphony Orchestra, της μεγαλύτερης ορχήστρας του κόσμου και είδα το ίδιο πράγμα. Με το ρολογάκι, να κοροϊδεύουν τα έργα, με τους συνθέτες από κάτω. Είναι ένα φαινόμενο. Η απαξίωση ξεκινάει από μέσα, τελικά. Όταν οι ίδιοι οι μουσικοί το απαξιώνουν, το κοινό σίγουρα θα ακολουθήσει.

 

Νάνσυ: Πώς ένα τόσο δύσκολο είδος όπως το progressive, επηρεάζει την προσωπικότητα ενός ανθρώπου; Γίνεσαι progressive άτομο; Η οπτική σου γωνία, η κοσμοθεωρία σου, γίνεται πιο progressive;

Νικήτας Κίσσονας: Ανήκω σε αυτόν τον χώρο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κάνω κάτι προοδευτικό, καινοτόμο ή κάτι που δεν έχει ξαναγίνει. Δεν έχω μία καινούργια πρόταση.

Παίρνω υλικά που έχουν δοκιμαστεί και τα ανασυντάσσω με άλλη δομή. Στη μουσική δεν είμαι προδευτικός, άρα θεωρώ ότι δεν είμαι ούτε στη ζωή μου. 

Σαν άνθρωπος θέλω την ησυχία μου, τη φύση, δεν είμαι πολύ ενεργός ή κοινωνικός, αλλά η μουσική που γράφω έχει τα εξής χαρακτηριστικά: έχει συχνές αλλαγές, κάτι το οποίο είναι ένα χαρακτηριστικό που έχω, η αλλαγή στη διάθεση μου, υπάρχει. Η μουσική γλώσσα είναι αρκετά σύνθετη, όποτε δεν είναι τυχαίο ότι είμαι πάρα πολύ σινεφίλ. Μου αρέσει ο ανεξάρτητος κινηματογράφος. Βλέπω δύσκολες ταινίες. Προσπαθώ να διαβάζω δύσκολα βιβλία. Μου αρέσει η δυσκολία, άρα ναι, και αυτό συμβαδίζει με το progressive.

Νάνσυ: Το progressive σε οδήγησε εκεί ή είναι στοιχεία που τα είχες από πριν;

Νικήτας Κίσσονας: Δεν τα είχα από πριν. Η πρώτη μου επαφή με πιο δύσκολα είδη τέχνης έγινε με το progressive. Ίσως για αυτό, όταν έπειτα σπούδασα σύνθεση, μου άρεσε και ασχολήθηκα εύκολα με τη σύγχρονη κλασική μουσική. Είχε ήδη εξοικιωθεί το αυτί μου με τις διαφωνίες, με τους δύσκολους ήχους του progressive.

Θεωρώ ότι από εκεί ξεκίνησαν όλα. Πριν ασχοληθώ με αυτό το είδος, ούτε σινεμά έβλεπα, ούτε βιβλία διάβαζα. Σίγουρα με διαμόρφωσε. Επηρεάζει ακόμα και άτομα που απλά ακούν progressive. Αν ασχολείσαι και ενεργά με αυτό, σίγουρα σε επηρεάζει με διάφορους τρόπους.

Ίσως τα στοιχεία αυτά να τα είχα ήδη και απλώς να βρήκα το είδος που μου ταιριάζει για να αποκαλυφθούν.

 

Κώστας:  Ποια είναι η αποδοχή της δουλειάς σου, από τις επαφές σου και από το κοινό στο εξωτερικό, για το οποίο αυτά τα μονοπάτια είναι πιο βατά, από ότι για τους περισσότερους Έλληνες, οι οποίοι ίσως να έχουν μια διαφορετική κουλτούρα σε αυτό το είδος μουσικής;

Νικήτας Κίσσονας: Κατάλαβα ότι και εκεί, υπάρχει ένα συγκεκριμένο κοινό. Το κοινό εδώ είναι μικρό και λόγω πληθυσμού αλλά και γιατί δεν ποτιστήκαμε αρκετά με αυτήν την κουλτούρα. Εκείνα τα χρόνια είχαμε άλλες έννοιες εδώ.

Στο εξωτερικό, αν περάσεις στην αντένα του κοινού, θα σε ακολουθήσουν. Από τη στιγμή που θα σε μάθουν, δεν έχεις να κάνεις κάτι άλλο.

Αν με βοήθησε σε κάτι το γεγονός ότι στο δεύτερο δίσκο συνεργάστηκα με μουσικούς του εξωτερικού, είναι ότι, λόγω των Άγγλων μουσικών-γιατί οι  Άγγλοι είναι πολύ σωβινιστές σε αυτά τα θέματα-, μπήκα στο Prog Magazine, το οποίο είναι μία μεγάλη πλατφόρμα για να σε μάθει κάποιος. Γι’ αυτό και στον επόμενο δίσκο, ενώ έστειλα email, αφού δεν συμμετείχε ο Joe Payne, δεν με έβαλαν.

Τώρα, με τη βοήθεια κάποιων ανθρώπων, έστειλα τα σωστά email και με έβαλαν.

Όλα είναι γνωριμίες. Ακόμα κι εκεί δεν υπάρχει αξιοκρατία.

Και όσον αφορά στους ίδιους τους μουσικούς, ο καθένας έχει το project του και αυτό μόνο τον ενδιαφέρει.

Κι εμένα, αν μου στείλει κάποιος τη δουλειά του, θα το πω στους φίλους μου, αλλά μέχρι εκεί. Έχω το δικό μου project να διαφημίσω. Με κάποιους από αυτούς, όμως, έχουμε κρατήσει επαφή και σίγουρα θα ξανασυνεργαστούμε. Ήταν τόσο άψογη η συνεργασία, που είναι κρίμα να μην επαναληφθεί.

8/4/2023, Αντίθεση

Και με τον Joe θα ξανασυνεργστούμε, απλά είναι δύσκολη η Αγγλία σαν χώρα, για να ταξιδέψεις εκεί. Μία φορά κάθε δύο χρόνια με καλεί να ανοίξω τη συναύλια του ακουστικά και μετά να παίξω μαζί του στο σχήμα. Είμαστε φίλοι πλεόν, με στηρίζει. Τον τελευταίο δίσκο τον διαφημίζει κι εκείνος. Το κοινό του, από την άλλη, ίντριγκάρεται όταν βλέπει κάτι από Ελλάδα, αλλά μέχρι εκεί. Υπάρχει υπερπληθώρα μουσικών έξω. Δεν είναι όπως στην Ελλάδα, που μόλις βγάλει ελληνικό συγκρότημα progressive δίσκο, σπεύδουμε όλοι να τον ακούσουμε.

Κώστας: Πιστεύεις πως αν την μουσική σου την είχε γράψει κάποιος μουσικός από τις δικές τους χώρες, θα είχε καλύτερη προώθηση;

Νικήτας Κίσσονας: Λίγο καλύτερη, ναι, αλλά όχι κάτι φοβερό. Μου έκανε φοβερή εντύπωση, πως σε συναυλία των Focus στην Αγγλία, ήμασταν 80 άτομα κοινό. Ή στον Martin Barre, τoν κιθαρίστα των Jethro Tull, ήμασταν πάλι οι ίδιοι 80! Όταν τελείωσε η συναυλία των Focus και είδα τον Van Leer να πληρώνει το ποτό του στο μπαρ-γιατί εκεί δεν έχει τέτοια!- και να πουλάει ο ίδιος τους δίσκους στον πάγκο με τη σύζυγο του, μου ανέφερε πως δεν μπορούν να ζήσουν από τις συναυλίες, ότι γίνει από το merchandise. Αν εκείνος ζει έτσι, θα μιλήσω εγώ;! Ντρέπομαι! Και καλά που υπάρχω!

Γιώργος Genesis: Τί πιστεύεις ότι λείπει από την progressive σκηνή στην Ελλάδα;

Νικήτας Κίσσονας: Έχουμε πάρα πολλούς μουσικούς και πάρα πολλά σχήματα. Και ετερόκλητα σχήματα. Ο καθένας έχει το δικό του ηχόχρωμα. Έχουμε μεγάλη ποικιλία. Δεν νομίζω ότι λείπει κάτι μουσικά.

Αυτό που λείπει είναι η παρουσία. Δεν μπορείς, όμως, να καταλογίσεις σε κανέναν μουσικό το ότι δεν έχει παρουσία, γιατί είναι τρομερά δύσκολο να παίξεις σε συναυλία.

Αν πρέπει οι μουσικοί να πληρώνουν από τη τσέπη τους για να παίξουν, θα το κάνουν μία-δύο φορές, μέχρι εκεί. Νιώθεις και άσχημα, κάνοντας το.

Δεν λέω να το δεις σαν δουλειά. Είναι όμως δουλειά. Κάποια στιγμή πρέπει να πληρωθείς για αυτό που κάνεις, όταν γεμίζεις ένα μαγαζί και δημιουργείς υπερκατανάλωση και κέρδος με την παρουσία σου.

Το σημαντικό είναι ότι δεν πρέπει να βγεις ζημιωμένος. Η αντιμετώπιση των μαγαζιών έχει γίνει λες και είσαι συνέταιρος και αν έχει χασούρα το μαγαζί, θα χάσεις και εσύ.

Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τη μουσική, δυστυχώς. Τόσες θεατρικές ομάδες πασχίζουν να παρουσιάσουν τα έργα τους.

Η μεγάλη διαφορά της μουσικής με το θέατρο, σε αυτό το κομμάτι, είναι ότι οι μουσικοί δεν έχουν την ευκαιρία να παρουσιάσουν αρκετές φορές το έργο τους. Έχουν μία βραδιά και ό,τι γίνει. Αν όλα πάνε στραβά, πήγαν όλα στραβά.

Στο θέατρο, στη χειρότερη, θα έχεις μία εβδομάδα παραστάσεων. Θα μπορείς να δουλέψεις κάθε βράδυ τη δουλειά σου.

Επίσης, ο κόσμος χάνει το ενδιαφέρον του σιγά σιγά. Όχι μόνο για αυτό το είδος, αλλά για το ο,τιδήποτε θέλει μία διεργασία παραπάνω, πιο πνευματική.

Δεν λέω να πηγαίνεις σε αβάν-γκαρντ συναυλίες κάθε βράδυ, αλλά μπορείς να διασκεδάσεις και να περάσεις υπέροχα με ποιοτικότατη μουσική. Δεν χρειάζεται να είναι ευτελής.

Methexis live, 1o Progressive Festival Αντίθεση, 4/7/2016

Γιώργος Genesis: Ποια είναι η άποψη σου για την κοινωνική κατάσταση και πώς νομίζεις ότι επηρεάζει τη μουσική σου;

Νικήτας Κίσσονας: Όσο και να θες να αποφύγεις να αναφερθείς ευθέως στην κοινωνική κατάσταση, μέσα από τη μουσική σου, νομίζω ότι αν κάποιος θέλει, μπορεί να βρει που ανήκεις στην κοινωνία. Και στιχουργικά και μουσικά, μπορεί να καταλάβει ποια είναι τα πιστεύω σου, όχι τα πολιτικά, για τα κοινωνικά μιλάω.

Γιώργος Genesis: Διακρίνω κοινωνικά μηνύματα στους δίσκους σου.

Νικήτας Κίσσονας: Πιστεύω ότι υπάρχουν, αλλά δεν το κάνω επί τούτου.

Κοινωνικά, δεν είμαστε καλά. Έχω άρχισει να γίνομαι όλο και πιο απαισιόδοξος. Δεν ήμουν. Έγινα. Όχι μόνο για τα κοινωνικά, αλλά και για τα παγκόσμια, για τον πλανήτη, για όλα. Θα μπούμε σε ένα μεσαίωνα, πιστεύω, που απλά μπορεί και να επακολούθήσει μία καινούργια αναγέννηση. Δεν θα το ζήσουμε, αλλά δεν είμαστε σε ανθηρά χρόνια. Δεν είμαι εγώ απαισιόδοξος, ο κόσμος είναι απαίσιος, όπως είπε ο Σαραμάγκου.

Αλλά, μπορείς να βρεις ομορφιές αλλού. Αυτό είναι το ζητούμενο. Παραβασιζόμαστε στο κοινωνικό για να βρούμε την ηρεμία μέσα μας. Γι’αυτό και όλο περισσότερο απομακρύνομαι προς τη φύση. Υπάρχουν πολλές απαντήσεις εκεί. 

Γιώργος Genesis: Η Αντίθεση είχε πάντα τη βοήθεια τη δική σου και των υπόλοιπων φίλων από Ciccada και Verbal Delirium. Και μάλιστα το 2^ο Progressive Festival, το συνδημιουργήσαμε.  Ποια είναι η άποψή σου για την Αντίθεση;

Νικήτας Κίσσονας: Θα σου απαντήσω με ένα παράδειγμα. Το 2019 που έγινε η παρουσίαση του ‘Topos’, η πρώτη επιλογή δεν ήταν η Αντίθεση. Ήταν άλλοι 4 χώροι. Επί ένα χρόνο έψαχνα αλλού, γιατί ήθελα να κάνω μία μεγάλη παρουσίαση.

Ο κάθε ένας από αυτούς του 4 χώρους-όλοι γνωστοί-με έδιωχναν με τον τρόπο τους. Δεν απαντούσαν στο τηλέφωνο ή μου έκλειναν ημερομηνία με το εκτός απροόπτου αν εμφανιστεί κάτι καλύτερο.

Είχα απελπίστεί και εν τέλει όταν συζητήσαμε μου πρότεινες να την κάνω στην Αντίθεση.

Αυτό είναι η Αντίθεση, ουσιαστικά. Χωρίς ναι μεν αλλά, θα γίνει! Ο τρόπος θα βρεθεί γιατί ξεκινάμε από τη διάθεση. Και η διάθεση δεν είναι αυτή που υπάρχει εκεί έξω.

Γιατί δεν το σκέφτεστε σαν μαγαζί. Γι’ αυτό και δεν υπάρχει εισητήριο, ούτε η αίσθηση του να βγει κέρδος.

Έχει σταθεί πάντα δίπλα μας. Με τα μέσα που έχει. Πολλές φορές νιώθουμε ότι δεν είναι αρκετά και ότι θέλουμε πιο μεγάλα πράγματα, αλλά είναι σαν να περιμένεις παραπάνω πράγματα από όσα σου προσφέρει αυτή η σχέση. Αυτό έχεις, μείνε με την αγάπη που σου δίνει. Οπότε, είναι κάτι αμοιβαίο, το οποίο δεν έχει τελειώσει, σε καμία περίπτωση.

Οι καλύτερες μου αναμνήσεις, πάντα ήταν οι ακουστικές. Ταιριάζει περισσότερο για αυτά που παίζω.

Και φυσικά, οι αγαπημένες στιγμές όλων, είναι όταν φτιάξαμε ένα συγκρότημα με μέλη από Ciccada και Verbal Delirium και παίζαμε στην Αντίθεση King Crimson, Genesis και άλλα. Σαν παιδάκια που θα παίξουμε την αγαπημένη μας μουσική. Όλοι εμείς τελικά που έχουμε μείνει σε αυτόν τον χώρο, είναι επειδή ο ένας βοηθάει τον άλλο, σε όλους τους τομείς. Δεν είναι καθόλου τυχαίο αυτό.

 

Γιώργος Genesis: Γι’αυτό και επιμένουμε στο progressive rock. Οι άνθρωποι που σχετίζονται με αυτό είναι φίλοι μας. Όλα αυτά τα σχήματα προσπαθούν να δημιουργήσουν κάτι, να βγάλουν τον επόμενο δίσκο τους.

Να σε ευχαριστήσουμε, Νικήτα. Θα ξαναβρεθούμε στο 3^ο Progressive Festival που θα διοργανωθεί. Έχουμε ακόμα να ονειρευτούμε και να κάνουμε παρεά πολλά, για την progressive rock σκηνή.

"Συντακτική Ομάδα Αντίθεση, 6 Σεπτέμβρη 2024"

~φώτο άλμπουμ από τη συνέντευξη~