Σαν ξεκίνημα, οι Ciccada παρουσίασαν ζωντανά κάποια κομμάτια από τον νέο τους δίσκο “Harvest”, που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2021 σε CD και αναμένεται η κυκλοφορία του στις 28 Μαΐου 2021 σε βινύλιο.
Τα μέλη των Ciccada είναι:
Δήμητρα Σπέλα-vocals
Ευαγγελία Κοζώνη-vocals
Γιώργος Μούχος- 6- and 12-string acoustic guitars, electric guitar
Νικόλας Νικολόπουλος- flute, clarinet, tenor and baritone saxophones, recorder, piano, electric piano, organ, Mellotron, synthesizers, harpsichord, Clavinet, glockenspiel, backing vocals
Μαριέτα Τσακμακλή- soprano, alto and baritone saxophones, backing vocals
Άγγελος Μαλισόβας- fretted and fretless basses
Γιάννης Ηλιάκης- drums, percussion, backing vocals.
Γιώργος Αντίθεση: Θα καλωσορίσουμε τους φίλους μας. Είμαστε κάτι παραπάνω από φαν.
Ήταν πολύ συγκινητικό και πολύ ανθρώπινο αυτό που έγινε, αυτή η παρουσίαση των κομματιών, που μόλις κάνατε. Χαρήκαμε ιδιαίτερα, γιατί νομίζουμε ότι πρέπει να γίνονται πράγματα και όχι κάποιος απλώς να περιμένει να πεθάνει.
Εννοείται, ότι εδώ είναι το σπίτι σας.
>φωτογραφίες από τη συνέντευξη<
Να αναφέρουμε ότι προτιμούμε οι συνεντεύξεις που κάνουμε, να μην γίνονται με τον πολύ έξυπνο σημερινό τρόπο.
Τι θέλω να πω. Ότι υπάρχει μία ανάγκη κάποιος που ενδιαφέρεται, να γνωρίζει ποιοι μουσικοί έπαιξαν σε ένα σχήμα, ποιες είναι οι επιρροές, πώς δημιουργήθηκε αυτό το σχήμα, τί λένε αυτοί οι άνθρωποι, πώς ξεκίνησαν. Να μαθαίνει έτσι ανθρώπινα, αυτό που δημιουργείται και προχωράει.
Eπίσης, τα τελευταία χρόνια πολλές συνεντεύξεις γυρίζουν γύρω από θέματα που δεν ενδιαφέρουν κανέναν. Δημοσιογράφοι ρωτούν αν έπαιρνε κάποιος ναρκωτικά ή αν ήταν στη φυλακή ή αν έδειρε κάποιος μουσικός κάποιον ή αν κάποιος έκανε τζόγο ή οτιδήποτε άλλο.
Γιάννης Ηλιάκης: Καλά, εμείς δεν έχουμε και τέτοια!! (γέλια)
Γιώργος Αντίθεση: Το ξέρω!
Αυτό είναι το σκεπτικό. Και το ονομάσαμε Ζωντανή Μουσική Ιστορία.
Είμαστε ερασιτέχνες, δεν έχουμε σχέση με τη δημοσιογραφία, οπότε, ας ξεκινήσουμε απλά.
Ας αρχίσουμε από τα μέλη που το σκέφτηκαν στην άρχη, τον Νικόλα Νικολόπουλο και τον Γιώργο Μούχο. Πώς γνωριστήκατε και πώς ξεκινήσατε το σχήμα;
Νικόλας Νικολόπουλος: Με τον Γιώργο βρεθήκαμε στο χώρο του ωδείου. Είχαμε σχέση μαθητή με καθηγητή, αλλά αυτό στα χαρτιά, γιατί από την πρώτη μέρα καταλάβαμε ότι θα κινηθούμε σε άλλα επίπεδα.
Πέσανε οι πρώτες μουσικές προτιμήσεις, και μετά μόνο μάθημα δεν κάναμε! Συζητούσαμε για rock σχήματα, και πέντε λεπτά πριν τελειώσει η ώρα κάναμε και λίγο μάθημα!
Γιώργος Αντίθεση: Ποια όργανα μαθαίνατε στο ωδείο;
Νικόλας Νικολόπουλος: Ήμουν ο δάσκαλος του στη μουσική δωματίου, φλάουτο εγώ, κιθάρα εκείνος.
 |
| 4/7/2016 live 1o Progressive Festival Αντίθεση |
Γιώργος Μούχος: Κάποια στιγμή χαθήκαμε. Δηλαδή, κάναμε μαζί ένα χρόνο και μετά συνέχισα με τον Βασίλη Μαστοράκη γιατί χρειαζόμουν δύο χρόνια μουσική δωματίου για το πτυχίο της κιθάρας. Και όταν επανασυνδεθήκαμε-δεν μας τιμάει πολύ αυτό που θα πω!(γέλια)-αλλά συνδεθήκαμε σε φάση να βρεθούμε να παίξουμε κάνα playstation!
Γιώργος Αντίθεση: Ποια χρονολογία έγινε αυτό;
Γιώργος Μούχος: Ήταν 2003 με 2004. Και αφού ξαναβρεθήκαμε και πήγαινα σπίτι του, παίζαμε και ακούγαμε μουσικές, κάποια στιγμή έφερα την κλασική κιθάρα και του λέω “Έχω γράψει ένα κομματάκι και θέλω-αν θες και ‘συ- να γράψεις μια μελωδία φλάουτο από πάνω”.
Και αυτή ήταν η πρώτη μας ηχογράφηση η οποία είναι off the record, δηλαδή υπάρχει, αλλά δεν την έχουμε αξιοποιήσει. Την είχαμε ονομάσει “Farewell κιθάρα φλάουτο”.
Ήταν one take. Ο Νίκος, άκουγε την μελωδία και έγραφε την ίδια στιγμή την παρτιτούρα.
Αυτή ήταν και η αρχή.
Μου άρεσε εμένα, ενθουσιάστηκα! Προφανώς υπήρχε και φοβερή αλληλοεκτίμηση, όπως επίσης και η σχέση, αρχικά τουλάχιστον σε ένα βαθμό, μαθητή με καθηγητή.
 |
| 12/5/2019 Progressive Rock Days Vol 2 Αντίθεση |
Μετά όμως, όταν του πήγα τη δεύτερη φορά ένα ημιτελές κομμάτι, το “Storyteller”, το οποίο είχε άλλα ονόματα στην αρχή. Tου παίζω το πρώτο riff και του λέω “κάνουμε μία απ’τα ίδια;”.
Αυτό ξεκίνησε σε διαφορετική βάση. Δηλαδή, δεν έγραψε ο Νίκος μία ξεχωριστή μελωδία πάνω στην κιθάρα, αλλά το δουλεύαμε μαζί κάθε φορά που βρισκόμασταν.
Όταν κάποια στιγμή ολοκληρώθηκε, είχαν έρθει φίλοι σε μία γιορτή, του Νίκου αν θυμάμαι καλά, και λέω “Παιδιά, έχουμε να σας παρουσιάσουμε ένα κομμάτι” και έπαιξα εγώ ακουστική και ο Νίκος πλήκτρα.
Αυτή ήταν η πρώτη έκθεση μας στο κοινό.
Δεν είχαμε συνειδητοποιήσει ακόμα ότι έχουμε συγκρότημα ή τί μέλλει να γίνει.
Γιώργος Αντίθεση: Πώς επιλέξατε το είδος της μουσικής, σε αυτήν την πρώιμη φάση;
Γιώργος Μούχος: Αφού έπεσε η ιδέα στο τραπέζι “Καλά δεν πάει; Να κάνουμε κι άλλο ένα;” και γενικότερα να ξεκινήσουμε να παίζουμε κανονικά, μου λέει ο Νίκος “Σε ποια κατεύθυνση θα ήθελες να κινηθούμε;”
Ωστόσο, μου είχε δώσει και ένα κομμάτι από Steeleye Span, το “Blacksmith”, και εγώ που προερχόμουν από metal μονοπάτια και μουσικές, κατά κάποιο τρόπο έπαθα ένα πολιτισμικό σοκ. Μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η αιθέρια φωνή, οι μελωδίες, η folk αυτή αισθητική.
Και λέω “Να, κάτι σαν το ‘Blacksmith’. Θα ήθελα να κινηθούμε σε αυτήν την κατεύθυνση”.
Και λέει ο Νίκος “Αλήθεια;!!!” Σαν να το έψαχνε καιρό αυτό. “Σου αρέσει αυτή η μουσική; Να το κάνουμε, ναι!”. Αφού και στο κομμάτι που είχαμε ήδη γράψει, είχαμε τέτοια στοιχεία.
Οπότε κάπως έτσι ξεκίνησε και αποφασίσαμε να πάμε στο επόμενο βήμα, το οποίο ήταν να δοκιμάσουμε τραγουδίστριες. Επιλέξαμε δηλαδή ότι θέλουμε τραγουδίστρια και όχι τραγουδιστή.
Νικόλας Νικολοπουλος: Τον Απρίλιο του 2005 θυμάμαι σαν έναρξη, σαν σημαδιακή ημερομηνία.
Γιώργος Αντίθεση: Πώς μπήκε το τρίτο μέλος, η Ευαγγελία Κοζώνη στη φωνή;
Συζητάμε και μου λέει “Είμαστε στα σκαριά να φτιάξουμε ένα σχήμα και αναζητούμε φωνή. Ενδιαφέρεσαι;”
Εγώ κλασικές σπουδές είχα κάνει, με άλλα είδη ασχολούμουν, δεν ήξερα βέβαια ακόμα τίποτα για να είμαι ειλικρινής, και τέλος πάντων κάποιες μέρες μετά κανονίζουμε μια συνάντηση και μου λέει “Κάτσε να δεις τι περίπου παίζουμε” και μου βάζει το “Blacksmith”!
Νικόλας Νικολόπουλος: Σε όλους το έβαλα το “Blacksmith”!!! (γέλια)
Ευαγγελία Κοζώνη: Ενθουσιάστηκα!
Μετά γνωρίζω και τον Γιώργο και μου λένε τα παιδιά “Ωραία, λέμε να είσαι η φωνή του σχήματος”. Από εκεί ακριβώς αρχίσαμε! Οι τρεις μας.
Γιώργος Αντίθεση: Σε αυτά τα πρώτα βήματα, με ποιο τρόπο μπήκε η ταυτότητα στο σχήμα;
Γιώργος Μούχος: Υπήρξε εξέλιξη. Δηλαδή, εγώ ξεκίνησα με ένα metal παρελθόν, ο Νίκος προφανώς είχε περισσότερα ακούσματα, και έχει ακόμα, οπότε η ταυτότητα ήταν κάτι που εξελίχθηκε και ζυμώθηκε μέσα από τη σχέση μας.
Δεν ήταν κάτι σταθερό, ήταν δυναμικό.
Και κάθε χρόνο που περνούσε, θεωρώ ότι ενσωματώναμε στη μουσική μας και νέα στοιχεία.
Γιώργος Αντίθεση: Τον πρώτο καιρό σκεφτήκατε να αναζητήσετε και άλλα μέλη για τις ανάγκες του σχήματος;
Ευαγγελία Κοζώνη: Αναζητήσαμε μπάσο.
Νικόλας Νικολόπουλος: Και τσέλο. Ήρθε ο Μάνος Επιτροπάκης στο τσέλο και ο Κωσταντίνος Μπέικος στο μπάσο.
Ευαγγελία Κοζώνη: Και αρχίσαμε να κάνουμε πρόβες στο σπίτι του Νίκου.
Γιώργος Αντίθεση: Ποια ήταν η πρώτη σας συναυλία με αυτήν τη σύνθεση;
Νικόλας Νικολόπουλος: Ήταν τον Δεκέμβριο του 2006 στο σπίτι του Παναγιώτη Γιαννακάκη, ενός φίλου ο οποίος έγινε μετά ο πρώτος μας πιανίστας, δεύτερος keyboardiστας.
Τα παιδιά συνήθιζαν να κάνουν συναυλίες στο σπίτι τους, όπως τον παλιό καιρό που τα σπίτια ήταν χώροι συναυλιών και μας το παραχώρησαν για να κάνουμε μία παρουσίαση των κομματιών που είχαμε, παρότι δεν είχαν καμία σχέση με τη rock. Κλασική μουσική έπαιζαν και οι δύο, και ο Παναγιώτης και η γυναίκα του. Κάναμε πολύ παρέα και μας λένε “ελάτε να παίξετε”. Σε παρεΐστικο κλίμα, έτσι τζάκι, φαγητό μετά.
Δεν ξέρουμε αν χάρηκαν!! (γέλια) Εμείς χαρήκαμε όμως!
Εκεί παίξαμε εμείς οι τρεις, ο μπασίστας και ο τσελίστας. Δεν είχαμε ντράμερ. Ένα ακουστικό σχήμα.
Γιώργος Μούχος: Είχαμε έξι κομμάτια. Σαν μουσική δωματίου ήταν στην αρχή.
Νικόλας Νικολόπουλος: Βασικά, ήταν ένα μεγάλο μέρος από τον πρώτο δίσκο και κάποιες διασκευές. Αυτή ήταν η πρώτη ανεπίσημη συναυλία.
Γιώργος Αντίθεση: Η κλασική μουσική, έτσι κι αλλιώς, υπήρχε σαν στοιχείο σας. Πώς διαμορφώθηκε ο ήχος σας, από εκεί και μετά;
Γιώργος Μούχος: Στην αρχή η μουσική είχε μία folk κατεύθυνση, η αλήθεια είναι. Επίσης, ήταν πολύ φτωχός ο εξοπλισμός μας.
Γιώργος Αντίθεση: Αναλογικά πράγματα;
Νικόλας Νικολόπουλος: Όχι, καθόλου.
Νικόλας Νικολόπουλος: Ελεεινά keyboards(γέλια)...ελεεινοί ενισχυτές....!
Γιώργος Μούχος: Εγώ δεν είχα καν ακουστική! Έπαιζα με την κιθάρα του πατέρα του Νίκου. Μία ηλεκτρική Jackson είχα, την οποία εκείνη την εποχή την είχα εγκαταλείψει. Τουλάχιστον το πρώτο διάστημα, μέχρι να πάρω τη Les Paul. Ε, και κάποια στιγμή ήρθε ο εξοπλισμός. Αναβαθμιστήκαμε.Νικόλας Νικολόπουλος: Λίγο μετά την πρώτη συναυλία που κάναμε.
Γιώργος Αντίθεση: Ποιες ήταν οι επιρροές σας, πώς έγινε σιγά σιγά η εισαγωγή του progressive rock;
Νικόλας Νικολόπουλος: Εγώ μια ζωή αυτά τα πράγματα άκουγα όμως δεν είχα ανθρώπους να παίξω και με τον Γιώργο δόθηκε η αφορμή.
Γιώργος Μούχος: Εγώ πάλι άρχισα να γράφω κομμάτια όπως το Epirus και άλλα που μπορούν να θεωρηθούν progressive, αλλά χωρίς να έχω ακούσει ακόμα progressive, χωρίς να έχω μπει στα βαθιά, ας πούμε.
Ήταν αυτή η μουσική που προέκυψε.
Νικόλας Νικολόπουλος: Και ήταν παράξενο γιατί ο Γιώργος ήταν ένα παιδί που δεν άκουγε αυτή τη μουσική τόσο πολύ, άκουγε πιο πολύ metal, κάτι Savatage μου ‘βάζε!
Γιώργος Μούχος: Αλλά η ιδέα ότι παίζω rock και ενσωματώνω στοιχεία folk και δημοτικής μουσικής, λαϊκής, ελληνικής, βαλκανικής, γενικότερα όλο αυτό, η ιδέα του να ενώνω στοιχεία από διάφορα μουσικά είδη, ήταν για μένα ζητούμενο.
Μου άρεσε. Ήταν πολύ δημιουργικό το να βρω έναν κατάλληλο συνδυασμό ώστε να βγει κάτι ολοκληρωμένο με άποψη.
Γιώργος Αντίθεση: Με το υλικό που είχατε, δημιουργήσατε αρχικά ένα demo. Το 2009. Πώς έγινε;
Νικόλας Νικολόπουλος: Έγινε το καλοκαίρι του 2008, με τη βοήθεια του Όμηρου Κομνηνού, του δεύτερου μπασίστα μας, μετά τον Κώστα Μπέικο.
Ηχογραφήσαμε στο σπίτι του, σε home studio, τα έξι από τα δέκα κομμάτια του πρώτου δίσκου.
Τον Γενάρη του 2009, αυτό το demo το ανεβάσαμε στο myspace εκείνης της εποχής, το οποίο ήταν η πλατφόρμα για να μπορέσεις να γίνεις γνωστός. Ήταν της μόδας το myspace τότε.
Γιώργος Μούχος: Και νομίζω θέσαμε και κάπως τα θεμέλια της δουλειάς μας. Δηλαδή, τα κομμάτια γράφονταν σε παρτιτούρα, κάτι που επαναλήφθηκε σε όλους τους επόμενους δίσκους.
Επίσης, πήραμε μία πρώτη γεύση του studio, που δεν είχαμε μέχρι τότε ανάλογη εμπειρία. Ο Όμηρος μας βοήθησε πολύ σε αυτό το κομμάτι. Ήταν πολύ φιλική η ατμόσφαιρα στο σπίτι του.
Νικόλας Νικολόπουλος: Και τον πείσαμε τελικά να κάνει και τα πρώτα live. Ήταν ο πρώτος μπασίστας επί εποχής δίσκου.
Γιώργος Αντίθεση: Ποια ήταν η πορεία του demo και πώς ακολούθησε η δημιουργία του πρώτου σας δίσκου ‘A Child in the Mirror”, που κυκλοφόρησε την αμέσως επόμενη χρονιά, το 2010;
Νικόλας Νικολόπουλος: Με το που κάναμε το demo και το ανεβάσαμε, αμέσως...ήρθαν οι πελάτες!
Ήταν η ΑltrOck απ’το Μιλάνο. Μας έκανε κρούση, “Παιδιά θέλουμε να κάνουμε δίσκο μαζί σας, χρειάζεται να αλλάξετε αυτό, να φτιάξετε εκείνο, να προσθέσετε αυτό, να αφαιρέσετε αυτό”.
Είχανε μία σαφή εικόνα του τί χρειάζεται, γιατί στο demo είχαμε ψεύτικα τύμπανα, προγραμματισμένα. Λέμε “φυσικά, δεν θα έχουμε τέτοια τύμπανα”.
Ευαγγελία Κοζώνη: Όχι πολλές επεμβάσεις όμως, επί της ουσίας.
Γιώργος Μούχος: Λίγα σχόλια σε κάποια κομμάτια.
Νικόλας Νικολόπουλος: Όπως κάποιες παρεμβάσεις ενορχηστρώσεως με πιο πολλά synthια και κάποια keyboards πιο...keyboards!!
Εν τω μεταξύ, είχε ήδη προηγηθεί ένας καλός εξοπλισμός, όπως είπαμε. Το 2007, εγώ τουλάχιστον, εξοπλίστηκα αρκετά με διάφορα keyboards και στο demo παίξαμε με καλό ήχο.
Πήγαμε λοιπόν στο Μιλάνο και τους γνωρίσαμε, το πάσχα του 2009.
Γιώργος Μούχος: Ναι, γιατί θέλαμε να το πιστέψουμε κιόλας!! Το ενδιαφέρον είναι πραγματικό; Ποιοι είναι αυτοί που ενδιαφέρονται να βγάλουμε μαζί δίσκο;!
Και όντως, ήταν άνθρωποι πολύ αφοσιωμένοι στη μουσική.
Γιάννης Ηλιάκης: Τώρα μιλάς για ένα label πολύ εξειδικευμένο. Οι τύποι ήταν ταγμένοι σε αυτό, στο Rock in Opposition και όλα αυτά τα πράγματα.
Νικόλας Νικολόπουλος: Όμως δουλειά σαν τη δική μας δεν είχαν βγάλει μέχρι τότε. Και με αφορμή εμάς, έφτιαξαν το πρώτο sub label, την Fading Records.
Ήμασταν το Νο1, ο πρώτος δίσκος από το sub label, το οποίο ήταν σε πιο retro φάση. Δηλαδή, δεν ήταν Rock in Opposition.
Λέγοντας Rock in Opposition, να πω ότι είναι μουσική η οποία είναι στα χνάρια κάποιων συγκροτημάτων όπως οι Magma. Πιο σύγχρονος ήχος, πιο atonal, πιο μουσική 20ου αιώνα.
Με εμάς έκαναν κάτι άλλο. Ξεκίνησε μια σειρά δίσκων σε πιο παλιό, seventies ήχο.
Γιώργος Μούχος: Ο Marcello (σ.σ. Marcello Marinone, ιδρυτής της AltrOck Productions) είχε πει ότι είχε στο μυαλό του ότι θα ήμασταν οι επόμενοι Änglagård για αυτόν. Κάπως έτσι τουλάχιστον μας οραματίστηκε ή θα ήθελε! Εντάξει, δεν του βγήκαμε μάλλον!! (γέλια)
Νικόλας Νικολόπουλος: Πήγαμε πάλι στο Μιλάνο, το καλοκαίρι του 2009 και ηχογραφήσαμε, οι τρεις μας. Βοήθησαν και Ιταλοί μουσικοί, εκεί του χώρου παιδιά.
Γιώργος Μούχος: Μία συμβουλή ήταν να χρησιμοποιήσουμε μουσικούς από το σχήμα του Francesco Zago, τους Yugen, για να γίνει λίγο πιο διεθνές το πλήρωμα.
Η εμπειρία ήταν συγκλονιστική γιατί κοιμόμασταν στο studio, ήμασταν εκεί απ’το πρωί έως το βράδυ, από τις 09:00 μέχρι τις 21:00 σερί. Η μέση μου είχε διαλυθεί, τα αυτιά μας είχαν πιάσει φωτιά. Βγαίναμε μετά και κυκλοφορούσαμε και δεν μιλούσαμε μεταξύ μας! Δεν αντέχαμε ο ένας τον άλλον μέχρι να ξαναέρθουμε στα ίσια μας! (γέλια)
Νικόλας Νικολόπουλος: Είχαμε άγχος, σαν να πηγαίναμε σε εξετάσεις. Την μία μέρα έγραφε ο ένας, την επόμενη ο άλλος.
Γιώργος Μούχος: Ναι, γιατί δεν ξέραμε τα άτομα που μας έκαναν την παραγωγή, πρώτη φορά τους βλέπαμε στη ζωή μας, ήταν κάτι πρωτόγνωρο και για εμάς.
Αλλά μετά σιγά σιγά έσπασε ο πάγος, άρχισαν τα αστεία, βγαίναμε και έξω με τα παιδιά και γενικότερα κύλησε πάρα πολύ όμορφα.
 |
| 4/7/2016 live 1o Progressive Festival Αντίθεση |
Γιώργος Αντίθεση: Σας βοήθησε αυτή η εμπειρία, σαν πρώτη επαφή με τη δημιουργία ενός δίσκου;
Γιώργος Μούχος: Ήταν μεγάλο σχολείο, τουλάχιστον για μένα.
Νικόλας Νικολόπουλος: Και γι’αυτό ξαναπήγαμε! (γέλια)
Ήταν πολύ λίγες οι μέρες για να μπορέσουμε να φτιάξουμε έναν ολόκληρο δίσκο.
Τα έξι από τα κομμάτια του δίσκου που ηχογραφήσαμε αρχικά το καλοκαίρι του 2009 ήταν λίγα, δεν έφταναν. Και γι’αυτό γυρίσαμε πίσω και φτιάξαμε άλλα τέσσερα κομμάτια, τα οποία επιστρέψαμε και τα ηχογραφήσαμε τον Γενάρη του 2010.
Χρειάστηκε μία εβδομάδα για το δεύτερο μέρος του δίσκου. Εκεί ήταν το πιο ζόρικο μέρος.
Γιώργος Μούχος: Η δεύτερη ηχογράφηση πάντως πήγε καλύτερα.
Νικόλας Νικολόπουλος: Και το πάσχα του 2010 πήγαμε για τέταρτη φορά, για τη μίξη. Και ο πρώτος δίσκος κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2010.
Γιώργος Μούχος: Συνολικά ήμασταν 40 ημέρες περίπου στην Ιταλία.
Γιώργος Αντίθεση: Μετά την κυκλοφορία του δίσκου, ξεκινήσατε να δίνετε συναυλίες;
Νικόλας Νικολόπουλος: Κάναμε πάρα πολλές συναυλίες. Παίζαμε πάρα πολύ.
Ευαγγελία Κοζώνη: Το 2010 ήταν η χρονιά που κάναμε τις περισσότερες εμφανίσεις, νομίζω.
Γιώργος: Ποια ήταν η σύνθεση σας τότε; Ποιοι μουσικοί σας πλαισίωσαν;
Νικόλας Νικολόπουλος: Ήταν ο Παναγιώτης Γιαννακάκης στο πιάνο και ο Όμηρος Κομνηνός στο μπάσο και ο Χρήστος ο Ζελελίδης στα τύμπανα και κάποιοι μουσικοί όπως ο Νίκος Σαρρής στην τρομπέτα, η Χρυσούλα Γεωργάκη κλαρινέτο, ο Κωνσταντίνος Μπουντούνης βιολοντσέλλο.
Ευαγγελία Κοζώνη: Και για ένα μεγάλο διάστημα στο πιάνο ήταν η Κωνσταντίνα η Πολυχρονοπούλου με την οποία είχαμε κάνει πολλές εμφανίσεις.
 |
| Από αριστερά: Όμηρος Κομνηνός, Ν.Νικολόπουλος, Χρ.Ζελελίδης, Γ.Μούχος, Κων/να Πολυχρονοπούλου, Ε.Κοζώνη |
Γιώργος Μούχος: Μέχρι και στους Αγανακτισμένους παίξαμε, στην πλατεία στο Σύνταγμα. Παίζαμε ώρες, όπως 12 η ώρα, χωρίς κόσμο! Στο Athenaeum είχαμε παίξει, στην Αυλαία, στον Φακανά.
Νικόλας Νικολόπουλος: Δεν μαζευόταν κόσμος τότε. Παίζαμε σε ωδεία, σε δισκοπωλεία...γενικά είχαμε μία τριβή με τις συναυλίες.
Έκεί 2010-2011 έγιναν πολλές, με το υλικό του πρώτου δίσκου και πολλές διασκευές.Σε αυτές τις συναυλίες, εκείνη την εποχή, παίξαμε και το Snow Goose για πρώτη φορά. Από τα πρώτα κομμάτια που προβάραμε ήταν το Snow Goose, από το 2006-2007.
Γιώργος Μούχος: Και οι δυο μας, δηλαδή, το παίζαμε καμιά φορά!
Νικόλας Νικολόπουλος: Κάποια στιγμή βγήκε όλη η πρώτη πλευρά του δίσκου.
Γιώργος Αντίθεση: Εκείνη την περίοδο ήρθε στο σχήμα σαν ντράμερ και ο Γιάννης Ηλιάκης;
Νικόλας Νικολόπουλος: Ναι. Εν τω μεταξύ εγώ, είχα ήδη αρχίσει να μιλάω μαζί του στο facebook, από την εποχή που πηγαίναμε στην Ιταλία, από το καλοκαίρι του 2009. Είχαμε πολύ επαφή με τον Γιάννη. Στην αρχή νόμιζα πως ήταν πιανίστας-το θυμάσαι Γιάννη;!
 |
| 4/7/2016 live 1o Progressive Festival Αντίθεση |
Γιώργος Αντίθεση: Γιάννη, πώς ήρθες σε επαφή με το group;
Γιάννης Ηλιάκης: Ξεκίνησα ως φαν. Είχα διαβάσει ένα άρθρο του Φώντα Τρούσα στο περιοδικό Jazz & Τζαζ, το 2009. Στην Κρήτη νομίζω ήμουν τότε.
Πέφτει το άρθρο στα χέρια μου και έγραφε ‘PROGRESSIVE ROCK ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ’! Και ήσασταν οι τρεις σας σε μία φωτογραφία.
Τους άκουσα και έτσι ξεκίνησε.
Επίσης, στο myspace είχε φωτογραφίες από τα πολλά live που έδιναν τότε, και είδα το Νίκο σε κάποια φάση, ενώ ήδη είχα ενθουσιαστεί με τη μουσική,
που φόραγε μία μπλούζα με το logo των Magma, που εγώ είμαι, ήμουν και παραμένω τρελός με τους Magma! Και το βλέπω αυτό και λέω “Ω, ρε φίλε!!!!!!” (γέλια)
Οπότε, επικοινωνώ με τον Νίκο, ο οποίος διαπιστώνω ότι είχε γράψει και ένα άρθρο που είχα διαβάσει για τους Magma στο Jazz & Τζαζ και λέω “Tι γίνεται εδώ πέρα, πώς το ένα συνδέεται με το άλλο και κουμπώνει;”
Ήταν ένα άρθρο που είχε πάει σε ένα live στο εξωτερικό να τους δει.
Και λέμε με τον Νίκο να κάνουμε ένα site project μαζί. Όποτε πηγαίνω ένα κομμάτι, είχε και ο Νίκος υλικό, κάτι φτιάχναμε, δεν πολυπροχώρησε...αν και...τα έχω κρατήσει εγώ αυτά! (γέλια) Άλλο θέμα αυτό!
Και σε κάποια φάση το 2011, μου λένε να παίξω στους Ciccada. Και από τότε φτάσαμε στο 2021.
Γιώργος Αντίθεση: Λίγο πριν έρθει ο Γιάννης, ξεκίνησε μία ιστορία η οποία συνεχίστηκε και έπειτα, με την παρουσία του. Ένα κομμάτι σας, συμμετείχε σε μία συλλογή με συγκροτήματα εξωτερικού.
Νικόλας Νικολόπουλος: Ναι, το 2011 λίγο πριν έρθει ο Γιάννης στο σχήμα, υπήρξαν κάποιες προτάσεις από μία γαλλική εταιρεία, τη Musea η οποία σε συνεργασία με ένα φιλανδέζικο περιοδικό, το Colossus, έκαναν κάποια project με concept albums.
Εμάς μας πρότειναν να παίξουμε στο project του Βοκάκιου, στο δεκαήμερο του Βοκάκιου, και μελοποιήσαμε μία ιστορία. Ήταν ερωτικές ιστορίες, ιστορίες αγάπης.
Γιώργος Μούχος: Θυμάμαι που είχαμε πάρει το βιβλίο και διαλέγαμε, αλλά αυτές που διαλέξαμε στην αρχή τις είχαν επιλέξει άλλοι.
Νικόλας Νικολόπουλος: Ήταν λίγες οι επιλογές, όμως πήγε καλά και κάναμε ένα από τα πιο ωραία κομμάτια μας, κατά τη δική μου άποψη, το “She went for love”. Ήταν πολύ ταιριαστό με το project, πολύ μέσα στο ύφος.
Τότε ήμασταν με τον Όμηρο Κομνηνό στο μπάσο και τον Χρήστο Ζελελίδη στα τύμπανα.
Με την ίδια εταιρεία κάναμε και την επόμενη χρονιά, που είχε έρθει και ο Γιάννης, όπως και ο Δημήτρης Μπίκος στο μπάσο, το δεύτερο project σε ιστορίες του H. P. Lovecraft.
Ιστορίες Science fiction και μεταφυσικού τρόμου.
Και πάλι μία ωραία ιστορία, από τα πιο ωραία κομμάτια μας και αυτό, το “The Statement”.
Κυκλοφόρησε επίσης σαν μέρος αυτού του project, σε ένα concept album που έπαιζαν πολλά συγκροτήματα, το καθένα και μια ιστορία.
Αυτά τα δύο κομμάτια για πολύ καιρό ήταν μόνα τους, δεν τα βάζαμε σε δίσκο. Δεν θέλαμε, δεν ξέρω γιατί, θέλαμε να κάνουμε καινούργιο υλικό. Και μείνανε. Θα πούμε μετά τι έγιναν αυτά τα κομμάτια.
Γιώργος Αντίθεση: Εκείνη την περίοδο 2011 με 2012, ρώτησα τον Jargon με τους Verbal Delirium που τότε ήταν σε πιο ακουστική φάση, με τσέλα, πώς θα γίνει να κάνουμε μια σύμπραξη με κάποιο άλλο σχήμα, που να είναι όμως και λίγο αγαπημένο, να είναι στη φάση. Και έτσι είπε για εσάς.
Γιώργος Μούχος: Η αλήθεια είναι ότι έκανες ωραία πάσα. Είχαμε γνωριστεί και εμείς με τα παιδιά, και με τον Νικήτα Κίσσονα και με τον Γιάννη(Jargon) με τους Verbal. Πηγαίναμε στα πρώτα τους live και έκτοτε ξεκίνησε μία φιλία.
Αισθανόμασταν ότι δεν είμαστε οι μοναδικοί τρελοί σ’αυτήν την πόλη, υπάρχουν κι άλλοι!
Και νομίζω ότι από τότε ξεκίνησε η αίσθηση ότι υπάρχει μία, ας το πούμε prog rock οικογένεια, η οποία αρχίζει και σχηματίζεται.
 |
| Από αριστερά: Σάββας Παρασκευάς, Ε.Κοζώνη, Ν.Νικολόπουλος,Γ.Μούχος, Λυδία Μπουντούνη, Γ.Ηλιάκης, Δημήτρης Μπίκος, 28/4/2012, ΛΕ.Φ.ΚΑ |
Γιώργος Αντίθεση: Είχαμε έρθει τότε στην Αυλαία για να δούμε πιο συγκρότημα θα παίξει στην τότε ΛΕ.Φ.ΚΑ, δεν είχαμε φτιάξει ακόμη την Αντίθεση.
Γιώργος Μούχος: Θύμαμαι που μου μίλησες Γιώργο, μετά το live.
Γιάννης Ηλιάκης: Σας θυμάμαι, 10 χρόνια πριν.
Γιώργος Αντίθεση: Και λέμε εντάξει, αυτό είναι το σχήμα, πάμε! Και γίναμε φανατικοί με Ciccada.
Και έτσι το 2012, έγινε μια βραδιά progressive, που ήταν για εμάς κάτι πειραματικό σε σχέση με το progressive rock.
Σε κλειστό χώρο, σαν μια γιορτή με τρία συγκροτήματα, Ciccada, Verbal Delirium και Methexis με τον Νικήτα Κίσσονα.
Δουλεύαμε τρεις ημέρες για να το στήσουμε, με πολύ κόπο, αλλά το ευχαριστηθήκαμε. Στήναμε Παρασκευή, Σάββατο...!
Γιάννης Ηλιάκης: Ε, καλά και αυτό συνεχίστηκε!
Γιώργος Αντίθεση: Το πειραματικό αυτό επαναλήφθηκε μετά από ένα χρόνο, το 2013. Αυτή τη φορά ήταν μόνο Ciccada και Verbal Delirium.
Οπότε ήταν δύο πειραματικά, όπου εκεί παίχτηκαν και φοβερά κομμάτια όπως Genesis, Camel, King Crimson, Jethro Tull, Strawbs, πριν φτάσουμε στα φεστιβάλ της Αντίθεσης.
Οι Ciccada & Verbal Delirium παίζουν μαζί το Starless των King Crimson στις 28/4/2012 στη ΛΕ.Φ.ΚΑ
Γιώργος Αντίθεση: Λίγο μετά, εμφανιστήκατε σε ένα φεστιβάλ στο εξωτερικό, ποιο ήταν αυτό;
Νικόλας Νικολόπουλος: Τον Ιούνιο του 2013 παίξαμε στην Ιταλία με υλικό του πρώτου δίσκου, σε ένα φεστιβάλ στο Μιλάνο που διοργάνωνε η AtlrOck, η εταιρεία μας.
 |
| Jargon & Λυδία Μπουντούνη, live Ciccada 18/5/2013 ΛΕ.Φ.ΚΑ |
Γιάννης Ηλιάκης: Headliners ήταν οι Wobbler.
Γιώργος Αντίθεση: Είχατε μοιραστεί και όργανα μεταξύ σας, νομίζω.
Νικόλας Νικολόπουλος: Ναι, είχαν δανειστεί όργανο και Mellotron από εμάς.
Εκεί πήγαμε χωρίς την Ευχαγγελία.
Ευαγγελία Κοζώνη: Εγώ ήμουν μανούλα πια και είχα αποχωρήσει.
Στην Ιταλία είχε τραγουδήσει ο Jargon και η Λυδία Μπουντούνη έκανε φωνητικά και έπαιζε βιολί.
Νικόλας Νικολόπουλος: Είχε μόλις φύγει ο αδερφός της από το σχήμα.
Επίσης στη μπάντα τότε έπαιζε πιάνο ο Σάββας Παρασκευάς και ο Γιώργος Λαμπάδης μπάσο.
 |
| Από αριστερά: Σάββας Παραασκευάς, Γ.Μούχος, Ν.Νικολόπουλος, Γ.Ηλιάκης, Γ.Λαμπάδης, Λ.Μπουντούνη, 1/6/2013, Μιλάνο |
Γιώργος Αντίθεση: Έπειτα, ο επόμενος σταθμός στην πορεία σας είναι το 2015, όπου ακολουθεί το δεύτερο άλμπουμ σας.
Γιώργος Μούχος: Το οποίο μας πήρε περίπου 4 χρόνια.
Κάποια στιγμή αφού ετοιμάσαμε τα κομμάτια, ξαναπήγαμε στην Ιταλία, όχι για να ηχογραφήσουμε, μόνο για να μιξάρουμε.
Το 2014 το καλοκαίρι λοιπόν, έγινε η μίξη.
Και μόνο το ταξίδι και η διαμονή ήτανε πολλά έξοδα, όπως και οι ηχογραφήσεις στο στούντιο.
Είχαμε βρει έναν συνεργάτη στο πρόσωπο του Andrea Rizzardo, πάρα πολύ καλό παιδί και πάρα πολύ καλός στη δουλειά του. Ήταν ο μηχανικός ήχου και πήγαμε και για αυτόν, να πούμε την αλήθεια.Θα κάναμε και τον τρίτο δίσκο τώρα με τον Andrea, όμως λόγω του ιού και λόγω των εξόδων επιλέξαμε να το κάνουμε εντός. Και ευτυχώς πήγε πάρα πολύ καλά.
Γιάννης Ηλιάκης: Στον δεύτερο δίσκο, έγιναν όλες οι ηχογραφήσεις στην Ελλάδα, η μίξη από τον Andrea Lizzardo και mastering έκανε ο Udi Koomran στο Τελ Αβίβ τον Γενάρη του 2015. Αυτή ήταν η σύνθεση.
Γιώργος Μούχος: Ο Udi Koomran έκανε τη μίξη και στα δύο πρώτα μας album.
Γιώργος Αντίθεση: Μετά την ηχογράφηση του δίσκου, κάτι που το ζούσαμε μαζί σας και είχαμε την αγωνία, ήταν η σύνθεση πλέον της μπάντας.
Αποφασίσαμε να το γυρίσουμε σε instrumental, ας πούμε, φάση.
Εκείνη την περίοδο κάναμε τις περισσότερες πρόβες που είχαμε κάνει ποτέ.
Ενορχηστρώναμε τώρα όλα τα κομμάτια για τρίο...
Πράγμα που σημαίνει ότι έπρεπε στα πλήκτρα να παίζει και τα μπάσα, εγώ να επιλέγω μέρη τα οποία να είναι και ρυθμικά, να είναι και σολιστικά ανάλογα, ο Γιάννης να έχει ένα πληθωρικό παίξιμο.
Γιάννης Ηλιάκης: Ήταν ένας πολύ δύσκολος χειμώνας. Κάναμε δύο πρόβες την εβδομάδα.
Φτάσαμε σε ένα σημείο, όπως παίζαμε, να κάνουμε μέχρι και τα ίδια λάθη μαζί!
Νικόλας Νικολόπουλος: Ήταν ο χειμώνας 2014-2015. Πολλές πρόβες. Ήταν ευέλικτο το σχήμα γιατί ήμασταν μόνο τρεις και κάναμε-δεν έχει ξαναγίνει αυτό- πράγματι δύο πρόβες την εβδομάδα.
Γιώργος Αντίθεση: Τον Mάιο του 2015 είχαμε τη χαρά να σας φιλοξενήσουμε και να παρουσιάσετε τον δίσκο στην Αντίθεση, η οποία είχε δημιουργηθεί από τον Αύγουστο του 2013.
Μπορώ να πω, ότι ήταν φοβερό live.
Νικόλας Νικολόπουλος: Ήταν μία από τις πιο δυνατές μας στιγμές, δέσαμε πάρα πολύ.
Είναι από τα πιο αγαπημένα μου live αυτό στην Αντίθεση το 2015.
Ήταν πάρα πολύ καλό. Βέβαια έλειπε η φωνή.
"The Finest of Miracles suite, parts I & II"
Ευαγγελία Κοζώνη: Κάποια στιγμή υπήρξε η ανάγκη αναζήτησης φωνής γιατί εγώ απείχα ακόμα, οπότε μπήκε αγγελία και έγινε ακρόαση.
Δήμητρα Σπέλα: Η αλήθεια είναι ότι τότε εγώ, έκανα χοροθέατρο. Εκεί γνώρισα μία κοπέλα η οποία ήταν σχολική φίλη με τον Γιάννη και έκανε αναφορά στο facebook στην αγγελία των παιδιών, και μου λέει “Δες αυτό”.
 |
| 2/4/2016 live Ciccada Αντίθεση |
Έστειλα μήνυμα και κλείσαμε ραντεβού για να κάνουμε ακρόαση.
Μπήκα στη διαδικασία να μάθω κάποια κομμάτια, το Around the fire, το Epirus, κι άλλο ένα νομίζω μου είχατε δώσει, τρία ή τέσσερα. Και πήγα στην ακρόαση.
Γιώργος Αντίθεση: Εκείνη την περίοδο δοκιμάτε κι άλλες φωνές, σωστά;
Γιώργος Μούχος: Άλλη μία. Την ίδια ημέρα δοκιμάσαμε δύο τραγουδίστριες. Δεν ξέρω αν το ήξερες;
Δήμητρα Σπέλα: Το ήξερα!! (γέλια) Το είχα μάθει. Θα ερχόταν μετά από εμένα και θέλατε να φύγω λίγο γρήγορα για να προλάβετε!
Την ημέρα που παίξαμε, όπως έπαιζαν τα παιδιά ξαφνικά σταματούσαν
και νόμιζα ότι με τεστάρουν για να δούν αν θα μπερδευτώ, γιατί εμένα μου φαινόταν πολύ δύσκολο και πολύ καινούργιο όλο αυτό. Δεν είχα ξανατραγουδήσει ποτέ progressive μουσική, έχω τελείως άλλα ακούσματα. Άντε λίγο την jazz να έχω μέσα μου, αλλά γενικά είμαι πολύ αλλού.
Και όταν σταματούσαν νόμιζα ότι όντως το κάνουν για να δουν λίγο τι γίνεται κι αν θα αντεπεξέλθω. Κι εγώ ήμουν σε κατάσταση “τώρα θα μπω! Θα μπω σωστά, θα το κάνω σωστά!”
Αλλά τελικά, μετά έμαθα ότι όντως ήτανε δικό τους ψάξιμο!! (γέλια)
Γιώργος Μούχος: Ναι, λέγαμε δεν το κάναμε καλά εδώ, πρέπει να κάνουμε εκείνο. Είχαμε ξεχάσει ότι δοκιμάζαμε τη Δήμητρα και ήμασταν σε φάση ότι κάνουμε πρόβα!
Γιώργος Αντίθεση: Αναζητούσατε επίσης μπασίστα, γιατί στο live είχε παίξει o παλιός σας μπασίστας σαν φιλική συμμετοχή.
 |
| 4/7/2016 1ο Progressive Festival Αντίθεση |
Άγγελος Μαλισόβας: Ναι, λίγο μετά ουσιαστικά ήρθα εγώ. Όταν μπήκα στη μπάντα ήταν ήδη η Δήμητρα, οπότε είχα στο μυαλό μου ένα σχήμα ολοκληρωμένο.
Μπήκα με παρόμοιο τρόπο με τον Γιάννη, αλλά εγώ είχα γνωρίσει τους Ciccada μέσω του “The Finest of Miracles” και μέσω του Metal Hammer.
Είδα το review, είδα τα ακούσματα, μπήκα να ακούσω και πραγματικά ενθουσιάστηκα.
Και μετά από λίγο, ενώ ήδη άκουγα το δίσκο πάρα πολύ, είδα ότι έψαχναν μπασίστα. Και έτσι, επικοινώνησα.
Αυτή είναι ουσιαστικά η εισαγωγή μου στους Ciccada.
Γιώργος Αντίθεση: Όπως τα συζητούσαμε τότε με τον Νίκο, θυμάμαι σε πόσο δύσκολη θέση ήταν εκείνη την περίοδο που ήταν μόνο τρεις, αλλά και πόση η αγωνία να βρεθούν εντάξει άνθρωποι.
Δεν χρειάζεται απλώς ένας καλός μουσικός, αλλά να ταιριάζουν κάπως και οι άνθρωποι.
Δηλαδή, αν δεν βρίσκεις μόνιμους συνεργάτες, κάνεις ένα βήμα, μετά φεύγουν, μένεις μετέωρος. Άντε ξανά από την αρχή να δοκιμάσεις νέους μουσικούς, να ταιριάξεις ως προσωπικότητα, να σου ταιριάξουν και ως μουσικοί αλλά και οι ίδιοι να γουστάρουν, να θέλουν να δώσουν στο σχήμα.
Οπότε ήταν μία διαρκής αγωνία, μέχρι να έρθει ο Άγγελος και η Δήμητρα, όπως ήταν και με τον Γιάννη, που κλειδώσαμε αμέσως.
Δήμητρα Σπέλα: Είμαστε σε μία κατάσταση πάρα πολύ ωραία πλέον.
Γιώργος Μούχος: Ναι, και είναι αυτή η τελευταία περίοδος που η σύνθεση είναι μόνιμη και αυτό νομίζω ότι είναι ένα από τα υπέρ του καινούργιου μας άλμπουμ.
Και χωρίς να έχει προηγηθεί βέβαια υπερβολική πρόβα μαζί.
Μαριέτα Τσακμακλή: Μην τα λες όλα!! (γέλια)
 |
| 12/5/2019 Progressive Rock Days Vol 2 Αντίθεση |
Γιώργος Αντίθεση: Έρχεται η σειρά σου τώρα Μαριέτα, μπαίνεις και εσύ στο παιχνίδι!
Είναι απίθανο που είστε επτά! Έχοντας ζήσει τα προβλήματα με τις μεγάλες μπάντες, φαίνεται πως είναι δύσκολο έως αδύνατο να υπάρχουν μεγάλες μπάντες σήμερα.
Πώς έγινε η είδοσος του 7ου μέλους σας, της Μαριέτας Τσακμακλή;
Μαριέτα Τσακμακλή: Γνώρισα τους Ciccada ως μέλος του κουαρτέτου που παίζω, που είναι το Athenaeum Saxophone Quartet.
Μας κάλεσαν ως κουαρτέτο να παίξουμε μαζί στην παρουσίαση του “The Finest of Miracles” στον Ίλιον Plus.
Ήταν ένα δύσκολο πόνημα γενικά. Ήταν τολμηρό θεωρώ, αυτή η σύμπραξη των δύο σχημάτων μαζί.
Τέσσερις εμείς και έξι οι Ciccada, δέκα μουσικοί σε αυτό το live.
Γιώργος Αντίθεση: Ήταν το live που δώσατε το 2016 και καθόλου υποκειμενικά θα πω, γιατί ήμουν από κάτω, ότι ήταν τρομερή δουλειά. Άλλη κατάσταση!
Γιάννης Ηλιάκης: Λίγο από το πνεύμα αυτού του ήχου υπάρχει στο καινούργιο άλμπουμ. Υπάρχουν κάποια κουαρτέτα σαξοφώνου.
Γιώργος Μούχος: Να πω κάτι για τον Άγγελο και την Μαριέτα.
Έχουν δώσει πολλά στο συγκρότημα. Δεν είναι μόνο ότι ολοκληρώθηκε, αυτό που λέγαμε πριν, η σύνθεση.
Έχουν απίστευτη παιδεία και γενικότερα είναι πολύ πληθωρικοί μουσικοί. Με το γούστο τους και με τη συμβουλή τους νομίζω ότι έχουν συμβάλλει τα μέγιστα σε σχέση με αυτό που λέμε περί ωριμότητας του τρίτου δίσκου.
Νικόλας Νικολόπουλος: Ο οποίος είναι ο πρώτος δίσκος που δεν έχει guest.
Γιώργος Μούχος: Η καλύτερη κριτής μου είναι η Μαριέτα, με την οποία είμαστε παντρεμένοι. Ότι πρωτογράφω φιλτράρεται από τη Μαριέτα και από τον Νίκο και αυτό με έχει και εμένα βελτιώσει σε όλα.
Γιώργος Αντίθεση: Η είσοδος της Μαριέτας ενθουσίασε τους ακροατές σας και για άλλους λόγους. Αφού έγινε μόνιμο μέλος, άλλαξε και ο ήχος σας.
 |
| 10/6/2017 Ciccada live "Flying with the Snow Goose" Αντίθεση |
Ενώ πριν είχαμε πολλά βιολιά, βιολοντσέλα, τρομπέτες, στο Harvest έχει επικρατήσει ο ήχος που σμιλεύτηκε σε εκείνη τη συναυλία το 2016 με το κουαρτέτο.
Η Μαριέτα πλούτισε τον ήχο μας, γιατί το δεύτερο πνευστό πάντα ήταν σαν ένας guest. Τώρα, έχοντας μέσα στο σχήμα ένα δεύτερο πνευστό, μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα και στα live αλλά και φυσικά στις ηχογραφήσεις.
Γιώργος Μούχος: Και γενικότερα είναι πληθωρική και στη σκηνή. Έχει μία τεχνική η οποία ανεβάζει την μπάντα. Και το ίδιο ισχύει και για τις φωνές, δηλαδή και με τη Δήμητρα και με την Ευαγγελία να πούμε ότι έχουμε μια ευελιξία στο να χειριστούμε κάθε κομμάτι ανάλογα με το ύφος της φωνής, να δοκιμάσουμε και να πειραματιστούμε με διφωνίες, τριφωνίες.
Γιώργος Αντίθεση: Ευαγγελία, πώς επανήλθες στο συγκρότημα;
Ευαγγελία Κοζώνη: Tο διάστημα που έλειπα και τους παρακολουθούσα ως ακροάτρια, όπως ήταν φυσικό αναζωπυρώθηκε η αγάπη και κάποια στιγμή ξαναμπήκα στο σχήμα.
Μαριέτα Τσακμακλή: Μαζί μπήκαμε. Όταν μπήκα εγώ, ξαναμπήκε και η Ευαγγελία.
Νικόλας Νικολόπουλος: Φτιάξαμε αυτό που λένε πολλοί δημοσιογράφοι, "double power".
Γιώργος Αντίθεση: Έπαιζες ακορντεόν. Ήταν απίστευτος ο ήχος και σας ταίριαζε.
| Ciccada live "Flying with the Snow Goose" | Αντίθεση | 10/6/17 |
Νικόλας Νικολόπουλος: Το ακορντεόν λείπει πολύ νομίζω από τον ήχο μας.
Όταν ξαναμπήκε η Ευαγγελία στο σχήμα το φθινόπωρο του 2016, έπαιζε πολύ ακορντεόν. Μετά...το ‘κρυψε! (γέλια)
Ευαγγελία Κοζώνη: Ναι, ήταν μία μικρή παρουσία αλλά...θα ξαναμπεί!
Γιώργος Αντίθεση: Τί όργανα έχουν παίξει στο σχήμα μέχρι τώρα;
Νικόλας Νικολόπουλος: Το πιο εύκολο είναι να πούμε τι δεν έχει παίξει! (γέλια) Έχουν παίξει έγχορδα, φυσικά βιολί και τσέλο, τρομπέτα, ακορντεόν, κόρνο, κλαρίνο. Κόρνο σε ηχογράφηση όμως, όχι σε live.
Γιώργος Αντίθεση: Δεν έχει σημασία αυτό αλλά το ότι...
Γιώργος Μούχος:...το ότι γράφτηκε μουσική για κόρνο.
Γιώργος Αντίθεση: Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και το ‘Tales’, πείτε μας κάτι γι’ αυτό.
Νικόλας Νικολόπουλος: Ναι, είχαμε αφήσει μία εκκρεμότητα με τα project της Musea. Κυκλοφορήσαν αυτά τα δύο κομμάτια σε ένα ΕΡ με τίτλο “Tales”, ώστε να υπάρχουν και αυτά καταγεγραμμένα σε κάποιο format.
Γιώργος Μούχος: Κυκλοφόρησε μόνο σε βινύλιο.
Γιάννης Ηλιάκης: Το “The Statement” είναι και λίγο remixed. Έχει κάποια additional σαξόφωνα μέσα.
Νικόλας Νικολόπουλος: Άλλαξαν και οι τίτλοι των κομματιών, έγιναν πιο… “art”!(γέλια)
Γιώργος Αντίθεση: Επίσης, είναι σημαντικό να πούμε για την ιδέα οι Ciccada να παρουσιάσουν το “Snow Goose”, τον δίσκο των Camel, που ήταν όνειρο να παιχτεί και παρουσιάστηκε επιτέλους ολόκληρο.
Και ξαφνικά μετά από χρόνια ήρθε εδώ, αυτό.
Γιώργος Μούχος: Μπορούμε να πούμε όσον αφορά το “Snow Goose”, ότι έγινε άλμπουμ αναφοράς για εμάς . Όπως ήταν στην αρχή το “Blacksmith” ως κομμάτι. Δεθήκαμε γύρω από αυτό και είχαμε μία πυξίδα. Το “Snow Goose” ως άλμπουμ το θεωρώ το καλύτερο των Camel και γενικότερα ένα πρότυπο άλμπουμ για να διδαχθείς πράγματα.
Γιώργος Αντίθεση: Είχαμε και την τύχη το 2017 να παίξετε την τελευταία συναυλία, η οποία έμεινε ιστορική, στον παλιό χώρο της Αντίθεσης στην Προμηθέως και να το παρουσιάσετε εκεί.
Σε αυτό το live κερδίσαμε, όπως είχαμε συνηθίσει σε συναυλίες των Camel, τον Latimer τουλάχιστον να τον αισθάνεσαι εδώ, κατευθείαν στην καρδιά.
Γιώργος Μούχος: Ναι, είναι πολύ μπροστά από τους υπόλοιπους στα live.
Γιάννης Ηλιάκης: Συγνώμη, αν μου επιτρέπετε να πω, ότι εκτός από Camel παίζαμε Van Den Graaf Generator, Gentle Giant, Strawbs, David Bowie, παίξαμε Genesis και King Crimson σε συνεργασία με τους Verbal Delirium.
Yes δεν έχουμε παίξει, αλλά, δεν ξέρω αν παίζονται!! (γέλια)
Θυμάμαι που μου έλεγες Γιώργο ότι οι Yes είναι πολύ δύσκολοι για να τους παίξει κάποιος.
Οι Ciccada & Verbal Delirium παίζουν ζωντάνα το Man Erg των Van Der Graaf Generator στις 28/4/2012 στη ΛΕ.Φ.ΚΑ
Γιώργος Αντίθεση: Παίζονται όμως! Φαίνεται ότι όπως το πάτε, είναι η επόμενη κατεύθυνση, το όνειρο!
Οι Freak οut Music Science άρχισαν με Camel και μετά έπαιξαν Yes. Εκείνοι θεωρούσαν ότι το πιο δύσκολο πράγμα είναι οι Genesis, για να μπεις στο ύφος. Και τελικά λίγο πριν παίξουνε Genesis διαλύσανε.
Αλλά επειδή έχουμε επαφές μαζί τους, μόλις περάσει αυτή η περίοδος θα επανέλθουμε δριμύτεροι εδώ, όσον αφορά σε εκείνο το σχήμα.
Γιώργος Αντίθεση: Ας πάμε στον τελευταίο σας δίσκο. Γενικά λέγατε μια ζωή ότι το καλό πράγμα αργεί να γίνει, σαν το παιδί που μεγαλώνει, έλεγες Νίκο, ότι είναι. Το δουλεύατε πάντα πολύ. Το δουλέψατε πάλι πολύ και γι’αυτόν, όπως και για όλους σας τους δίσκους.
Πείτε μου κάτι ιδιαίτερο για το “Harvest”, που έμελλε να κυκλοφορήσει μέσα σε αυτά τα χρόνια, όπως είμαστε τώρα. Όπως το έχω ακούσει, μπορώ να πω ότι είναι ότι πιο ώριμο.
Νικόλας Νικολόπουλος: Κοίτα να δεις, ο Γιώργος έχει κάποιο στυλ στα κομμάτια που γράφει, κάποιο στυλ έχω κι εγώ. Το ίδιο μοτίβο συνεχίστηκε. Δεν έχει φύγει μακριά από αυτό, έχουμε τον ήχο μας.
Παρότι λοιπόν κινείται στα ίδια πλαίσια του ήχου, η ηχογράφηση είναι πιο ώριμη και η μουσικότητα που βγαίνει είναι πιο έντονη. Αυτά έχουν αλλάξει περισσότερο, δεν είναι ότι παίζουμε άλλη μουσική.
Γιώργος Μούχος: Η αλήθεια είναι ότι το προσεγγίσαμε λίγο πιο ώριμα σε αρκετά επίπεδα. Και στο κομμάτι της ηχογράφησης επιμέναμε πιο πολύ και στους ήχους ψαχτήκαμε περισσότερο.
Γιώργος Αντίθεση: Προσωπικά μου θυμίζει συγκροτήματα της δεκαετίας του ’70 μέχρι το ’75, που έβγαζαν δίσκους όπου ο ήχος ήταν κοντά, αλλά έβλεπες και την πρόοδο. Το πώς ωριμάζει ένα σχήμα.
Νικόλας Νικολόπουλος: Πειράξαμε λιγότερα πράγματα. Πολλά τα αφήσαμε να βγούν πιο ωμά, πιο όπως να’ναι. Όχι πολλά, μην φανταστείς! Με εμάς δεν βγάζεις τέτοιο συμπέρασμα, είμεθα της λεπτομέριας και θα είμαστε πάντα! Αλλά για τα δικά μας δεδομένα, αφήσαμε πολλά πράγματα στο τυχαίο, ως ηχογραφήθηκαν.
Γιώργος Μούχος: Ναι, έχει μια φυσικότητα ο δίσκος.
Γιάννης Ηλιάκης: Έχει μια γλύκα και μια ζεστασιά, γιατί, όντως μπορείς να κάνεις ένα edit και να τα κάνεις όλα κλακ κλακ κλακ κουτάκια, αλλά δεν το πήγαμε σε αυτή την κατεύθυνση.
Γενικά στη rock μουσική το κάνουν, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό.
Το αφήσαμε λίγο πιο ανοιχτό αλλά νομίζω ότι κερδίζεις σε μουσικότητα και σε φυσικότητα, ο ήχος είναι έτσι πιο απλωμένος.
Εννοείται ότι έπεσε πολύ δουλειά σε όλα τα επίπεδα. Από την ηχογράφηση, το γράψιμο, μέχρι τα artworks, τα πάντα.
Ένα χαρακτηριστικό στο καινούργιο άλμπουμ που υπάρχει σε μεγάλο βαθμό και δεν το είχαμε ξανακάνει, είναι το όλο θέμα των φωνών και της ενορχήστρωσης, δηλαδή να ακούς τέσσερις φωνές, πολύ συχνά και πέντε.
Παλιότερα ήταν μία φωνή. Ήταν η Ευαγγελία και υπήρχαν και κάποιες δεύτερες.
Ευαγγελία Κοζώνη: Τώρα και μόνο η ποικιλία δίνει πολύ χρώμα.
Νικόλας Νικολόπουλος: Και να αναφέρουμε και την καινούργια εταιρεία, την Bad Elephant. Αλλάξαμε σελίδα σε πολλά πράγματα.
Γιώργος Μούχος: Και στην εταιρεία στο βινύλιο.
Νικόλας Νικολόπουλος: Ναι, και με την Ελλάδα έχουμε καινούργιες συνεργασίες. Φαίνονται καλά τα πράγματα.
Γιώργος Αντίθεση: Να αναφερθούμε σε συνεργασίες που έχει κάνει το σχήμα ή μέλη του σχήματος με άλλα τέτοιου είδους σχήματα, όπως με τους Verbal Delirium και τους Methexis (Νικήτας Κίσσονας).
Νικόλας Νικολόπουλος: Κοίτα, με αυτά τα τρία σχήματα έχουμε παίξει όλοι με όλους! (γέλια)
Έχω παίξει με τον Νικήτα στο δίσκο του και σε συναυλία, και ο Γιώργος σε συναυλία.Έχει παίξει και ο Νικήτας μαζί μας.
Γιώργος Μούχος: Και έχει ηχογραφήσει επίσης.
 |
| 10/6/2017 Ciccada live "Flying with the Snow Goose" Αντίθεση |
Γιώργος Αντίθεση: Θυμάμαι που έμαθε το μπάσο και έπαιξε ολόκληρο το Snow Goose, απουσία του Άγγελου.
Άγγελος Μαλισόβας: Είχα νοσηλευτεί τότε.
Γιάννης Ηλιάκης: Μόνο για πολύ σοβαρούς λόγους δεν θα παίξεις...!
 |
| 4/7/2016 1ο Progressive Festival Αντίθεση |
Γιώργος Αντίθεση: Νικόλα, συνεργάστηκες επίσης με τον Ηρακλή και τη Λερναία Ύδρα. Ήταν κάτι διαφορετικό, μία πολύ καλή συνεργασία, που προέκυψε από τη γνωριμία σας στο 1ο Progressive festival της Αντίθεσης στο Γαλάτσι.
Θυμάμαι πόσο γρήγορα προσαρμόστηκες σε αυτό το σχήμα.
Νικόλας Νικολόπουλος: Με τον Ηρακλή ήταν μία συνεργασία που σταμάτησε αλλά...θα μπορούσε να συνεχιστεί ακόμα. Περάσαμε ωραία.
Τα παιδιά ξέρανε το πρόγραμμα απ’έξω και ανακατωτά, ανάποδα, με κλειστά μάτια. Το παίζουνε 30 χρόνια τώρα.
Γιώργος Αντίθεση: Σε αυτά τα χρόνια που είναι δύσκολα έτσι κι αλλιώς, το progressive rock έχει μια θέση στο χώρο που ζούμε. Ίσως να μην έχει πολλούς οπαδούς και τα πρώτα χρόνια να είναι δύσκολα. Ίσως και ο κόσμος να μην ακούει τόσο όμορφα πράγματα.
Πώς βλέπετε την κατάσταση σε σχέση με τη μουσική και με τις κοινωνικές εξελίξεις που τρέχουν;
Γιάννης Ηλιάκης: Ξέρεις Γιώργο, συγνώμη τώρα, μπορεί να φανεί λίγο μίζερο, αλλά και το θέμα το οικονομικό, το πώς δηλαδή μπορείς να το φτάσεις σε ένα σημείο για να κυκλοφορήσεις έναν δίσκο, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα.
Με την έννοια ότι, εντάξει, εμείς, είμαστε πολύ τυχεροί, διότι έχουμε κάποια εταιρεία που θα το βγάλει και θα μας βοηθήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Αλλά μέχρι να το κάνεις, ο κόπος και τα έξοδα είναι ώρες ώρες δυσβάσταχτα.
Και όταν δεν κάνεις και live και όταν έχουν συμβεί και όλα αυτά... άλλες μπάντες, για να στο πω διαφορετικά, από το υστέρημα τους βάζουνε, για να κάνουν πέντε στοιχειώδη πράγματα.
Γιώργος Αντίθεση: Και πολλές φορές μένουν στη μέση της διαδρομής.
Ηλιάκης: Καλά μόνιμα και αυτός είναι ένας παράγοντας καθοριστικός.
Αυτό που λέμε, ελληνική rock σκηνή και όλα αυτά...είναι πολύ δύσκολο.
Γιώργος Μούχος: Έχω την άποψη ότι από την δεκαετία του ’60 μέχρι τη δεκαετία του ’90, οι τεχνολογικές εξελίξεις στο χώρο της μουσικής, ευνοούσαν τη μουσική ώστε αυτή να αποκτήσει μία ταυτότητα.
 |
| 2/4/2016 Ciccada live |
Νομίζω ότι ο σύγχρονος άνθρωπος δεν έχει αυτήν την πολυτέλεια. Έχει πέσει θύμα μιας καταναλωτικής ας πούμε, φανφάρας, μιας μπούρδας.
Ακούει ότι παίζεται στο youtube, ακούει ότι είναι πιο εντυπωσιακό και προκλητικό.
Δεν υπάρχει κάποια τάση τώρα, δεν μπορεί να ομαδοποιηθεί, δεν μπορεί να μπει μία ταυτότητα, δεν μπορεί να φτιαχτεί μία μουσική κοινότητα.
Αν υπάρχει μια ελπίδα, έχει να κάνει με το ότι στον κόσμο υπάρχουν άνθρωποι που ακούν αυτή τη μουσική αφοσιωμένα, φανατικά και κάπως έτσι χτίζεται πλέον μια διεθνής κοινότητα prog rock, το οποίο είναι πολύ συγκινητικό, ενθαρρυντικό και νομίζω ότι αυτό μας δίνει και μία δύναμη να συνεχίσουμε, τουλάχιστον εμένα, να κάνω αυτό που πραγματικά αγαπώ.
Θα το έκανα ούτως ή άλλως, αλλά ειναι ωραίο να ξέρεις ότι υπάρχει κάποιος εκεί έξω ή και εδώ μέσα, λίγοι αλλά δεν έχει σημασία, που σου δείχνουν μία προσοχή, δεν είσαι μια φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Εμείς έχουμε ένα μειονέκτημα σε σχέση με τους παλιούς μουσικούς του είδους.
Ότι δεν είμαστε αφοσιωμένοι όλη την ημέρα με το συγκρότημα μας. Δεν παίζουμε κάθε μέρα γιατί έχουμε πολλά διαφορετικά επαγγέλματα και υποχρεώσεις.
Και εμείς με τη μουσική, βρισκόμαστε ανά διαστήματα, όταν νιώθουμε παραγωγικοί, όταν έχουμε να πούμε πράγματα. Αλλά στην καθημερινότητα μας δεν έχουμε την τριβή, δεν το ζούμε αυτό το πράγμα, δεν μένουμε σε κοινόβια, δεν έχουμε αυτήν την επαφή, και αυτό μας στερεί βέβαια.
Από την άλλη όμως προσπαθούμε για το καλύτερο. Θέλω να πω ότι είναι πολύ δύσκολη η συνθήκη, μια που ανέφερες το πώς έχει εξελιχθεί η κοινωνία, ναι, είναι προβληματική η φάση ας πούμε.
Πρέπει να ξεπεράσεις οικονομικά προβλήματα, να βρεις τον χρόνο εκεί που δεν τον έχεις, να πεις ότι κουράζεσαι, αλλά όχι θα βρεθείς, γιατί αν δεν βρεθείς δεν θα πάει μπροστά η δουλειά σου.
Ευαγγελία Κοζώνη: Και εγώ αισθάνομαι ότι η σχέση μας με τα κοινωνικά, έγκειται σε αυτό ακριβώς το στοιχείο της ανθρωπιάς.
Δηλαδή, όλα αυτά τα χρόνια έχουμε περάσει περιόδους που είμαστε αρκετά μαζί, περιόδους που απομακρυνόμαστε, σε σχέση με τα προσωπικά του καθενός, τα ομαδικά, τα κοινωνικά, τις δουλειές, όμως συνεχίζουμε, επιμένουμε, γιατί έχουμε αυτήν την ανάγκη να συνδεόμαστε, να βρισκόμαστε. Και αυτό είναι το συγκινητικό για μένα που δεν έχω τόση σχέση με τα ακούσματα των παιδιών, αλλά αυτή είναι η δύναμή μας στους Ciccada. Έτσι αργά, σταθερά με κάποιο τρόπο όπως αποδεικνύεται και μεμία επιμονή. Όπως παρακολουθείς ένα παιδί που μεγαλώνει και είσαι από δίπλα και κάπου κάτι χάνεις, αλλά είσαι εκεί και προσπαθείς. Αυτό μας συνδέει και μας κρατάει και αυτή είναι η θέση μας νομίζω, του καθενός προσωπικά και όλων μαζί απέναντι σε ότι συμβαίνει γύρω μας, το οποίο είναι...δεν ξέρω...απερίγραπτο. Όχι μόνο τώρα..
Γι’αυτό μου αρέσει που είμαι εδώ και παίζω ακόμα με τα παιδια, σίγουρα.
Γιώργος Αντίθεση: Σαν οικοδεσπότες θα πούμε, ότι μας ενδιαφέρει το progressive rock, ώστε και συνεντεύξεις να πάρουμε αλλά να κάνουμε και κάτι σε σχέση με τα φεστιβάλ που έχουμε ήδη ξεκινήσει, μήπως και στην Ελλάδα γίνει κάτι.
Πώς βλέπετε την προσπάθεια της Αντίθεσης, γενικότερα αλλά και σε σχέση με τα φεστιβάλ; Πώς το αισθάνεστε πραγματικά;
Νικόλας Νικολόπουλος: Μας έχετε κάνει να σας αγαπάμε σαν αδελφικούς φίλους, με όσα μας δίνετε. Αυτό έχω να πω.
Δεν έχουμε δεχτεί τόση συμπαράσταση, αγάπη, βοήθεια και υποστήριξη, όσο από εσάς όλους. Είναι μοναδικό αυτό που κάνετε.
Γιώργος Μούχος: Αυτό που κάνετε είναι και μοναδικό αλλά είναι επίσης τρομερό. Το ομαδικό, το συλλογικό, που εμένα με ταξιδεύει στα ‘60ies. Η κοινότητα που έχετε δημιουργήσει είναι καταπληκτική και είμαστε πάρα πολύ τυχεροί που σας γνωρίσαμε, δεν είστε μόνο εσείς τυχεροί που μας γνωρίσατε.
 |
| 18/5/2013 |
Ερχόμαστε λοιπόν, στήνουμε, ξεκινάμε...και παίζουμε το πρώτο κομμάτι!
Τελειώνει το κομμάτι κι έτσι όπως-θυμάσαι πως ήμουν-πίσω από τις παρτιτούρες, ακούω από κάτω “ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!”
Σκέφτομαι “Τι γίνεται ρε παιδιά; Που είμαστε; Στο Wembley;” (γέλια)
Κάνω έτσι και ήτανε πίτα ο κόσμος μέσα, πάρα πολύς κόσμος.
Το χειροκρότημα αυτό ρε συ Γιώργο πραγματικά....δεν το έχω ξανακούσει. Είχα την αίσθηση ότι είχα από κάτω πεντακόσιες χιλιάδες.
Γιώργος Μούχος: Το χειροκρότημα όχι το υποκριτικό, ξέρεις, η ατμόσφαιρα και επίσης η ησυχία. Ότι έχουμε έρθει ρε παιδί μου να σας ακούσουμε, όχι έχουμε έρθει να φάμε, να πιούμε και να τα πούμε γιατί έχουμε καιρό, ά παίζουν και οι Ciccada, καλή φάση.
Γιάννης Ηλιάκης: Ναι, ήταν πολιτισμικό σοκ, κανονικά.
Γιώργος Μούχος: Έχετε αυτή τη νοοτροπία, το οποίο είναι δείγμα παιδείας και επιβεβαιώνει αυτό που έλεγα πριν, ότι είναι μοναδική η φάση.
Και νομίζω ότι το κάνετε για όλους αυτό, δεν έχει να κάνει με το prog, έχετε πολύ ανοιχτή μουσική παλέτα.
Με έμας εντάξει, ενδεχομένως το εισπράτουμε λίγο παραπάνω αλλά νομίζω ότι η ίδια στάση, σας χαρακτηρίζει με όλα τα συγκροτήματα.
Επίσης, είστε ειλικρινείς. Το εκτιμάμε πάρα πολύ αυτό.
Γιώργος Αντίθεση: Σε σχέση με τα φεστιβάλ το όνειρο μας είναι να πάμε ακόμα καλύτερα. Οπότε περιμένουμε και το όνειρο σας. Να τα λέμε σιγά σιγά και να τα προχωράμε παρέα. Μια που το αρχίσαμε, πιστεύουμε ότι αυτό είναι το πρώτο πράγμα. Να γνωρίσουμε τα σχήματα.
Αν θέλετε πείτε μας και κάτι σε σχέση με τα όνειρα που έχετε από εδώ και πέρα κι ας είναι δύσκολα τα χρόνια.
Άγγελος Μαλισόβας: Να πάμε μπροστά. Ό,τι και να σημαίνει αυτό.
Το να κοιτάς μπροστά και να αφήνεις πολλές φορές προσωπικά κωλύματα για χάρη του συναισθήματος, είτε είναι μουσικού συναισθήματος είτε οποιουδήποτε άλλου έχεις μέσα σου.
Γιώργος Αντίθεση: Καλη επιτυχία με τον καινούργιο σας δίσκο. Είμαστε εδώ, δεν τελειώσαμε, η Ζωντάνη Mουσική Iστορία ακόμη γράφεται.
Έχουμε ακόμα πολλά να πούμε και πολλά να κάνουμε.
Ευχαριστούμε πολύ.
"Συντακτική ομάδα Αντίθεση, 24 Απριλίου 2021"
