Τετάρτη 27 Δεκεμβρίου 2017

Πρωτοχρονιά στη Λέφκα-Αντίθεση







Για μια ακόμα χρονιά, θα μοιραστούμε τις τελευταίες στιγμές της χρονιάς που τελειώνει και τις πρώτες της καινούργιας που έρχεται με συζητήσεις, αστεία, ζεστή ατμόσφαιρα, φαγητά, ποτό και μουσική μέχρι πρωίας!
Ο χώρος μας θα είναι ανοιχτός από τις 23.00 και θα σας περιμένει!!!

Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2017

Θέατρο Σκιών από τον Αλέξανδρο Μελισσηνό στη σκηνή της Αντίθεσης 16/12/17





Η παράσταση του Θεάτρου Σκιών στο νέο χώρο της ΛΕΦΚΑ-ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ, μας έφτιαξε τη διάθεση και μας διασκέδασε χαρίζοντάς μας κέφι και αβίαστο γέλιο. 
Ο Καραγκιόζης, τα Κολλητήρια και όλος ο θίασος της μακρόχρονης αυτής παράδοσης που έφτασε μέχρις εμάς χωρίς να χάσει τον δυναμισμό της,με ανατρεπτική διάθεση,μουσική, τραγούδι, σάτιρα κι αυτοσχεδιασμό,μας διηγήθηκε την ιστορία του Καραγκιόζη με το αναμενόμενο πάρτυ της Βεζυροπούλας, παρουσιάζοντας ένα όμορφο κείμενο για μικρούς και μεγάλους και διακωμώδησε συγχρόνως τα όσα τραγικά συμβαίνουν σε όλους μας... 
Ευχαριστήσαμε και χειροκροτήσαμε θερμά τον Αλέξανδρο Μελισσηνό-άξιο συνεχιστή της τέχνης του θεάτρου σκιών και γιο του Ιάσονα Μελισσηνού-και για το άρτιο αποτέλεσμα, αλλά και γιατί αντικατέστησε επάξια τον άρρωστο Ιάσονα. 
Ο Καραγκιόζης εκτός από παρελθόν έχει και μέλλον !!! 
Βρίσκει έτσι κι αλλιώς αποδέκτες πάντα τα παιδιά,τους μεγάλους που συνεχίζουν να είναι παιδιά και έχοντας ως έμπνευση την επικαιρότητα,δημιουργεί σταθερά ένα πιστό κοινό! 
Στο τέλος της παράστασης οι μικροί φίλοι του,είχαν την ευκαιρία να παίξουν για πολλή ώρα κι αυτοί με τις φιγούρες στον μπερντέ που δεν είχε ακόμα σβήσει τα φώτα του.


Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου 2017

Θέατρο Σκιών Ιάσων, το Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2017 στη σκηνή της Αντίθεσης







 Ο νέος μας χώρος ανοίγει τις πόρτες του και σας προσκαλεί να τον γνωρίσετε από κοντά, υποδέχοντάς σας, με την ξεκαρδιστική παράσταση, για μεγάλους και μικρούς,του γνωστού καραγκιοζοπαίχτη κ. Ι.Μελισσηνού ,"Ο Καραγκιόζης Καλικάντζαρος". 
 Ο Ιάσων Μελισσηνός, ένας ευφυής, πνευματώδης και ετοιμόλογος καλλιτέχνης, με βαθιά γνώση της τέχνης του θεάτρου σκιών και με απέραντο σεβασμό σε αυτό, θα μας ξανακάνει παιδιά μέσα απ' τις πολύχρωμες φιγούρες του και το καυστικό του χιούμορ.
 Σας περιμένουμε λοιπόν να γιορτάσουμε μαζί τον νέο κύκλο των δράσεών μας, στην ΑΝΤΙΘΕΣΗ, που στόχο έχει να γίνει και δικό σας στέκι,αν όχι ο ζωτικός σας χώρος για δημιουργία, συμμετοχή κι αλληλεπίδραση!
Στις 20:00
Είσοδος ελεύθερη



Συνέντευξη με τον Ιάσονα και τον Αλέξανδρο Μελισσηνό, Θέατρο Σκιών Ιάσων





Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2017

24 Σεπτεμβρίου 2017.... μετακόμιση!



Η μετακόμιση πραγματοποιήθηκε μέσα σε μια μέρα!
 Ο καθένας έβαλε το χεράκι του και η ΛΕΦΚΑ-ΑΝΤΙΘΕΣΗ μετέφερε την προίκα της,τις αναμνήσεις και τα όνειρά της στο νέο χώρο!
 Συναισθήματα..ανάμεικτα. Πράγματα σε κούτες και σε τσάντες. Η μηχανή διαλυμένη κατέβαινε απ' το βάθρο της και μεταφερόταν στο φορτηγάκι. Μια άλλη θέση την περιμένει τώρα!
 Τρυπάνια,σφυριά και κατσαβίδια πήραν φωτιά και ούρλιαζαν. Φωνές και γέλια.Άλλοτε σιωπές και περισυλλογή...Τοίχοι πληγωμένοι και τοιχογραφίες που κοιτούσαν θαρρείς και ήταν λυπημένες... Ο χώρος μέσα σε λίγες ώρες έμεινε άδειος να θυμίζει το άλλοτε πολύβουο μελίσσι μας....
 Ένας κύκλος έκλεισε και μια καινούργια αρχή..μας περιμένει!






23 Σεπτεμβρίου 2017... και φύγαμε γι' άλλα!!!

Τελευταία μέρα στην Προμηθέως ... μετά από 17 ολόκληρα χρόνια!!!
 Πάρτυ που την μουσική επιμελήθηκε ο εκπληκτικός Γιώργος Καράμπελας, γνωστός ως Γιώργος Escape,κάνοντας βαθιές μελωδικές βουτιές στον κόσμο της ψυχεδέλειας!!! Οι μουσικές επιλογές του Γιώργου,το ρεφενέ φαγητό,το ποτό και οι αδιάκοπες συζητήσεις και τα γέλια,δημιούργησαν μια όμορφη και ζεστή ατμόσφαιρα....όπως έτσι θα έπρεπε να είναι ...αποχαιρετώντας το χώρο που φτιάξαμε με τα χέρια μας και επενδύσαμε σ' αυτόν τα σχέδια και τις ανησυχίες μας.
 Πολλοί φίλοι βρέθηκαν μαζί μας και μοιραστήκαμε αναμνήσεις και συναισθήματα πολύ σημαντικά δίνοντας ραντεβού στον καινούργιο χώρο που μας περιμένει με μεγαλύτερες προσδοκίες.



Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου 2017

Αποχαιρετιστήριο πάρτυ στην Αντίθεση








 Αποχαιρετάμε το χώρο που μας στέγασε εδώ και 17 χρόνια, με ένα πάρτυ που θα έχει μεγάλη συναισθηματική αξία για όλους εμάς,αλλά και για όποιον άλλο μοιράστηκε μαζί μας μέσα σ' αυτόν μοναδικές,όμορφες στιγμές!
 Μετακομίζουμε στο καινούργιο μας σπίτι,αφήνοντας πίσω το παλιό, μα κουβαλώντας μαζί μας την πολύτιμη ιστορία του και τις αναμνήσεις μας.
 Είναι αλήθεια πως εκεί στην Προμηθέως ...στο υπογειάκι του 73-75...κάθε γωνιά,κάθε τι που υπάρχει μέσα έχει τη σφραγίδα μας.Είναι ποτισμένο απ' τον ιδρώτα μας,την αγάπη,τη συλλογική δράση,τη φαντασία,τα γέλια,τις ατέρμονες συζητήσεις,τα ξενύχτια,την ανάγκη για δημιουργία κι επικοινωνία,αλλά και τα όνειρα που ζητούσαν να γίνουν πραγματικότητα.
 Στις αποσκευές μας,η εμπειρία τόσων χρόνων και το πείσμα μας.Φαιδροί για κάποιους,οραματιστές και μαχητές για άλλους..προχωράμε μπροστά πιο δυνατοί...γιατί ηττημένος είναι μόνο όποιος παραιτείται!!!
 Το αποχαιρετιστήριο λοιπόν πάρτυ που θα δώσουμε το Σάββατο στις 23 Σεπτεμβρίου......θα σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής,αλλά και την αρχή μιας καινούργιας!
 Προσκαλούμε,όποιον έζησε έστω και για λίγο τον χώρο μας,όποιου χτύπησε δυνατά η καρδιά του στους ρυθμούς των συναυλιών και των μαζώξεών μας,να μας συντροφέψει,να μοιραστεί δηλαδή την τελευταία μέρα της ΛΕΦΚΑ-ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ στην Προμηθέως!!
 Θα μας τιμήσει με την παρουσία του ο Γιώργος Escape,φίλος χρόνων και μέλος της ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ,σταθερή αξία και γνώστης της μουσικής,ο οποίος θα μας ταξιδέψει στον μαγικό και μελωδικό κόσμο της ψυχεδέλειας με τις εκπληκτικές του μουσικές επιλογές!
Θα υπάρχουν εδέσματα....αλμυρά και γλυκά για όλα τα γούστα!!!
Σας περιμένουμε!!!!.....




Μια συνεχόμενη ανοδική δημιουργική πορεία 20 χρόνων.....σε 3 φάσεις



 Η μουσική σκηνή του θρυλικού GENESIS(1997-2000) συνέχισε το δημιουργικό της εγχείρημα μέσα απ' το ζωντανό χώρο της ΛΕΦΚΑ(2000-2013), χαρίζοντας απίστευτες στιγμές μουσικής μαγείας με ιδιαίτερη αισθητική και ποιότητα.
 Απ' το 2013 έως και σήμερα το 2017, η ΑΝΤΙΘΕΣΗ πήρε τη σκυτάλη και η προσπάθεια αυτή συνέχισε και συνεχίζει τον δρόμο της και σε άλλα καλλιτεχνικά μονοπάτια, με την ίδια συνέπεια και σταθερότητα, αποκομίζοντας πολλές εμπειρίες και γνώση και έχοντας πλέον υψηλότερους στόχους για τη δημιουργία μιας ελεύθερης, αδέσμευτης, πειραματικής καλλιτεχνικής σκηνής.
 Οι συνθήκες ωρίμασαν, έχουμε γίνει πιο "σοφοί", έχουμε γίνει περισσότεροι, παραμένουμε το ίδιο μαχητές και πεισματάρηδες!
 Η ΑΝΤΙΘΕΣΗ απλώνει τα φτερά της και το όνειρο.....ευχόμαστε να γίνει πραγματικότητα!



Νέος χώρος

Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου 2017

Ζωντανή Μουσική Ιστορία, Τάκης Μακρής, Συνέντευξη








Γιώργος: Θα καλωσορίσουμε το φίλο μας, τον Τάκη! Σαν να ήσουν στο σπίτι σου, θα μας πεις μερικά πράγματα, εδώ, στην Αντίθεση. Χαιρόμαστε πολύ που ξεκινάς εσύ αυτή τη διαδικασία!
Τάκης: Καλώς σας βρήκα.
Γιώργος: Δεν είμαστε δημοσιογράφοι. Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε κάτι απλό. Να καταγράφουμε την ιστορία που θα  μοιράζονται μαζί μας οι μουσικοί.
Ηρακλής: Θα μαζεύουμε το υλικό για να υπάρχει μια Ζωντανή Μουσική Ιστορία. 



Ηρακλής: Να κάνουμε μια ιστορική διαδρομή, προσωπική, δική σου.
Γιώργος: Πότε ξεκίνησες;
Τάκης: Ξεκίνησα γύρω στο 1976 παίζοντας στην Πλάκα. Ήμουν περίπου 19-20 χρονών.



Ηρακλής: Τι όργανα παίζεις;
Τάκης: Παίζω τύμπανα και κιθάρα. Αλλά δεν ξέρω κιθάρα.
Ηρακλής: Κάπου βρέθηκες να παίζεις και μπάσο όμως! Υπάρχει φωτογραφία!!!
Τάκης: Δεν ξέρω πώς μπορεί να έγινε αυτό!(γέλια)
Ηρακλής: Επίσης, τραγουδάς. Βασικό. 
Τάκης: Ναι, τραγουδάω. Ξεκίνησα με τα τύμπανα. Μετά σιγά σιγά, άρχισα, επειδή είμαι οπτικός τύπος, να βλέπω τους κιθαρίστες. Μου άρεσε η κιθάρα. Είχα στο σπίτι μου, αλλά δεν ήξερα να παίζω. Άρχισα να τους παρακολουθώ, και είδα ότι πήγαινε το χέρι μου σε αυτό που κάνανε. Και άρχισα να παίζω!
Ηρακλής: Τα ακούσματα τα είχες έτσι κι αλλιώς.
Τάκης: Ναι, βέβαια. Αλλά δεν έμαθα ποτέ μου κιθάρα.(γελάει) Δεν  μελέτησα, δηλαδή, το όργανο.

Γιώργος: Ποιοι ήταν οι μουσικοί ή το σχήμα από τους οποίους επηρεάστηκες;
Τάκης: Θεωρώ ότι επηρεάστηκα από τους Socrates, γιατί από τη στιγμή που τους άκουσα και μετά, άρχισα να ακούω ροκ. Μέχρι τότε, άκουγα Πασχάλη, Μπέσσυ Αργυράκη (γέλια)...Δεν τα άκουγα δηλαδή, αυτά παιζόντουσαν.
Ηρακλής: Οι Socrates ήταν αλλαγή, όντως.
Τάκης: Ήταν καθαρό μπλουζ-ροκ συγκρότημα. Πεντακάθαρο. Ο Σπάθας ήταν πολύ καλός κιθαρίστας, όπως και ο Μπουκουβάλας πολύ καλός ντράμερ. Και ο Τρανταλίδης έπειτα, επίσης πολύ καλός ντράμερ. Επηρέασαν κόσμο. Ο Τουρκογιώργης ήταν τέ-λει-ος. Πολλοί τον έχουν κατηγορήσει. Για ‘μένα κακώς. Εξαιτίας του υπήρχαν οι Socrates. Έπαιρνε την μπάντα πάνω του. Ήταν πολύ δυνατός.  Μετά τους Socrates, ήρθε η Πλάκα και μετά ήρθαν όλα τα άλλα. Με τον Ηρακλή είχαμε πάθει πλάκα, στην Πλάκα! Σε κάποια φάση, ακούσαμε μουσική. Πήγαμε στη συναυλία και είδαμε τον Ηρακλή και 15 άτομα στη σκηνή! Ήταν κάτι φοβερό! Κιθαρίστες, πιανίστες, σοξοφωνίστες, ντραμίστες! Όλα συν δύο! Και πολύ progressive η μουσική. Εκεί είπα: «δεν βαριέσαι, που να πάμε τώρα εμείς;! Και το μπλουζ που παίζω καλό είναι!» (γέλια).


Ηρακλής: Σε ποια συγκροτήματα συμμετείχες, ξεκινώντας από παλιά μέχρι και σήμερα;
Τάκης: Ξεκινήσαμε στο Τiffany’s το 1976 – 1977, με ένα συγκρότημα, που δεν είχε ακόμα όνομα. Με τον Κώστα το Στελλάκη, τον Γιώργο τον Αρχοντάκη, και τον Γρηγόρη τον Φεργαδιώτη. Έτσι, δημιουργήσαμε το πρώτο σχήμα, το οποίο κράτησε αρκετό καιρό, τους Breakdown

Breakdown, 1976-1977, Aγ. Παρασκευή, Cinema "Ελευθερία". Από αριστερά: Κώστας Στελλάκης-κιθάρα, Τάσος Φωτοδήμος (πίσω από τα τύμπανα, φορώντας ακουστικά), Τάκης Μακρής-τύμπανα, Γιώργος Αρχοντάκης-μπάσο, Γρηγόρης Φεργαδιώτης-κιθάρα. Φωτογραφία από αρχείο Τ.Μακρή.









Τάκης: Εκεί, στην Πλάκα, στο Tiffany’s, έπαιζαν πολλά σχήματα, με τα οποία αφού γνωριζόμασταν, παίζαμε και μαζί. Δηλαδή, εγώ είχα παίξει και με τον Τζίμη τον Βατικιώτη για ένα χρονικό διάστημα, με τους S.O.S., όταν είχε φύγει ο Τάσος ο Φωτοδήμος...δεν ξέρω που είχε πάει!
Ηρακλής : Ταξίδι αναψυχής!
Τάκης: Κάπου είχε πάει,ναι!... Μετά το Tiffany’s πήγα στη Λήδρα, όπου έπαιζα κιθάρα πλέον, γιατί με τους Breakdown, και με όλη τη μέχρι τότε κίνηση, ήμουν ντράμερ. Ξαφνικά έγινα κιθαρίστας, και ξεκινήσαμε με τον Στέλιο και τον Γιάννη Κατζούρη, τα αδέλφια. Είχαν τότε ένα γκρουπ, τους “Amnesia”. Έπειτα, παίζαμε με τον Τάκη τον Λιαρμακόπουλο στα τύμπανα, και τον Δημήτρη τον Δημητριάδη στο μπάσο, σε ένα γκρουπ, το οποίο είχαμε βγάλει “Steely Eyed Killer Band”!
Ηρακλής: Ωραίο όνομα!
Τάκης: Του Λιαρμακόπουλου. 


Amnesia, 1977-1978, Πλάκα, Λήδρα. Από αριστερά: Στέλιος Κατζούρης-κιθάρα, Γιάννης Κατζούρης-τύμπανα, Δημήτρης Δημητριάδης-μπάσο, Τάκης Μακρής-κιθάρα. Φωτογραφία από αρχείο Τ.Μακρή.



Γιώργος: Στην πορεία σου πέρασες και από τους Vavoura Band.
Τάκης: Ναι, στην αρχή. Όταν γνώρισα τους Vavoura Band έπαιζε τύμπανα ο Φωτοδήμος.  Γνωριστήκαμε στο Tiffany's, περίπου 1976 με ‘77, αν θυμάμαι καλά, όταν έπαιζα με τους Breakdown. Έφυγε ο Φωτοδήμος και πήγα εγώ για κάποιο χρονικό διάστημα. Θυμάμαι κάναμε πρόβες στου Βαβούρα. Είχαμε παίξει σε πολλά μέρη, μέχρι και στη Θεσσαλονίκη είχαμε φτάσει. Με τον Τζόνυ, εν τω μεταξύ, έχω παίξει και κιθάρα! Του είχαν πει για μία αρπαχτή αλλά δεν είχε κιθαρίστα. «Πάμε;!» μου λέει; Και παίξαμε! Έπειτα ήρθε ο Θάνος ο Παπαποστόλου.



Γιώργος: Θυμάσαι τα μαγαζιά στα οποία έπαίζες εκείνη την εποχή;
Τάκης: Εκείνη την εποχή ήταν η Πλάκα, έτσι; Ήταν το Tiffany’s, το 2000 το σουβλατζίδικο...
Ηρακλής: Έπαιξες και εκεί, στο σουβλατζίδικο στη Μνησικλέους κάτω χαμηλά;!
Τάκης: E, βέβαια! (γέλια)
Ηρακλής: Ιστορία!
Τάκης: Ήταν βέβαια η Σοφίτα, το Skylab, η Λήδρα...
Ηρακλής: Στη Σοφίτα με ποιους παίζατε; 
Τάκης: Παίζαμε με τον Τάσο τον Φωτοδήμο. Με τον Γιάννη και τον Στέλιο, επίσης. Μία βραδιά θυμάμαι, παίξαμε και με τη γυναίκα μου, η οποία έπαιζε μπάσο. Τότε, στα καλά μας που ήμασταν.
Ηρακλής: Υπήρχαν πολλοί κιθαρίστες, οι οποίοι περνούσαν και γίνονταν διάφορα σχήματα. Εσύ ήσουν τακτικός. Έπαιζες και σαν ντράμερ.
Τάκης: Ναι, ήμουν εκεί.
Ηρακλής: Επίσης, κάπου έπαιξες και με τον Dr John.
Τάκης: Ναι, έπαιξα με το γιατρό! Με τον Αλέκο τον Αράπη, και τον Κυριάκο τον Δαρίβα. Έχω και τη φωτογραφία.



1983, Κυψέλη, Folk Pub. Από αριστερά: Dr John-φωνή, Αλέκος Αράπης-μπάσο, Κυριάκος Δαρίβας-τύμπανα, Τάκης Μακρής-κιθάρα.
Φωτογραφίες από αρχείο Τ. Μακρή.




Ηρακλής: Από θέμα σκηνής τότε κάτι υπήρχε, κάτι γινόταν, παρά το γεγονός πως, δεν υπήρχαν τόσα μαγαζιά σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση.
Τάκης: Κοίταξε, τώρα υπάρχουν πολλά μαγαζιά που βάζουν live κάθε τόσο. Τότε όμως, παίζαμε κάθε μέρα. Ακόμη και δύο γκρουπ την ημέρα, όπως γινόταν στο Τiffany’s. Ήταν αλλιώς τα πράγματα. Είχε πολύ κόσμο. Η Πλάκα ήταν....
Ηρακλής: ...πολιτιστικό κέντρο της Αθήνας και της Ελλάδας γενικότερα, το οποίο στην ουσία το σκοτώσανε. Δημιουργούνταν πολλά γκρουπ, παίζανε, κάνανε live και υπήρχε κίνημα.
Τάκης: Τα είχε όλα. Θυμάμαι πως μαζευόμασταν όλα τα συγκροτήματα της Πλάκας για να κάνουμε σύλλογο. Υπήρχαν πολλά γκρουπ εν ενεργεία, δεν ήταν ένα και δύο.

Γιώργος: “Παίζανε” και οι κινηματογράφοι τότε στα live. Κυριακή πρωί.
Τάκης: Κυριακή πρωί, σε όλη την Αθήνα. Δέκα η ώρα, έντεκα το πολύ ξεκινούσε. Φαντάσου τώρα, πως από το βραδινό live, το πρωί πήγαιναν πάλι για συναυλίες. Γιατί υπήρχε δίψα.


Ηρακλής: Υπάρχει κάποιο περιστατικό που σου έχει μείνει από τα live που έκανες τότε;
Τάκης: Μου έχει μείνει, όλο αυτό, σαν εικόνα. Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο. Μετά τελείωσε η Πλάκα.


Ηρακλής: Από το 1984 και έπειτα, έκλεισαν όλα τα μαγαζιά.
Τάκης: Τότε εμφανίστηκε ένα κλαμπ στους Αμπελοκήπους, στο Γκύζη, το καφέ Palette.
Γιώργος: Στην Ιπποκράτους. Στον πρώτο όροφο, αν θυμάμαι καλά, ήταν η σκηνή του.
Τάκης: Ναι, το οποίο ήταν πολύ ωραίο μαγαζί. Ήταν του Παύλου του Κωνσταντινέα και της γυναίκας του, της Μάνιας, και έπαιζε μία ώρα blues και μία ώρα jazz. Στη ζωή του, πέρασαν  μεγάλοι καλλιτέχνες της Ελλάδας, όπως ο Γιώργος Φιλιππίδης, ο μπασίστας. Έπαιξαν σημαντικά άτομα! Μέχρι και ο Lambizzi είχε έρθει εκεί. Ο μεγάλος Johnny Lambizzi.
Ηρακλής: Ποια εποχή ήταν αυτό;
Τάκης: Το 1985.
Ηρακλής: Μετά το κλείσιμο της Πλάκας που τα διάφορα μαγαζιά είχαν πάει Εξάρχεια και προς τα πάνω.


Γιώργος: Με ποιους έπαιζες τότε, Τακη;
Τάκης: Το σχήμα τότε δεν είχε όνομα. Ήταν ο Δημήτρης ο Δημητριάδης στο μπάσο, με τον οποίο παίζαμε από την Πλάκα, ντράμερ ήταν ο Τάκης ο Λιαρμακόπουλος, κατά καιρούς είχε παίξει πιάνο ο Γιοκαρίνης, αλλά και ο Γιάννης ο Μόνος. Μετά από αυτούς, δημιουργήθηκαν οι Funky Chicken.
Γιώργος: Ποια χρονιά περίπου;
Τάκης: Γύρω στο 1990.
Γιώργος: Ποιοι τους φτιάξατε;
Τάκης: Τους Funky Chicken τους φτιάξαμε εγώ, ο Τάσος ο Φωτοδήμος και ο Τάκης ο Δρακόπουλος, ο οποίος ήταν η ψυχή της μπάντας. Ήμασταν οι πρώτοι. Πήραμε κιθαρίστα το Νίκο τον Εφεντάκη -ο Νίκος ο Εφεντάκης, πολύ καλός κιθαρίστας-και βρήκαμε και τον Παντελή στην τρομπέτα. Στο μπάσο ήταν ο Μιχάλης ο Νικολαΐδης. Έτσι, έγινε μία πολύ δυνατή γκρουπάρα. Ένας Δημήτρης Δημητριάδης, έπαιζε πιάνο στην αρχή. Ήταν πολύ δυνατή μπάντα.






Γιώργος: Ποιοι έπαιζαν τα πνευστά;
Τάκης: Ήταν ο Παντελής ο Πασχαλίδης, ο Τάκης ο Δρακόπουλος και κατά καιρούς διάφοροι. O Χρήστος ο Πολύδωρας στο σαξόφωνο, ο οποίος ήταν πολύ κάλος παίκτης και έπαιζε επίσης, πολύ καλή φυσαρμόνικα. Είχε παίξει μια εποχή και ο Γιάννης ο Κινινής, όπως και ο πολύ καλός σαξοφωνίστας, ο Τάσος Κάτσαρης. Επίσης, κάποια εποχή έπαιζε μπάσο και ο Χρήστος ο Βογιατζής, ο οποίος ήταν φοβερός μπασίστας αλλά και φοβερός τραγουδιστής. Έχουν περάσει κι άλλοι, η μνήμη μου όμως, δεν με βοηθάει.
Γιώργος: Έπαιζε και ο Δημήτρης Σινογιάννης κιθάρα.
Τάκης: Βέβαια! Έφυγε ο Εφεντάκης και ήρθε ο Σινογιάννης. Με τον Σινογιάννη παίζαμε τον περισσότερο καιρό... παίξαμε σε όλη την Ελλάδα σχεδόν, σε πολλά μέρη.  Ήταν καλή μπάντα αλλά δεν κάναμε τίποτα. 
Ηρακλής: Ήταν και δύσκολοι καιροί.


Funky Chicken & The Horny Brothers, Ηλιούπολη, Βίβλος. Από αριστερά: Δημήτρης Δημητριάδης-πλήκτρα, Τάκης Δρακόπουλος-σαξόφωνο, Αλέξανδρος Παρασκευόπουλος-μπάσο, Τάσος Φωτοδήμος-τύμπανα, Τάκης Μακρής-κιθάρα,φωνή, Δημήτρης Σινογιάννης-κιθάρα. Φωτογραφία από αρχείο Τ.Μακρή.


Γιώργος: Funky Chicken & The Horny Brothers.
Τάκης: Horny, είναι το πνευστό, αλλά, είναι έτσι, και το διεγερμένο, ας πούμε.
Ηρακλής: Όταν ήμουν στο πολιτιστικό του Καματερού, τους είχα κλείσει μια συναυλία και στην αφίσα είχαν γράψει “Fuckin (αντί Funky) Chicken". Ο καλλιτέχνης, φαίνεται, δεν το ήξέρε. Το λέγαμε για καιρό! (γέλια)
Γιώργος: Το σχήμα αυτό έκλεισε τον κύκλο του, το 1999 με 2000;
Τάκης: Ναι, περίπου τότε. Παίζαμε για καμιά δεκαετία μαζί. Μετά άρχισαν να φεύγουν και γίναμε σκορποχώρι. Όταν διαλυθήκαμε, βρισκόμουν με τον Φωτοδήμο και ακόμη ένα φίλο στο μπάσο και βαράγαμε, έτσι, για να είμαστε σε επαφή με το σπορ. Και καμιά φορά, παίζαμε, στον Αλέξη βασικά, στο Ψυχιατρείο. Από εκεί, από αυτή τη διαδικασία, προέκυψαν οι Jurassic Band. Έτσι μας έβγαλε ο γιατρός, ο Αλέξης, επειδή παίζαμε αρχαιολογική μουσική, ας πούμε.  

Funky Chicken, 1999, Νίκαια, Genesis. Από αριστερά: Τάκης Μακρής-κιθάρα, Mark-τύμπανα, Δημήτρης Σινογιάννης-κιθάρα, Άρης Ματθαιακάκης-μπάσο.
 Φωτογραφία από αρχείο Τ.Μακρή.




Γιώργος: Θυμάμαι όμως μία περίοδο, το 1999, πως ήσουν με τον Κώστα Καραμήτρο και τη Μαρία Κοτσίρη. Το σχήμα λεγόταν Πεταλουδόσαυρος.


Τάκης: Ναι! Είχαμε και με τον Καραμήτρο και τη Μαρία μια ιστορία. Ήταν ένα πολύ παράξενο, αλλοπρόσαλλο και δυναμικό σχήμα. Έβγαινε πολύ άγριο το γκρουπ. 


Πεταλουδόσαυρος, 1999, Νίκαια, Genesis. Από αριστερά: Τάκης Μακρής-κιθάρα,φωνή, Κώστας Καραμήτρος-τύμπανα.



Πεταλουδόσαυρος, 1999, Νίκαια, Genesis. Από αριστερά: Τάκης Μακρής-κιθάρα,φωνή, Κώστας Καραμήτρος-τύμπανα, φλογέρα.




Τάκης: Ήταν η Μαρία στο μπάσο -η Μαρία, είναι πολύ καλή στο όργανο που παίζει, σε όποιο όργανο κι αν παίζει δηλαδή, είναι πολύ καλή-  ο Κώστας τύμπανα, και εγώ κιθάρα. Με τον Κώστα παίζαμε πριν φύγει για την Ολλανδία, στο σπίτι του, και σε διάφορα άλλα μέρη.
Γιώργος: Θυμάμαι με είχε πάρει τηλέφωνο και μου έλεγε « Παίζω με τον Καραμήτρο στο σπίτι». 


Πεταλουδόσαυρος, 1999, Νίκαια, Genesis. Από αριστερά: Κώστας Καραμήτρος-τύμπανα, Μαρία Κοτσίρη-μπάσο.

Τάκης: Κάναμε παρέα σαν συγκρότημα. Πριν φύγουν, το σχήμα ήταν ακόμα πιο άγριο. Παίζαμε και άλλα πράγματα τότε, όχι μόνο του Καραμήτρου, αλλά και στάνταρ ροκάδικα. Ήμασταν αγριεμένοι.  Είχαμε παίξει στο Αν στα Εξάρχεια μία φορά, όπου ήρθε η Αστυνομία και μας σταμάτησε. Παίζαμε πολύ δυνατά. Ήτανε σαν να έσκασε  βόμβα, ένα τέτοιο πράγμα! Ο Καραμήτρος όταν χτυπάει, χτυπάει!!! (γέλια) 
Γιώργος:  Έτσι παίξατε και στο Genesis. 
Τάκης: Στο Genesis είχαμε κάνει δύο live, και συμμετείχαμε επίσης στα φεστιβάλ.


Πεταλουδόσαυρος, 1999, Νίκαια, Genesis. Κώστας Καραμήτρος.















Γιώργος: Όπως και εδώ στην Αντίθεση, όπου επαναφέραμε το σχήμα, ξαφνικά! (γέλια) Στο Rock Αφιέρωμα το 2014.

Πεταλουδόσαυρος, 3 Μαΐου 2014, Αφιέρωμα στην Ιστορία της ελληνικής Rock σκηνής, Κ. Πατήσια, Αντίθεση. Από αριστερά: Τάκης Μακρής-κιθάρα, Κώστας Καραμήτρος-τύμπανα, Μαρία Κοτσίρη-μπάσο.














Γιώργος: Πες μας, αν θέλεις, για το σημερινό συγκρότημα.




Τάκης: Το σημερινό συγκρότημα είναι οι Jurassic Band, όπου μετά από ανακατατάξεις, έφυγε ο Τάσος ο Φωτοδήμος και πήραμε τον Χρήστο τον Κουράση. Το στρώσαμε καλά. Μαζί είναι και ο Χρήστος ο Σιγαλός.


Jurassic Band, 2000, Γκύζη, Ψυχιατρείο. Από αριστερά: Πέτρος Φρονίστας-μπάσο, Χρήστος Σιγαλός-φωνή, Τάσος Φωτοδήμος-τύμπανα, Τάκης Μακρής-κιθάρα. Φωτογραφία από αρχείο Τ. Μακρή.




 10 Μαρτίου 2007, με Τάσο Φωτοδήμο στα τύμπανα





Jurassic Band, 5 Μαρτίου 2016, Κ.Πατήσια, Αντίθεση. Χρήστος Κουράσης.


Τάκης: Πήραμε και την κόρη μου γιατί εγώ όσο περνάνε τα χρόνια, δεν έχω δύναμη να τραγουδήσω. Ευτυχώς..., η κόρη μου...
Ηρακλής: ...σας καλύπτει πλήρως..! Για πες μας για την κόρη σου, που έχει πολύ καλή φωνή!
Τάκης: πωπωπω φτου φτου φτου!!! (γέλια).... Προέκυψε ξαφνικά, εκεί που δεν ξέραμε τι θα κάνουμε, γιατί ήθελε να φύγει ο Χρήστος και θα ήμουν μόνος να τραγουδάω.


Jurassic Band, 18 Ιανουαρίου 2014, Κ.Πατήσια, Αντίθεση. Χρήστος Σιγαλός.


Τάκης: Λέω «Ποιος; Πώς θα τραγουδήσω εγώ;» Της λέω «Δε μου λές; Μήπως μπορείς να....;» «Ε, βγάλτε μου» λέει «το τάδε τραγούδι» και μου λέει ένα τραγούδι των Zeppelin. Και λέω «Αυτό;» Μου λέει «Αυτό.» Το βγάλαμε, το παίξαμε, ήτανε μπόμπα και λέμε «πάμε, τι καθόμαστε!». Δηλαδή, δεν έχει ασχοληθεί καθόλου με το τραγούδι και με τέτοια πράγματα.
Ηρακλής: Είναι πάρα πολύ καλή. Και πολύ εκφραστική!



Jurassic Band, 18 Ιανουαρίου 2014, Κ.Πατήσια, Αντίθεση. Από αριστερά: Τάκης Μακρής-κιθάρα,φωνή, Χριστίνα Μακρή-φωνή, Χρήστος Σιγαλός-φωνή, Χρήστος Κουράσης-τύμπανα, Πέτρος Φρονίστας-μπάσο.


Jurassic Band, 18 Ιανουαρίου 2014, Κ.Πατήσια, Αντίθεση. Χριστίνα Μακρή.





Γιώργος: Και ο Πέτρος Φρονίστας στο μπάσο.
Τάκης: Ο Πέτρος είναι φίλος από παλιά, ο οποίος έπαιζε μπουζούκι. Και παίζει ακόμα δηλαδή. Αλλά ήτανε ροκάς, δηλαδή μακρυμάλλης και γούσταρε πάντα να πούμε το μπάσο. Ε, κάπως του έκατσε τα τελευταία χρόνια και ήρθε σε επαφή με ένα μπάσο, άρχισε να παίζει και είπε «Τι ωραίο που είναι, και τι έκανα τόσα χρόνια;» Και όπως βρεθήκαμε λέει: «Να παίξουμε καμιά μέρα»  Ήρθε λοιπόν, παίξαμε, γουστάραμε και έτσι αρχίσαμε. Εν τω μεταξύ, τι συνέβαινε με τον Πέτρο; Έπαιρνε ένα τραγούδι, το άκουγε και το έβγαζε όπως είναι, γιατί έχει πολύ καλό αυτί. Και σαν μπουζουξής, έβγαζε το τραγούδι νότα νότα! Σε τραγούδια που τα έπαιζα εκατό χρόνια, για πρώτη φορά άκουγα το μπάσο και μου θύμιζε το πρωτότυπο! Καμιά φορά λες «Να, ρε παιδί μου, αυτό! Γιατί μου έλειπε αυτό;!» Είναι συναίσθημα, βέβαια.


Jurassic Band, 15 Δεκεμβρίου 2012, K.Πατήσια, Αντίθεση. Πέτρος Φρονίστας.










5 Μαρτίου 2016










Γιώργος: Έχετε δημιουργήσει και τους ΜΑΣΙΦ με τον Σούλη τον Σισμάνογλου.


ΜΑΣΙΦ, 15 Δεκεμβρίου 2012, ξαφνικό Jam στη συναυλία των Jurrasic Band, K.Πατήσια, Αντίθεση. Από αριστερά: Σούλης Σισμάνογλου-κιθάρα,φωνή, Τάκης Μακρής-κιθάρα,φωνή, Πέτρος Φρονίστας-μπάσο.

Τάκης: Με τον Σούλη γνωριζόμαστε πάρα πολλά χρόνια. Γνωριστήκαμε στην Πλάκα, στη Λήδρα πιο πολύ. Μαζευόμασταν για χρόνια στο σπίτι του, και παίζαμε με μπουζούκια και κιθάρες. Ο Σούλης έχει πάρα πολύ ωραία θέματα. Είναι πολύ αισθαντικός. Αλλά επειδή, η δουλειά του είναι με τα ξύλα, τα χέρια του είναι συνέχεια στην ταλαιπωρία.


ΜΑΣΙΦ, 15 Δεκεμβρίου 2012, ξαφνικό Jam στη συναυλία των Jurrasic Band, K.Πατήσια, Αντίθεση. Σούλης Σισμάνογλου.



Τάκης: Ξεκινήσαμε απλώς για να καταγράψουμε τα τραγούδια του. Κάτσαμε με τον Πέτρο το Φρονίστα όλοι μαζί, και τα φτιάξαμε. Δεν το κάναμε για να βγούμε να τα παίξουμε, αλλά από την άλλη, γιατί να μην τα παίζαμε όταν ήμασταν όλοι μαζί σε ένα κλάμπ; Και τα παίξαμε! Δεν έχουμε παίξει αλλού, παρά μόνο στο Ψυχιατρείο και εδώ.











Τάκης: Εδώ παίξαμε δύο φορές. Τη μία, κάνα δυο τραγούδια στο Rock Aφιέρωμα, και μια άλλη φορά ολόκληρο πρόγραμμα




ΜΑΣΙΦ, 3 Μαΐου 2014, Αφιέρωμα στην Ιστορία της ελληνικής Rock σκηνής, K.Πατήσια, Αντίθεση. Από αριστερά: Σούλης Σισμάνογλου-κιθάρα,φωνή, Τάκης Μακρής-κιθάρα,φωνή, Πέτρος Φρονίστας-μπάσο.




ΜΑΣΙΦ, 3 Μαΐου 2014, Αφιέρωμα στην Ιστορία της ελληνικής Rock σκηνής, K.Πατήσια, Αντίθεση. Τάκης Μακρής.










ΜΑΣΙΦ, 28 Μαΐου 2016, K.Πατήσια, Αντίθεση. Από αριστερά: Σούλης Σισμάνογλου-κιθάρα,φωνή, Τάκης Μακρής-κιθάρα,φωνή, Πέτρος Φρονίστας-μπάσο.

ΜΑΣΙΦ, 28 Μαΐου 2016, K.Πατήσια, Αντίθεση. Σούλης Σισμάνογλου.










Γιώργος: Θυμάσαι άλλους μουσικούς που συνεργάστηκες όλα αυτά τα χρόνια, που έπαιξες μαζί τους; Από το στερέωμα της ροκ;
Τάκης: Ε, εντάξει χωρίς αποτέλεσμα έχω παίξει με διάφορους. Με το Νίκο και το Βασίλη, τους Σπυρόπουλους, μια εποχή στην Αγία Παρασκευή. Μαθαίναν εκείνοι στη γυναίκα μου μπάσο, και εγώ σε μια φίλη τους τύμπανα. Ε, και... «δε παίζουμε και λίγο;» Και ψιλοπαίξαμε, ας πούμε. Δεν το βγάλαμε παραέξω. Xώρισαν μετά οι δρόμοι μας. Αλλά ήταν ωραία φάση, ήταν ωραία εμπειρία. Εκεί γνωριστήκαμε και γίναμε φίλοι.


1982, Αγ. Παρασκευή, βιβλιοπωλείο Forum. Από αριστερά: Τάκης Μακρής-τύμπανα, Βασίλης Σπυρόπουλος-κιθάρα,φωνή, Μανώλης-μπάσο, Νίκος Σπυρόπουλος-κιθάρα,φωνή. Φωτογραφία από αρχείο Τ.Μακρή.


Γιώργος: Είχες κάνει κάτι και με τον Πετρίδη, επίσης.
Τάκης: Ναι, με τον Βασίλη Πετρίδη, από τους Απροσάρμοστους. Τον κιθαρίστα. Είχαμε φτιάξει ένα σχήμα  όπου έπαιζε μπάσο ο Χρήστος ο Χήρας. Πιο πριν, έπαιζε μια κοπέλα, η Μαριάντζελα. Έφυγε η Μαριάντζελα, ήρθε ο Χήρας. Έφυγε ο Χήρας, ήρθε ο Σωτήρης. Ο Σωτήρης, αν θυμάμαι καλά, ήταν δάσκαλος. Καλός μπασίστας. Και έτσι, είχαμε κάνει ένα σχηματάκι με τον Βασίλη τον Πετρίδη, τον συγχωρεμένο.. Παίξαμε και μία φορά σε ένα κλαμπ, στο Mike’s Irish Bar, αλλά μετά άλλαξε η σύνθεση. Πήρε μεταγραφή...





Jam, 17 Δεκεμβρίου 2005, Γκύζη, Ψυχιατρείο. Από αριστερά: κάποιος φίλος-μπάσο, Λουκάς Σιδεράς-τύμπανα, Τάκης Μακρής-κιθάρα,φωνή. Φωτογραφία από αρχείο Τ.Μακρή.


Τάκης: Το 1981 φτιάξαμε τους Οβελίξ και Σία με τον φίλο μου τον συγχωρεμένο τον Γιάννη τον Κατζούρη που πέθανε τώρα τελευταία και τη γυναίκα μου, όταν ακόμα ήταν γυναίκα μου δηλαδή, γιατί τώρα... (γέλια), Gene Ann Aizehaouer το όνομα της. Και παίζαμε έτσι, σαν τους Jurassic, ένα τέτοιο πράγμα, ροκάδικο τρίο. Η γυναίκα μου  έπαιζε πολύ καλά. Είχαμε παίξει στην Αγία Παρασκευή στη συναυλία, είχαμε πάει και στον Βόλο, στο καφέ Σαντάν. Ε εντάξει, δεν κάναμε μεγάλη καριέρα, παίξαμε λιγάκι, μετά η Gene έμεινε έγκυος και τελείωσαν αυτά.


Με τον Σιδηρόπουλο επίσης ήταν μια φαση όπου με φώναξαν για να αντικαταστήσω τον Δαρίβα που θα πήγαινε φαντάρος. Θα βγάζαμε τότε και το «Εν Λευκώ» αλλά δεν μπορούσα να παίξω ρε παιδί μου, έπαιζα πολύ άγρια για εκείνον, δεν του έκανα. Ήταν απαιτητικός πολύ και ήταν από πάνω μου συνέχεια. Είχε άποψη για τα τύμπανα ο Σιδηρόπουλος. Αυτό έτσι, αυτό έτσι, αυτό έτσι, δεν μπορούσα. Ούτε και εκείνος όμως μπορούσε. “Τάκη”, μου λέει, “σε αγαπάω αλλά είναι δύσκολο να συνεργαστούμε”. Τελικά του βρήκα τον Καραμήτρο, όπου ο Καραμήτρος όμως ήταν χειρότερος από ‘μένα και έφυγε και αυτός! Τρελάθηκε με εμάς ο Παύλος!






 Τάκης: Σαν ντράμερ έπαιξα και στους Αγάπανθος, η φάση είναι όμως πως δεν θυμάμαι καθόλου ποια χρονολογία. Τότε δεν τραγουδούσε η Χαρά η Αργυροπούλου. Ήταν δύο Μαρίες, μία μικρή και μία μεγάλη, που δεν ήταν μεγάλη, μικρές ήταν και οι δύο, απλώς η μία ήταν μεγαλύτερη από την άλλη. Η Μαρία και το Μαράκι, λέγαμε. Θύμαμαι μόνο της μίας το επίθετο, Μαρία Κολιδά την έλεγαν. Ο κιθαρίστας τότε λεγόταν Μιχάλης Νικολαΐδης και στο μπάσο ο Θόδωρος ο Τρύφωνας, ο οποίος είχε φτιάξει τους Αγάπανθος. Τότε ήταν παράλληλα και Ρεμπέτ Ασκέρι. Ήτανε Αγάπανθος και Ρεμπέτ Ασκέρι και κάναμε συναυλίες  σε όλη την Ελλάδα. Άλλες φορές σαν Αγάπανθος και άλλες σαν Ρεμπέτ Ασκέρι. Όργανο έπαιζε ο Ορέστης ο Πλακίδης, πολύ καλός παίκτης, εκπληκτικός. Παίζαμε, κάναμε συναυλίες, γυρίζαμε τα χωριά και τις πόλεις.


Κάτι άλλο που θυμάμαι είναι πως στο Rodeo το 2008, όταν έφερε ο Χρήστος ο Στασινόπολος τον David Cross, τον βιολιστή των King Crimson και τον Hugh Hopper, τον μπασίστα των Soft Machine, στο τέλος της συναυλίας ακολούθησε jam και παίξαμε μαζί τους με δύο σετ τύμπανα, εγώ και ο Καραμήτρος.





Τάκης: Όπως επίσης έχω τζαμάρει και στο Tiffany’s με τον ντράμερ του Gallagher. Όταν είχε έρθει ο Gallagher στην Αθήνα, ήρθαν στο Tiffany’s ο μπασίστας και ο ντράμερ να δουν τον Τζίμη τον Βατικιώτη, ο οποίος ήταν πολύ μεγάλος κιθαρίστας και τον πήραν έπειτα μαζί τους στην Αγγλία. Εκείνο το βράδυ ανέβηκε ο ντράμερ στη σκηνή και τζαμάραμε, έπαιξα  blues και τραγούδησα.





Γιώργος: Αν θέλεις, πες μας και για τη συνεργασία σου με τον Νικόλα Άσιμο.
Τάκης: Με τον Άσιμο έπαιζε ο Καραμήτρος, ο οποίος έπεσε με τη μηχανή κι έσπασε το χέρι του, το 1982-’83, κάπου εκεί. Ε, και μου λέει «πας;», του λέω «πάω». «Εκεί δεν έχει και πολλά λεφτά», μου λέει, «όποτε έχει, πληρωνόμαστε». Και ξέρεις, ο Άσιμος ήταν τελείως άφραγκος. Ήταν για τους άλλους, δεν ήταν για πάρτη του. Και όμως τον έχουν κατηγορήσει ότι με το δίσκο που έκανε τα πήρε. Είχε πάει στη δισκογραφική και του λένε εκεί  «πόσα θέλεις;», «ένα πενηντάρικο» τους είπε. Είπε “ένα πενηντάρικο” λες και ήταν ένα εκατομμύριο. Του έδωσαν λοιπόν τα πενήντα χιλιάρικα και μέχρι να πάει σπίτι του, του είχε μείνει μόνο ένα ζευγάρι παπούτσια. Έπαιξα μαζί του για κάνα εξάμηνο μέχρι να συνέλθει ο Καραμήτρος. Μετά από αυτό, όταν δεν είχε ντράμερ με έπαιρνε. «Δεν έχει λεφτά, έρχεσαι; -έρχομαι!» ή «Έχει λεφτά, έρχεσαι; -έρχομαι!». Λεφτά μία είχε, τρεις δεν είχε. Όταν έλειπε με το χέρι του ο Καραμήτρος έβγαζε μερίδιο και του έδινε. Θυμάμαι, μια μέρα, μπαίνουν οι μπάτσοι στο Tάδε Έφη, το πρώην Skylab και βγάζει ο Άσιμος ένα πιστόλι πασχαλιάτικο από την κωλότσεπη και αρχίζει να τους πυροβολεί. Τους έκανε «μπαμπάμ μπαμπάμ μπαμ!» και μετά τους είπε «Τώρα δεν υπάρχετε, σας σκότωσα, δεν υπάρχετε, δεν είστε εδώ». Εκείνη τη στιγμή, πολύ εύκολα, θα είχε σκοτωθεί. Θα μπορούσες να πεις, πως αυτό που έκανε ήταν αυτοκτονία. Δηλαδή, έπαιζε με την τύχη του άσχημα.
(Η παράγραφος από τους Οβελίξ και Σία έως και για τον Νικόλα Άσιμο μας εξιστορήθηκε και προστέθηκε στις 13 Σεπτέμβρη 2017)

Από αριστερά: Τόλης Βουλτζάτης, Νικόλας Άσιμος, Τάκης Μακρής. Η φωτογραφία αλιεύτηκε από το διαδίκτυο στο https://www.youtube.com/watch?v=0ss2jAOwzig




Jam, 1998, Νίκαια, Genesis. Από αριστερά: Γιώργος Ντρούλης-μπάσο, Τάκης Μακρής-τύμπανα, Γιάννης Δρόλαπας-κιθάρα. Φωτογραφία από αρχείο Τ.Μακρή.




Γιώργος: Έπαιζες και με τα Αέρια.
Τάκης: Τα Αέρια, ήταν το συγκρότημα του Αλέξη Παπακώστα, του γιατρού, και είχε ντράμερ, τον Δημήτρη τον Ουρανό, αλλά τις πιο πολλές φορές παίζαμε μαζί γιατί ο Δημήτρης δούλευε. Το γκρουπ υπήρχε από το 1988 και μετά. Στο μπάσο ήταν ο Χρήστος Βαβούλης και στη φωνή ο Χρήστος ο Σιγαλός. 


Αέρια, 1998, Νίκαια, Genesis. Από αριστερά: Χρήστος Βαβούλης-μπάσο, Χρήστος Σιγαλός-φωνή, Τάκης Μακρής-τύμπανα, Αλέξης Παπακώστας-κιθάρα.



Αέρια, 1998, Νίκαια, Genesis. Από αριστερά: Τάκης Μακρής-τύμπανα, Αλέξης Παπακώστας-κιθάρα.



Ηρακλής: Πώς βλέπεις την κατάσταση εδώ στη Λέφκα-Αντίθεση;
Τάκης: Η Λέφκα είναι όαση. Είναι χώρος που συμβαίνουν πράγματα, που δεν συμβαίνουν πουθενά.


Jam, 18 Μαρτίου 2017, Blues Festival, Κ. Πατήσια, Αντίθεση. Από αριστερά: Σταύρος Γιαννόπουλος-κιθάρα, Δημήτρης Πολύτιμος-πλήκτρα, Τάκης Μακρής-φωνή, Λουκάς Σιδεράς-τύμπανα, Παναγιώτης Χαραμής-μπάσο, Τάσος Φωτοδήμος-τύμπανα, Γιάννης Δρόλαπας-κιθάρα.


Ηρακλής:  Είναι μια σκηνή που δεν το περιμένεις να είναι έτσι, και είναι η καλύτερη σκηνή που υπάρχει αυτή τη στιγμή.
Τάκης: Ναι, και δεν υπήρχε κι άλλη, εδώ που τα λέμε, τόσο σοβαρή.
Ηρακλής: Σοβαρή, βέβαια!


Jam, 4 Απριλίου 2015, στη συναυλία των Blues Revenge, Κ.Πατήσια, Αντίθεση.  Από αριστερά: Δημήτρης Ψάλτης-σαξόφωνο, Αντρέας Γκομόζιας-κιθάρα, Τάκης Μακρής-κιθάρα.


Τάκης: Είναι σοβαρή η ιστορία, δεν είναι ..  “ντάξει”. Είναι μεγάλη μαγκιά. Kι όλα τα παιδιά εδώ που τρέχουνε.... Αυτό που κάνουν είναι μεγάλη μαγκιά.
Ηρακλής: Και κάτω από αυτές τις συνθήκες, Τάκη. Με τα τόσα οικονομικά προβλήματα και γενικά όλη αυτή την πτώση.
Τάκης: Ναι, δεν πάνε οι άνθρωποι για να βγάλουν λεφτά, δεν τους ενδιαφέρουν. Κανένας δε λέει «δεν με ενδιαφέρουν τα λεφτά», αλλά δεν είναι αυτό που ψάχνουμε να πάρουμε. Τα έξοδά μας θέλουμε. Οπότε ξαφνικά, γίνεται άλλο πράγμα, γίνεται λειτούργημα, δεν είναι επάγγελμα.
Ηρακλής: Ε, βέβαια, έτσι πρέπει να το βλέπουν όλοι οι μουσικοί. Όχι μόνο τώρα, αλλά και πριν, που υπήρχαν και χρήματα.
Γιατί όλα αυτά, έτσι θα έπρεπε να είναι... Το χρήμα έχει διαφθείρει στην ουσία τους πάντες.
Τάκης: Εμένα δεν με έχει διαφθείρει, γιατί δεν το έχω! (γέλια) Ας μου έρθει, να με διαφθείρει, να δω πώς είναι! (γέλια)


Ηρακλής: Για το μέλλον τι σκέφτεσαι;
Τάκης: Δεν σκέφτομαι για το μέλλον. Καθόλου. Ούτε για το αύριο.
Ηρακλής: Ε, κοίταξε, έτσι κι αλλιώς απ’το τελευταίο live που σε είδαμε, εδώ στην Αντίθεση, έχεις πολλά να δώσεις.
Τάκης:Αυτό δεν το ξέρω.
Ηρακλής: Έχεις δίπλα σου, την κόρη σου, που είναι μια φωνάρα και σε υπερκαλύπτει σε ό,τι θέλεις.
Τάκης: Ουυ! Μ’έχει σώσει!
Ηρακλής: Οπότε, υπάρχει πάντα μέλλον σε αυτό.
Γιώργος: Ξέχασες όμως να μας πεις, το όνομα του ακουστικού σχήματος που έχετε με τη Χριστίνα!
Τάκης: Dad n’ Daught!!!






Dad n' Daught, 27 Μαΐου 2017, Κ.Πατήσια, Αντίθεση. Χριστίνα Μακρή, Τάκης Μακρής.








Ηρακλής: Θα ήθελες να μας πεις κάτι, μέσα από την καρδιά σου, σχετικά με τη μουσική και κατά προέκταση για την κοινωνική κατάσταση; Πώς βλέπεις να πηγαίνουν τα πράγματα;
Τάκης: Τι να προσθέσω; Δεν ξέρω για τη μουσική κατάσταση, καθόλου. Tώρα, αν πάνε καλά τα πράγματα, το βλέπουμε. Δεν πάνε καλά. Όλοι αυτό λένε, και εμείς το ίδιο;
Ηρακλής: Σωστός.
Τάκης: Και έπειτα, καλύτερα από ό,τι είναι τώρα, δεν θα πάνε ποτέ, όλο προς το χειρότερο, για αυτό να είμαστε σίγουροι. Από μωρό παιδί το βλέπω, το ζω, και γιατί να αλλάξει; Οπότε ο καθένας κανονίζει τη ζωή του, έτσι ώστε, να μπορεί να το αντέξει.
Ηρακλής: Μήπως όμως αυτό, είναι και μια παραίτηση; 
Τάκης: Όχι, δεν παραιτούμαι. Απλώς, αυτό βλέπω.
Ηρακλής: Ήδη, εσύ με τη μουσική σου, κάνεις αγώνα.
Τάκης: Προσπαθώ να παίζω. Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο.
Ηρακλής: Αυτό, ήδη, είναι ένας αγώνας.
Τάκης: Άμα είναι αγώνας, μπράβο μου του αγωνιστή! (γέλια) Αλλά εγώ δεν το βλέπω για αγώνα, είναι τρόπος ζωής. Αν δεν παίξω εδώ στη σκηνή, θα παίξω στο σπίτι μου. Και στο σπίτι μου όταν παίζω ευχαριστιέμαι....με τους φίλους μου...στο στουντιάκι μας το ψεύτικο...μια χαρά περνάμε. Και έπειτα, είμαστε μεγάλοι, πρέπει και οι νέοι...
Ηρακλής: Το «μεγάλοι» μη το λες!
Γιώργος: Ο Τάκης εδώ, είναι πιο παρών από τους νέους!
Ηρακλής: Και μόνο με τη στάση ζωής και το γεγονός πως συμμετέχει μουσικά, άσχετα που λέει ο Τάκης ότι δεν κάνει κάτι, αυτό είναι παρουσία! Για φαντάσου πόσο σημαντικό μήνυμα προς τα έξω είναι αυτό που δίνεις στα νέα παιδιά παίζοντας μουσική!
Τάκης: Εντάξει, καλό είναι αυτό.
Ηρακλής: Δίνει ο άνθρωπος, αλλά δεν το κατάλαβαίνει. Ο Τάκης δεν τα υπολογίζει αυτά.
Τάκης: «Τι; Ο κωλόγερος  παίζει και δεν παίζουμε εμείς» θα λένε οι πιτσιρικάδες! (γέλια)
Ηρακλής: Ίσα ίσα. Τώρα υπάρχει σεβασμός. Τα νέα παιδιά θέλουν να βλέπουν.




Γιώργος: Πάνω σε αυτό που λέει ο Τάκης, θα προσθέσω πως είναι ίσως, ο μοναδικός άνθρωπος, ο οποίος είπε «γίνομαι μέλος στο χώρο, στην Πειραματική σκηνή που φτιάχνουμε, όχι για να παίζω, αλλά για να υπάρχει σκηνή. Για να ακούω». Αυτό είναι το πιο σημαντικό, πιστεύω. Συνήθως οι νέοι λένε το αντίθετο.. «μπαίνω σε μία σκηνή για να παίζω και όχι για να ακούω».
Τάκης: Παίζω όπως και να ‘χει. Όμως δεν μπήκα εδώ για να παίζω.
Γιώργος: Το κυριότερο είναι να υπάρχει σκηνή, όπως το εξέφρασες.
Τάκης:  Όταν δεν υπάρχει σκηνή που θα παίξει κανείς;!
Ηρακλής: Έτσι είναι. Όταν σε ρωτάω για το μέλλον, αυτό εννοώ. Το μέλλον είναι εδώ. Μπορούμε να κάνουμε χιλιάδες πράγματα. Εσύ, ήδη κάνεις, αλλά δεν το παραδέχεσαι! Είναι η συμμέτοχη σου. Το μέλλον το διαμορφώνεις με την κίνηση σου.
Τάκης: Αν υπάρξουν διάφορα εγχειρήματα σαν αυτό, σίγουρα το μέλλον θα είναι καλύτερο. Άμα δεν γίνουν κι άλλα, και περιμένεις από ένα, ένας κούκος όπως λένε, δεν φέρνει την άνοιξη.
Ηρακλής: Έτσι είναι. Να είμαστε αισιόδοξοι, δηλαδή,  κάνοντας πράξεις... 





Jam, 6 Φλεβάρη 2016, στη συναυλία των Ηρακλής & Λερναία Ύδρα, Κ. Πατήσια, Αντίθεση. Από αριστερά: Τάκης Μακρής-κιθάρα, Τάσος Φωτοδήμος-τύμπανα, Μιχάλης Νικολαΐδης-μπάσο.










Ηρακλής: Στον Γιώργο, παραδείγματος χάριν, έλεγα πως είναι πολλά τα γκρουπ και οι δυσκολίες για τη δημιουργία του Blues Αφιερώματος. Όχι,  τίποτα άλλο, σκεφτόμουν πόσο κουραζόταν για αυτήν την εκδήλωση, επειδή, ξέρω από τέτοιες διοργανώσεις. «Όχι, θα το κάνουμε!» μου είπε. Είδες, όταν ο άλλος έχει μέσα του το όραμα; Είχε το όραμα και το πραγματοποίησε!
Τάκης: Μα το έχει ξανακάνει.
Ηρακλής: Πέρα απ’αυτό, 22 σχήματα, τι λες τώρα, σε μια μέρα, σε ένα τέτοιο χώρο; Να ήταν ένα σινεμά, ας πούμε, χιλίων ατόμων και να μη σε νοιάζει, να είναι όλα στημένα, να έχει και το stage έτοιμο, να μη ψάχνει για όργανα! Εδώ έγιναν όλα από το μηδέν!
Τάκης: Και έψαξε και για όργανα.
Γιώργος: Είχαμε κάνει τέσσερα φεστιβάλ μεταξύ 1999 και 2000 με τον Τάκη. Συμμετείχε σε όλα. Όπως και εδώ στην Αντίθεση, συμμετείχε και στο Rock Αφιέρωμα το 2014 και στο μπλουζ φέτος.



Jam, 1999, Νίκαια, Genesis, στη συναυλία των DIESEL. Sigma Fay-Τάκης Μακρής. Φωτογραφία από αρχείο Τ.Μακρή.

Ηρακλής: Για αυτό του είπα προηγουμένως να είμαστε αισιόδοξοι. Όλοι προσπαθούμε από το μηδέν και πάμε να κάνουμε κάτι. Ε, με έκανε πολύ αισιόδοξο. Μου δίνει ελπίδες ο Γιώργος με αυτά που κάνει. Μέσα από τις υπερβολές –γιατί για μένα ήταν υπερβολή αυτό, μετά από τέτοια πείρα που έχω. Κι όμως είχε τέτοια επιτυχία! Ήταν τόσο όμορφα και πέρασαν όλοι καλά, δεν άκουσα κανέναν να πει «ξέρεις δεν ήταν καλό ή...»  Ήταν από κάθε πλευρά τέλειο. Και οι μουσικοί ευχαριστήθηκαν και ο κόσμος. Ήταν μεγάλη επιτυχία.
Τάκης: Ήταν πολύ καλά.
Ηρακλής: Για αυτό λέω να είμαστε αισιόδοξοι.
Τάκης: Αισιόδοξοι είμαστε. Άσχετα που δεν τo δείχνουμε! (γέλια)




Γιώργος: Τάκη, σε ευχαριστούμε για αυτά που μοιράστηκες μαζί μας και που ξεκίνησες εσύ αυτόν τον κύκλο για την καταγραφή της Ζωντανής Μουσικής Ιστορίας.


Συντακτική ομάδα Αντίθεση, 31 Μαρτίου 2017