Οι Lowdown Hustlers, στη μουσική σκηνή της Αντίθεσης [10/12/22], που κατέφθασαν με την κιθάρα και τις αμέτρητες φυσαρμόνικές τους, μας επιβεβαίωσαν αυτό, που φάνηκε ότι θα ακολουθήσει.
O Ορέστης Τάνης [vocals/ Harmonica] και ο Γιώργος Χρυσόπουλος [Guitar] φέρνοντάς μας τα τραγούδια των πραγματικών θρύλων των blues, Sonny Boy Williamson, jimmy Rogers, Howlin’ Wolf, Little Walter και πολλών άλλων μεγάλων μουσικών της μπλουζ σκηνής του Σικάγο, με πολύ σεβασμό για το είδος, δεξιοτεχνία και συναίσθημα, γύρισαν το χρόνο πίσω και μας ταξίδεψαν σε εκείνα «τα στέκια» του Σικάγο της δεκαετίας του 1950 μεταμορφώνοντας το χώρο..
Η φυσαρμόνικα, που πότε μας μελαγχολεί και πότε μας ξεσηκώνει με τον ξέφρενο ρυθμό της, σφραγίζει τη βραδιά και προκαλεί έντονες συγκινήσεις.
Μία άνευ όρων συναισθηματική παράδοση στη bluesy αίσθηση που δημιουργεί.
Κι από την άλλη η κιθάρα, ο πιστός φίλος των bluesmen, που πάνω της ξεφόρτωναν όλα τα βάσανα μιας ολόκληρης φυλής, καθώς και της αγάπης, προκαλούσε τις δικές της συγκινήσεις με την μελωδία της.
Όταν δε, παίχτηκε το συναρπαστικό “Money marbles and chalk” [ jimmy Rogers ], το “Trust me baby” [Sonny Boy Williamson] και το Mean old Frisco [Little Walter], η βραδιά έφτασε στο απόγειο.
Μεγάλο προνόμιο για όλους όσους παρευρεθήκαμε σε αυτό το live, όχι μόνο, διότι τέτοιες μουσικές δεν τις βρίσκεις εύκολα, αλλά κυρίως για τη σύνθεση της μπάντας, δηλαδή η παρουσία δύο μόνο οργάνων [κιθάρα-φυσαρμόνικα], σε συνδυασμό με την μπλουζ φωνή και άρθρωση του Ορέστη Τάνη, δημιουργεί μία πολύ αυθεντική και νοσταλγική παρουσίαση αυτής της τεράστιας μουσικής των blues.
Ευχαριστούμε θερμά τους Lowdown Hustlers για την ξεχωριστή βραδιά που μας πρόσφεραν με τις θρυλικές μουσικές που έπαιξαν και για τον τρόπο που τις έπαιξαν.
Μία συνέντευξη συζήτηση με τους Ribbons of Euphoria, οι οποίοι στο ξεκίνημα αυτής της γνωριμίας, έπαιξαν ζωντανά αγαπημένα κομμάτια αλλά και κομμάτια από τον καινούργιο τους δίσκο "You Don't Care", που κυκλοφόρησε το 2022.
Γιώργος Αντίθεση: Σας καλωσορίζουμε, εν όψει του 3ου progressive rock festival που θα πραγματοποιήσει η Αντίθεση. Στο πλαίσιο αυτό, θα ήταν καλό, το κοινό να γνωρίζει την ιστορία των συγκροτημάτων που θα συμμετέχουν.
Θα ξεκινήσουμε κάπως διαφορετικά, ζητώντας σας να μας πείτε κάτι που δεν σας έχουν ρωτήσει ποτέ και επιθυμείτε να το αναφέρετε.
Νίκος Πουλάκης (κιθάρα,φωνή): Έχεις κάνει την πιο δύσκολη ερώτηση. Δεν με έχει ρωτήσει ποτέ κανείς, “γιατί γράφεις τραγούδια;”. Η απάντηση είναι πολύ απλή: είναι μία εσωτερική ανάγκη. Η ανάγκη του να εξωτερικεύσεις κάτι που συμβαίνει μέσα σου.
Όλοι θεωρούν αυτονόητο, ότι γράφεις τραγούδια για να βγάλεις χρήματα ή για να προβληθείς. Δεν είμαστε όμως,όλοι έτσι. Κάποιοι έχουν απλώς την εσωτερική ανάγκη να πουν κάτι. Οπότε, καθόμαστε και το φτιάχνουμε με ένα καλλιτεχνικό τρόπο, αυτό το κάτι. Δεν θέλουμε να το πούμε στο καφενείο με τους φίλους μας, θέλουμε να το διανθίσουμε με στοιχεία τα οποία δεν είναι καθημερινά.
Γιώργος Δασκαλάκης(κιθάρα): Πάνω στο ίδιο θέμα, από ένα σημείο και μετά, έχοντας παίξει μουσικές άλλες, γράφεις μουσική για να ανακαλύψεις, τί σου ταιριάζει εσένα πιο πολύ.
Δηλαδή, από όλα αυτά που έχεις παίξει, που έχεις μελετήσει, που έχεις ακούσει, τί σου βγαίνει. Όπως όταν μιλάς. Αναλόγως με ποιους έχεις μιλήσει, τι βιβλία έχεις διαβάσει, τι ταινίες έχεις δει, τι ταξίδια έχεις κάνει, θα μιλήσεις και ανάλογα. Κάπως έτσι, είναι και η μουσική. Είναι ένας τρόπος να ανακαλύψεις το τί είσαι και το τί μπορείς.
Αλλά, πέρα από αυτό, σου δίνει και μία ηθική ικανοποίηση, το να νιώθεις ότι παράγεις κάτι, πέρα από το να αναπαράγεις.
Χάρης Σιδέρης(μπάσο): Με έχει καλύψει ο Νίκος. Δηλαδή, κανείς δεν μου έχει κάνει αυτή την ερώτηση. Το γιατί να γράψεις μουσική.
Στέλιος Αλέξης(ντραμς): Επίσης, κι εγώ με τα ντραμς είχα από μικρός μία ευαισθησία, αλλά τα έπιασα μετά την ενηλικίωση. Αλλά, εκεί νομίζω που ψήθηκα αρκετά για να ασχοληθώ, είναι ότι ένιωθα ότι λείπει κάτι πιο πολύ, πάνω στα ντραμς, στην Ελλάδα, και θα ήθελα να το εξελίξω, να φτιάξω δικά μου πράγματα, τα οποία να είναι λίγο πρωτοπόρα σχετικά, όσο μπορώ. Εφόσον φυσικά, υπάρχει και η κατάλληλη σύνδεση και παρέα μουσικών.
Είμαι πρόσφατο μέλος στο συγκρότημα, μπήκα τον Οκτώβρη του 2021.
Χάρης Μπότσης(πλήκτρα): Εμένα, απλά βγάζει νόημα στη ζωή μου, δεν μπορώ να το εξηγήσω.
Γιώργος Αντίθεση: Η κιθάρα ήταν το πρώτο σου μουσικό όργανο, Νίκο; Και πώς ήρθε έπειτα, η ιδεά για αυτό το σχήμα; Ποιοι το ξεκίνησαν;
Νίκος Πουλάκης: Ναι, όταν ξεκίνησα, γρατζουνούσα μία μισοχαλασμένη κλασική κιθάρα ενός θείου, ο οποίος δεν βρίκεται πια εν ζωή. Καλός άνθρωπος.
12/5/2019, Progressive Rock Days Vol II festival Αντίθεση
Οι Ribbons δημιουργήθηκαν αρκετά χρόνια αργότερα, ως η μετεξέλιξη του πρώτου καλού group που είχαμε, όπου παίζαμε διασκευές classic rock, πριν σκεφτούμε καν να γράψουμε μουσική.
Γιωργος Αντίθεση: Ποιο ήταν το όνομα του και ποιοι συμμετείχαν;
Νίκος Πουλάκης: Λεγόταν Pelotas en Fuego, ήταν ισπανική μετάφραση του Balls on Fire.
Τότε παίζαμε με τον Θανάση Στρογγύλη, ο οποίος ήταν και ο original ντράμερ των Ribbons of Euphoria. ‘Ηταν ο Νίκος Κραβαρίτης στο μπάσο, κι εγώ κιθάρα, προφανώς. Τραγουδιστής ήταν ο Δημήτρης Μιχαλόπουλος, ο οποίος αργότερα έφτιαξε μία funk μπάντα. Και ο Θάνος Καρακαντάς στα πλήκτρα, ο οποίος είχε έρθει στα δύο τελευταία χρόνια των Pelotas en Fuego.
