Συνέντευξη Jargon & Verbal Delirium, Ζωντανή Μουσική Ιστορία

 

Ο Jargon και οι Verbal Delirium, παρέα με παλιά και νέα μέλη, διηγούνται την ιστορία τους, σε μία εφ' όλης της ύλης συνέντευξη-συζήτηση και παρουσιάζουν live, στο πλαίσιο της συνέντευξης, κάποια αγαπημένα κομμάτια.

Jargon (κατά κόσμον Γιάννης Κοσμίδης)-φωνή, πλήκτρα

Γιώργος Κυριακίδης-κιθάρα

Στράτος Μοριανός-πλήκτρα

Γιώργος Παγίδας-μπάσο

Βασίλης Αρμάος-ντραμς

Στη συζήτηση συμμετείχαν, επίσης, σαν παλαιότερα μέλη των Verbal Delirium, ο Νικήτας Κίσσονας (κιθάρα) και ο Νικόλας Νικολόπουλος (πλήκτρα, σαξόφωνο, φλάουτο).

Γιώργος Genesis (Αντίθεση): Καλώς ήλθατε Verbal Delirium και Jargon.

Aς ξεκινήσουμε σε εσένα Γιάννη. Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική και με ποιο όργανο;

Jargon:  Ξεκίνησα με πιάνο. Έχω σπουδάσει πιάνο. Βέβαια, κιθάρα ήθελα να μάθω μικρός, να σημειώσω, ηλεκτρική, αλλά δεν με άφησαν οι γονείς μου, γιατί δεν είχαμε τα χρήματα να πάω σε ωδείο. Μου έκανε μαθήματα μία θεία μου, η οποία έπαιζε πιάνο. Οπότε, μου είπαν, το μόνο που μπορείς να μάθεις είναι αυτό, για να μάθεις τζάμπα!

Γιώργος Genesis: Ευτυχώς, δηλαδή!

Jargon: Ευτυχώς, ναι! Μετά από πολλά χρόνια, είπα “ευτυχώς”!

Γιώργος Genesis: Σε ποια ηλικία ήσουν τότε;

Jargon: Τότε ήμουν στο γυμνάσιο-λύκειο. Έπαιζα πιάνο, μελετούσα πιάνο, τα κλασικά του ωδείου, αλλά λούφαρα συνέχεια. Πάντα αυτό που μου άρεσε, ήταν να παίζω δικά μου, δικές μου μελωδίες. Αυτή ήταν η τρέλα μου.  Είχα και όλη την πόρωση από μικρός με τη rock μουσική και με τις μπάντες , οπότε αυτό που ονειρευόμουν ήταν να έχω κι εγώ κάποια στιγμή μία δική μου μπάντα. 

Κάποια στιγμή στα 16-17, ξεκίνησα να γράφω υλικό για μπάντα.  Σκεφτόμουν να κάνω ένα συγκρότημα.

Στα 19 μου, ήταν που γνώρισα τον Νίκο Μιχαηλίδη, ο οποίος ήταν και ο πρώτος μπασίστας της μπάντας, ως Verbal μετά.

Όταν ξεκινήσαμε να κάνουμε παρέα, ήμασταν 3-4  άτομα, ανάμεσα τους κι ο Νίκος και ακούγαμε μαζί μουσική.

Ο Νίκος  είχε ξεκινησει να παίζει μπάσο, τότε. Του είπα ότι είχα γράψει κάποια κομμάτια για μπάντα. Τα έπαιξα στο πιάνο και του άρεσαν πάρα πολύ. Του λέω “θες να το στήσουμε;:”  “Ναι,πάμε!”, μου λέει.

Εν τω μεταξύ τότε, δεν υπήρχε internet. Το ο,τιδήποτε, γινόταν ή από γνωστούς ή από αγγελίες στην εφημερίδα! Χρυσή ευκαιρία, λοιπόν! Αγγελία κανονικά!

Βρίσκουμε ένα ντράμερ, ένα παλικάρι απ’το Αιγάλεω. Δυστυχώς, δεν θυμάμαι το όνομα του. Ο λόγος είναι  πως, από το συγκρότημα πέρασαν πολλά άτομα, για μικρό χρονικό διάστημα.

  Και  ξεκινήσαμε δειλά δειλά ως τρίο, τύμπανα, πλήκτρα, μπάσο.

 

Όλα τα πρώτα κομμάτια, εν τω μεταξύ, ήταν κυριώς instrumental. Γενικά, δεν τραγουδούσα. Πάντα μου άρεσε πολύ το τραγούδι , αλλά δεν τραγουδούσα, ούτε είχα στο μυαλό μου ότι θα τραγουδάω σε μπάντα. Είχα σαν σκοπό ότι θα βρω τραγουδιστή.

Δοκιμαστικά δουλέψαμε δύο τρία κομμάτια, τα οποία ήταν αρκετά αυτοσχεδιαστικά. Υπήρχε η βάση, υπήρχε ένας μουσικός σκελετός, αλλά τα κομμάτια άπλωνων, είχε πολύ αυτοσχεδιαμό.

Και κάπως έτσι, δουλεύοντας, μας λέει ο Γιάννης που είχε το studio, “παιδιά έχει ένα live στον “Αέρα” στην Πετούπολη. Παίζει μία μπάντα από το studio, θέλετε να τους ανοίξετε;”.

Ε  λέμε “ωραία, γιατί όχι;”. To πρώτο μας live. Δεν είχαμε ξανακάνει live στην ζωή μας. Με τα ωδεία υπήρχαν live, αλλά αυτό ήταν άλλο πράγμα.

Αυτό ήταν το πρώτο μας live ως Afterglow. Δεν θα ξεχάσω ότι  παίζει να μην κοίταξα ποτέ το κοινό. Ήμουν χεσμένος, τελείως!!!

 Σε όλη τη διάρκεια του live, έτρεμα! Δεν μπορούσα να το διαχειριστώ. Παίξαμε καλά, όμως!

Μετά από  αυτό, κάποια στιγμή, το παλικάρι που ήταν στα τύμπανα ήθελε να φύγει. Βρήκαμε ένα άλλο παλικάρι από την Πετρούπολη, τον Γιώργο,  και κάπου εκεί έρχεται και ένας κιθαρίστας, Γιώργος, επίσης.

Τότε, ξεκινήσαμε να δουλεύουμε τα κομμάτια που είχαμε ήδη, συν κάποια έξτρα, αλλά μέχρι το 2002 που διακόψαμε γιατί φύγαμε φαντάροι, δεν είχαμε σταθερό κόσμο, πηγαινοερχόντουσαν, γενικά, οι μουσικοί.

Κάναμε δυό τρία ακόμα live εκείνη την περίοδο  και είπαμε ότι όταν γυρίσουμε από φαντάροι το 2004,  θα το ξαναστήσουμε.

Και τότε, όταν γυρίσαμε, ήταν που ουσιαστικά αποκτήσαμε τον πρώτο, ας το πούμε σταθερό κορμό, με τον Γιώργο Μανιάτη στην κιθάρα και με τον Λάζαρο Παπαγεωργίου στα τύμπανα, με τους οποίους ηχογραφήσαμε το demo, The Imprisoned Words of Fear (2007), το οποίο γνωρίζεις Γιώργο και το έχεις.

Demo. Aπό το προσωπικό αρχείο του Γιώργου Genesis.

Ηχογραφήθηκε σαν Afterglow, αλλά όταν τελείωσαν οι ηχογραφήσεις, ο Γιώργος και ο Λάζαρος είχαν αποφασίσει ότι θα φύγουν, οπότε πήρα την απόφαση ότι θα μετονομάσω την μπάντα σε Verbal Delirium.

Γιώργος Genesis: Το Verbal Delirium σαν όνομα, πώς προέκυψε;

Jargon: Προήλθε από το ομώνυμο κομμάτι που είναι στο δίσκο, το “The Decayed Reflection (A Verbal Delirium)”.  

Αφού έφυγε ο Γιώργος και ο Λάζαρος,  ήμουν σε αναζήτηση να βρω ανθρώπους να ξανατρέξω το σχήμα. Τότε βρήκα τον Νικήτα Κίσσονα κιθάρα και  τον Τόλη Λιάπη τύμπανα, οι οποίοι παίζουν στον πρώτο δίσκο το “So Close and Yet So Far Away”. Από αγγελία, επίσης! Στη Χρυσή Ευκαιρία!

Νικήτα, θέλεις να πεις πώς βρήκες εσύ την μπάντα;

 Νικήτας Κίσσονας: Έγώ σπίτι έψαχνα! Και αφού  πήρα την εφημερίδα, είδα και τα καλλιτεχνικά!  Και είδα την αγγελία για αναζήτηση κιθαρίστα για μπάντα progressive rock. Ήμουν πολύ δύσπιστος, αυτό εννοείται! Ελλάδα; Progressive rock;

Πήρα τηλέφωνο και δώσαμε συνάντηση στην γέφυρα της Πέτρου Ράλλη  για να μου δώσει το demo.

Γιώργος Genesis: Με την πρώτη ματιά,ταιριάξατε;

Νικήτας Κίσσονας: Καθόλου!!! (γέλια) Σκάει με το παπάκι με ένα φίλο του,  ο Γιάννης από πίσω με το cd στα χέρια, το οποίο κουνούσε στον αέρα, μου το δίνει και φεύγει!

Και σκέφτομαι “Πού έμπλεξα πάλι, πάλι τα ίδια!!!” (γέλια)

1ο Progressive Rock Festival Αντίθεση 2016

Jargon: Να εξηγηθώ! Τότε δεν είχα αυτοκίνητο, και ήτανε η φάση που πέτυχα ένα φίλο με το μηχανάκι και του λέω “ρε συ να σου πω, θα μου κάνεις μια χάρη; Θα με πετάξεις μια στιγμή Πέτρου Ράλλη να αφήσουμε ένα cd και να φύγουμε; “Ναι” μου λέει, “ανέβα, όπως είμαστε!”. Φαινόμασταν πιο πολύ σαν οπαδοί από ομάδα, λες και φύγαμε από το γήπεδο του Ιωνικού! Και σταματάμε εκεί, “εσύ είσαι ο Νικήτας; Πάρ’το, τα λέμε, γεια!”.

Νικήτας Κίσσονας: Αυτό έγινε το 2008.

Και κάναμε πρόβα ενώ ταυτόχρονα ήθελε να κάνει και μία ακουστική version του συγκροτήματος.

Jargon: Ταυτόχρονα στην πρόβα μαζί σου, ήρθε και ο Τόλης Λιάπης στα ντραμς. Μαζί κάνατε την πρώτη σας πρόβα. Η αλήθεια είναι ότι πήγε πάρα πολύ ωραία. Δεν ήθελα να κάνω ακουστικό σχήμα.

Όμως σε εκείνη την πρόβα είχε ερθει και η Έλσα Παπέλη. Ήταν η κοπέλα του Αναστάση Χαμηλάκη, του φίλου μου, ο οποίος αργότερα έπαιξε και με την μπάντα, πλήκτρα, η οποία  μόλις μου είπε ότι παίζει τσέλο, ενθουσιάστηκα και της είπα ότι θα τη βάλω στη μπάντα.

Παίξαμε ωραία, νιώσαμε ότι υπήρχε κάτι καλό. 

Aπό το προσωπικό αρχείο του Γιώργου Genesis.

Βέβαια, συνειδητοποιήσαμε ότι δεν ταίριαζε τόσο το τσέλο στο ηλεκτρικό σχήμα. Ήταν λίγο δύσκολο. Κάναμε κάποια ακουστικά live, εγώ, ο Νικήτας και η Έλσα, ως Verbal Delirium πάλι, αλλά ήτανε άλλη φάση.  Πρέπει να το θυμάσαι Γιώργο, είχες έρθει σε αρκετά από αυτά.

Κάναμε κάποια ακουστικά live και με τον Τόλη στα τύμπανα.

Verbal Delirium live, ΛΕ.Φ.ΚΑ 2009
Αναστάσης Χαμηλάκης-Jargon-Νικήτας Κίσσονας-Τόλης Λιάπης-Νίκος Μιχαηλίδης-Έλσα Παπέλη

Αφού δουλέψαμε το υλικό του demo, τους είπα, “παιδιά, ωραία το παίξαμε το demo, πάμε τώρα να ηχογραφήσουμε τον πρώτο μας δίσκο επίσημα, αλλά δεν θα ηχογραφήσουμε αυτόν, θα ηχογραφήσουμε άλλο δίσκο!!!”. 

Εκείνη την περίοδο, είχα γράψει το υλικό του πρώτου δίσκου. Τα χρόνια είχαν περάσει, το demo γράφτηκε, αλλά ενδιάμεσα έγραφα μουσική.

Οπότε, στην παρούσα φάση, το 2010, ήθελα πιο πολύ να παίξω το νέο υλικό.

Ο Τόλης ενθουσιάστηκε πάρα πολύ με το υλικό, ο Νικήτας καθόλου!

Δεν του άρεσε ότι ήταν λίγο πιο alternative το στυλ.

Όχι πως δεν του άρεσε το alternative. Ουσιαστικά, δεν του άρεσε ο τρόπος που του ζήτησα να παίξει.

Γιώργος Κυριακιδης: Όταν ακουσα το demo μου φανηκε heavy, πολύ διαφορετικό σε σχεση με αυτα που είχα ακουσει.

Jargon: Τη heavy προσέγγιση την έχει λόγω του κιθαρίστα, του Γιώργου Μανιάτη, ο οποίος ήταν μεταλάς.  Ο δίσκος δεν είναι heavy, απλώς έχει heavy κιθάρες.

Νικήτας Κίσσονας: Θυμάμαι μάλιστα, ότι δεν ήθελες το demo να είναι ο πρώτος δίσκος. Ήταν πολύ προοδευτικός και ήθελες κάτι που θα μπορούσε να γίνει λίγο πιο εμπορικό, να υπάρχει μέσα ένα τραγούδι, που να μπορεί να παιχτεί στο ραδιόφωνο.

 

Jargon: Να είναι πιο βατό, τέλος πάντων, για μπάσιμο, για γνωριμία με τον κόσμο, ναι, συμφωνώ.

2ο Progressive Rock Festival Αντίθεση 2019

Εκείνη την περίοδο ηχογραφήσαμε και κάναμε αρκετά live.

Τότε γνωρίσαμε και τον Λεωνίδα Πετρόπουλο, ο οποίος μας κάνει μέχρι και σήμερα τις παραγωγές. Και στον solo δίσκο, έχει κάνει την παραγωγή. Επίσης, παίζει στο μπάσο με το σχήμα Jargon. 

Έχει παίξει κάποια κομμάτια και στην ηχογράφηση του δεύτερου δίσκου των Verbal, γιατί τότε δεν είχαμε μπασίστα. Αυτά συνέβαιναν το 2010.

Κάπου εκεί αποχώρησε ο Τόλης από ντράμερ και ο Νίκος Μιχαηλίδης, ο μπασίστας, που είχε ξεκινήσει ως Afterglow.

Τότε, πριν βρούμε τον Γιώργο Παγίδα, στο μπάσο και τον Γρηγόρη Παυλάκο στα τύμπανα, ο οποίος έπαιξε στον δεύτερο δίσκο και στα live εκείνης της περιόδου, κάποιες φορές έπαιζε μαζί μας ο Αναστάσης Χαμηλάκης πλήκτρα και ο Λάμπρος Ματόπουλος τρομπέτα και κιθάρα. Ο Λάμπρος παίζει τρομπέτα και στο δεύτερο δίσκο στο “Sudden Winter”.

 

Απλά, δεν είναι σε όλα τα κομμάτια οι ίδιοι, γιατί δεν είχε έρθει ακόμα ο Γιώργος Παγίδας, οπότε  το Sudden Winter, το Disintegration και το  10.000 Roses, τα ηχογράφησε ο Λεωνίδας στο μπάσο. Και του άρεσε!

Γιώργος Genesis: Πώς προέκυψε η προσθήκη του Νικόλα Νικολόπουλου στη σύνθεση της μπάντας;

 

1ο Progressive Rock Festival Αντίθεση 2016

Jargon: Αρχικά, γνωρίσαμε τους Ciccada.

Άκουσε ο Νικήτας το δίσκο τους και μου λέει  “Πω πω, άκουσα μία πολύ ωραία μπάντα!”.

Νικόλας Νικολόπουλος: Είχα βρεθεί κι εγώ με τον Νικήτα και μου πρότεινε, να δω τα παιδιά.

Είχατε παίξει στου Γκύζη.  

Jargon: Ναι, το 2011 γνωριστήκαμε και υπήρξε αμοιβαία συμπάθεια. Όταν φτιάξαμε τον πρώτο δίσκο ρώτησα τον Νίκο  αν θα ήθελε να παίξει σε κάποια κομμάτια σαξόφωνο και φλάουτο.

Νικόλας Νικολόπουλος: Ναι, μου είχες πει για full member.

Jargon: Εκείνη ήταν ωραία περίοδος. Μπήκε ο Νίκος, κάναμε τις ηχογραφήσεις και κάναμε πάρα πολλά live. Υπήρχε μεγάλη κινητικότητα.

Γιώργος Genesis: Πες μας λίγα λόγια ιστορικά για τους δίσκους, πώς δημιουργήθηκαν και πού.

Jargon: Ο πρώτος, το “So close” έγινε σε ένα studio στον Αγ.Δημήτριο, το οποίο δεν υπάρχει πια.

Εκεί δούλευε ο Λεωνίδας, τον οποίο μου είχε συστήσει τότε μία φίλη και ουσιαστικά για αυτό πήγαμε στο συγκεκριμένο studio. Μείναμε πολύ ευχαριστημένοι.

Στον δεύτερο δίσκο τα τύμπανα γράφτηκαν στο προσωπικό studio, που έχει στο σπίτι του ο Βασίλης Τερλέγκας!! Πώς έγινε αυτό; Ο Λεωνίδας γνώριζε το παλικάρι που έπαιζε μπουζούκι με τον Τερλέγκα, ο οποίος του είχε πει, πως αν χρειαστεί να γράψει τύμανα, προσφέρει το χώρο.

Εν τω μεταξύ, τον ευχαριστούμε πάρα πολύ, γιατί δεν πληρώσαμε κάτι για το studio, απλά μας παραχώρησε το χώρο.

Και υπάρχει και ένα αστείο. Έρχεται ο Τερλέγκας, “τί έγινε παιδιά, καλά; Ό,τι χρειάζεστε πείτε μου, κανένα πρόβλημα.”

Μας ακούει λοιπόν, που γράφουμε και κάποια στιγμή, στη φάση που ηχογραφούσαμε το Aeons , το τελευταίο κομμάτι, εκεί που βγαίνουν οι ψυχεδέλειες, γυρνάει και μου κάνει “να σε ρωτήσω κάτι; Βγάζετε χρήματαα από αυτό ή πεινάτε;!” (γέλια)

“Μόνο πεινάμε”, του λέω!

Όλα τα υπόλοιπα γράφτηκαν στο προσωπικό studio του Λεωνίδα.

 

Γιώργος Genesis: Πώς προέκυψε η συμμετοχή σας σε φεστιβάλ του εξωτερικού; 

Jargon: Για το πώς πηγαμε στο εξωτερικό, πρέπει να ξεκινήσουμε από πιο πίσω.

Το 2010, στο “So close and yet so far away”, γνωρίσαμε τη manager της μπάντας, τη Χριστίνα Μαραγκού, η οποία είναι φίλη ουσιαστικά, δεν είναι επαγγελματίας manager.

Δεν άκουγε τη μουσική που παίζουμε, μας είδε όμως σε ένα live και της αρέσαμε πάρα πολύ.

Μας είπε ότι δεν είναι ειδική, αλλά αυτό που ακούει της αρέσει και πως είναι κρίμα να έχουμε 10 άτομα από κάτω. Επίσης, πως είχε σπουδάσει κάποια βασικά πράγματα στο marketing και στο promotion και πως θα ήθελε να προσπαθήσει να μας βοηθήσει.

Της δώσαμε λίγη μουσική να ακούσει,  λίγα στοιχεία ώστε να καταλάβει  τί είναι αυτό που παίζουμε, τί κάνουμε, πώς λειτουργεί γενικά και εκείνη ξεκίνησε μέσω internet  να προσπαθεί να επικοινωνήσει με άτομα του χώρου.

Eurock Marathon 2012

Και όλη αυτή η προσπάθεια που έκανε τα πρώτα δυο τρία χρόνια, ουσιαστικά έπιασε τόπο μετά, όταν το 2012, πραγματοποιήθηκε ένα φεστιβάλ στο οποίο παίξαμε, στη Γερμανία. 

Το οποίο δεν ήταν ακριβώς festival, αλλά πιο πολύ κάτι σαν διαγωνισμός μουσικής, το Eurock Marathon στο Βερολίνο στο οποίο συμμετείχαν συγκροτήματα από διάφορες χώρες.

Ήταν η πρώτη μας επαφή με το εξωτερικό. Είχε πάει αρκετά καλά και από εκεί και μετά ξεκίνησαν να έρχονται κι άλλα.

 Ήρθε το ProgPower στην Ολάνδια, όπου ήταν και η πρώτη φορά που παίξαμε σε ένα φεστιβάλ, με ονόματα του χώρου, δηλαδή είχε Fates Warning, Shadow Gallery, Hagen.

 Ήταν πολύ όμορφα, περάσαμε πολύ ωραία, γενικά. Από εκεί και μετά, κάθε χρόνο δύο τρία παίζαμε σε φεστιβαλάκια.

 

 

Γιώργος Genesis: Γιώργο, πώς ήρθες στην μπάντα;

Γιώργος Κυριακίδης: Είμαι κιθαρίστας στη μπάντα από το 2012, την περίοδο που μιλάμε τώρα.

Ότι είχα έρθει από Βρετανία, που ήμουν έξω για σπουδές και έψαχνα να βρω μια μπάντα, γενικά να φτιάξω τη ζωή μου εδώ, έτσι όπως την ήθελα.

Και δεν είχα ιδέα, όχι για prog και αυτά που λέει ο Νικήτας ότι έψαχνε, εγώ ήθελα να παίξω σε μία μπάντα, κατά βάση funky, για να είμαι ειλικρινής.

Όχι ότι δεν άκουγα prog ή δεν ήμουν fan του prog, γενικά ακούω μουσική, πολλά και διάφορα και εκείνη την περίοδο άκουγα funk.

Μετά από διάφορες αποτυχημένες απόπειρες, είχα μπει στο noiz και βλέπω μια αγγελία από τις πολλές ‘Οι Verbal Delirium αναζητούν κιθαρίστα και ντράμερ’. 

Μπαίνω, τους ακούω και λεώ “έλα ρε φίλε υπάρχουν μπάντες που παίζουν έτσι στην Ελλάδα; Μπράβο στα παιδιά!” , αλλά οκ εγώ θέλω κάτι άλλο, δεν θα τους κάνω καλό, ρε παιδί μου.

Και το άφηνω. Πέρασε ένα διάστημα που δεν έβρισκα κάτι και λέω τουλάχιστον τα παιδιά παίζουνε, οπότε ας πάω σε μία μπάντα που παίζει.

Jargon: Υπήρχε ακόμα η αγγελία, εννοείται!

Γιώργος Κυρακίδης: Παίρνω τηλέφωνο τον Γιάννη και φτάνουμε στην ερώτηση ‘και ποιες είναι οι επιρροές σου;’

Του λέω “μου αρέσει ο Gilmour, ο Gallagher, o Gary Moore, μου αρέσει και ο Malmsteen!” Εκεί δεν του άρεσε!  “Kάτσε, ρε φίλε!”, μου λέει.

Του λέω γιατί ρε φίλε, “έχουμε δημοκρατία, ελεύθερη σκέψη!”.

Τέλος πάντων, κλείσαμε την οντισιόν, μου είπε ποια κομμάτια να δω, και επειδή είμασταν πολύ συγκεκριμένοι, τον ρώτησα αν έχω κάποια ελευθερία ή αν θέλει να τα ακούσει έτσι.

Jargon : Και τί σου απάντησα;!

Γιώργος Κυριακίδης: Ότι θέλεις να τα κούσεις έτσι!! (γέλια)

 

Νικήτας Κίσσονας: Το κλασσικό του Γιάννη είναι μία φορά σίγουρα έτσι και άλλη μία εκτέλεση να παίξεις όπως θέλεις.

 

Jargon: Αυτό ήθελα. Πάντα ζητάω μία έτσι, να δω αν μπορείς να το παίξεις όπως είναι και μία δεύτερη δική σου εκδοχή.

 

Γιώργος Κυριακίδης: Εν τέλει, πάω στην οντισιόν και με τις δύο version, δεν είχα τέτοιο θέμα, μου άρεσε. Αν δεν μου άρεσε, δεν θα είχα μπει καν στη διαδικασία. Ήθελα να παίξω.

Γενικά, με τη μουσική έτσι λειτουργώ. Δεν με νοιάζει τί θα είναι, αν θα είναι κάτι από αυτά που ακούω, απλά να μου αρέσει. Και αυτό μου άρεσε.

Την οντισιόν μου την έκανα με τον Γρηγόρη στα τύμπανα, τον Παγίδα στο μπάσο και τον Νίκο Τερζή στα πλήκτρα.

 

Jargon:Τον Νίκο τον πήρα γιατί κάπου εκεί, είχα αποφασίσει πλέον, ότι θα τραγουδήσω.

Ό,τι σκέψεις είχα ότι θα πάρω τραγουδιστή, τις είχα αφήσει στην άκρη. Είπα θα τραγουδήσω,  θα το πάρω πιο σοβαρά. Ένιωσα ότι μπορώ να το κάνω. Έβλεπα και καλό feedback γενικά και έτσι μοίρασα λίγα πλήκτρα στη σκηνή για να μπορώ να τραγουδήσω πιο άνετα. 

Γιώργος Κυριακίδης: Και οκ, βρίσκομαι στη μπάντα. Ήταν καλοκαίρι, Ιούνιος-Ιούλιος και μου λέι ο Γιάννης “χαλαρά, δεν έχουμε κάτι”. Έρχονται οι διακοπές και καταφέρνω να κλειδώσω την κάρτα sim μου.

Μετά από κάνα δεκαήμερο που ήμουν χαλαρός, ξεκλειδώνω την κάρτα να δω αν με έψαξε κανείς και βλέπω 15 κλήσεις! “Που είσαι;” μου λέει,  “παίζουμε έξω!”.

 

Jargon: Είχε σκάσει πρόταση για το φεστιβάλ, εκείνος ήταν διακοπές, με κλειστό το κινητό και είχαμε πανικοβληθεί!!

Γιώργος Κυριακίδης: Εμένα μου είχε πει χαλαρά, ότι τα λέμε τον Σεπτέβριο, ξέρω ‘γω.

Και κάπου εκεί είναι που επιστρέφω και στριμωχτήκαμε γενικότερα γιατί δεν είχαμε ντράμερ.

Jargon: Οπότε βρήκαμε, τότε, τον Τόνι Μιχαλακόπουλο.

Γιώργος Κυριακίδης:  Με τον Τόνι παίξαμε πρώτα στο Hard Rock Cafe και στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο με τους Backtrackin’. Κάναμε αυτά τα δύο πιλοτικά live, γιατί ήμασταν δύο νέα μέλη στη μπάντα  και μετά φύγαμε για Βερολίνο, για να παίξουμε στο Eurock Marathon.

 

Jargon: Έπειτα, ο Τόνι έφυγε. Δεν πολυταιριάξαμε. Μας βοήθησε πολύ, βέβαια, φανταστικός ντράμερ, αλλά δεν ταίριαζε με το είδος και δεν του άρεσε και πολύ.

 

Νικόλας Νικολόπουλος: Τον θυμάμε σε μία πρώτη ακρόαση του δίσκου, στη Νίκαια.  

Jargon: Ναι, είχαμε μαζευτεί σε ένα ημιυπόγειο και ακούσαμε το δίσκο.

Γιώργος Κυριακίδης: Μετά, ήταν ότι είχατε ηχογραφήσει τον δεύτερο δίσκο, έφυγε ο Νικήτας και ερχόταν η παρουσίαση του δεύτερου δίσκου.  

Jargon: Σε αυτό το live έπαιξε ντραμς ο Νίκος Μοίρας, στην Πετρούπολη, στο Stage 25, ο οποίος ήταν φίλος του Γιώργου Παγίδα. Πολύ καλός ντράμερ, αλλά καμία σχέση με το είδος, παίζει metal. Δέχτηκε όμως να μας βοηθήσει, ήρθε, κάναμε τις πρόβες και πήγε πολύ καλά.

 

Νικόλας Νικολόπουλος: Σε αυτό το live έπαιξα κι εγώ.

Νικήτας Κίσσονας: Ήταν η πρώτη συναυλία μετά από τόσα χρόνια που τους είδα με άλλο κιθαρίστα. Δεν ήμουν εγώ επί σκηνής, ήμουν στο κοινό. Ήταν μεγάλο σοκ για μένα!

Γιώργος Κυριακίδης: Και για μένα ήταν περίεργο, γιατί, ήταν ένας δίσκος που δεν είχε κυκλοφορήσει, στον οποίο είχε παίξει ο Νικήτας και έπρεπε να τον παρουσιάσω εγώ.

Μετά ήρθε στα ντραμς ο Στέλιος Παύλου και στην ουσία αρχίσαμε να δουλεύουμε για το τρίτο άλμπουμ.

Νικήτας Κίσσονας: Και θυμάμαι να του φωνάζω τότε(του Jargon), γιατί στο συγκρότημα μπήκα λόγω του demo, και με το που έφυγα, ηχογράφησαν το demo!

Jargon: Ναι, είναι αλήθεια!!! (γέλια)

Όμως, όπως όλοι γνωρίζετε, ο Νικήτας εξακολουθεί να παίζει μαζί μας μετά από τόσα χρόνια. Δεν έχει φύγει ποτέ.

Μπορεί να έχουμε live και να με πάρει να μου πει ‘Να σου πω, θα παίξω εγώ;’ Και να του πω ‘Έλα, παίξε!’ (γέλια)

Νικήτας Κίσσονας: Ή όπως συμβαίνει συχνά ‘Νικήτα, έλα να κάνεις καμιά δεύτερη φωνή! (γέλια)

“Να φέρω και την κιθάρα μιας και θα έρθω;!”

Και μπορεί να ξεχάσουμε και τη δεύτερη φωνή, τελικά!

Jargon: Να πούμε βέβαια και γιατί έφυγες και ότι έκανες τη δική σου μπάντα.

Νικήτας Κίσσονας: Τότε, είχα μπλέξει και με ένα άλλο συγκρότημα, τους Yianneis, με τους οποίους πηγαίναμε πολύ καλά και υπήρχε μεγαλύτερος χώρος έκφρασης. 

Στους Yianneis γράφαμε όλοι μαζί μουσική. Τότε μου βγήκε και εμένα όρεξη να γράψω.

Jargon: Η αλήθεια έιναι ότι περιοριζόταν μαζί μου, πρέπει να παραδεχτώ! Έβαζε όμως κάποια πράγματα, όπως το solo στο ‘Erase’  που είναι δικό του.

Νικήτας Κίσσονας: Οπότε, αφού μπορούσα να γράψω κάτι δικό μου και μπορούσα να εκφραστώ, ένιωσα ότι έκλεισε ένας κύκλος.

Jargon: Με αυτή τη σύνθεση της μπάντας τότε, τον Στέλιο Παύλου στα τύμπανα, τον Νίκο Νικολόπουλο, τον Νϊκο Τερζή και τον Γιώργο Παγίδα, ένιωσα ότι ήταν η ώρα να επαναφέρουμε το demo στο προσκήνιο, το οποίο ήταν το αγαπημένο μου, από όσα είχα γράψει και θεωρούσα ότι δεν ήταν η ώρα του, να βγει πιο πρίν.

Και ξεκινήσαμε.  Αυτό βγήκε με την αγγλική Bad Elephant και πήγε αρκετά καλά με τα δεδομένα που είχαμε. Και εμπορικά αλλά μας έδωσε και αρκετό boost έξω.

1ο Progressive Rock Festival Αντίθεση 2016

Γιώργος Κυριακίδης: Να κάνω μία παρένθεση εδώ, ότι το μεγάλο boost, το πήραμε από το ProgPower, και σε αυτό πρέπει να τους ευχαριστήσουμε σε μεγάλο βαθμό, γιατί ενώ είναι ένα φεστιβάλ που κλείνει περισσότερο προς το metal, αυτό δεν σημαίνει πως όλες οι μπάντες που θα παίξουν είναι αποκλειστικά από τον metal χώρο.

Νικόλας Νικολόπουλος: Μας σηκώσανε κεράκια στο ‘Sudden Winter’! 

Γιώργος Κυριακίδης: Ναι! Μας έκαναν τόσο καλό promotion και γενικά έπαιζε πολύ το ‘ο ήχος των Verbal’, κάτι για το οποίο μας είχαν αγχώσει θυμάμαι, γιατί έλεγαν ‘να δούμε πώς θα τα  παίξουν live’.

Jargon: Να πούμε βέβαια, σε αυτό το σημείο, ότι  είσαι ο πιο φοβητσιάρης σε αυτά! Του πήρε λίγο καιρό να πάρει το κολάει, γενικά!

Γιώργος Κυριακίδης: Η αλήθεια είναι ότι μέχρι να μπω στους Verbal, λίγο το είχα αφήσει. Έπαιζα κιθάρα μεν, αλλά έπαιζα στο δωμάτιο μου. Είχα αφήσει πίσω το να είμαι με ένα σύνολο, να παίζουμε,  να κάνουμε live. Και ξαφνικά μπήκα σε μία μπάντα, πήγα διακοπές και απ’τις διακοπές βρέθηκα να παίζω στη Γερμανία. Και ναι, ήμουν ο αγχώδης της μπάντας, ισχύει!

Ένα μεγάλο στοιχείο για το άγχος μου είναι ο Γιάννης, γιατί εγώ μέχρι τότε, είχα μάθει να παίζω με τρία πετάλια και εκείνος μου έβαζε περισσότερα!

Jargon: Είχα καλομάθει από τον Νικήτα, ο οποίος είχε πολλά πετάλια, όπως απαιτεί το είδος που παίζουμε. Ο Γιώργος, επειδή δεν έπαιζε τέτοια μουσική, δεν ήταν μαθημένος σε τέτοιο set up. Οπότε, επειδή έπρεπε ουσιαστικά να μπει στη λογική αυτής της μουσικής, εκτός από το παικτικό, έπρεπε να βρει και τον ανάλογο εξοπλισμό για να παίξει αυτά που θέλαμε.

Γιώργος Κυριακίδης:  Η αλήθεια είναι, πως όταν παίζεις με ένα set, όπως παίζει ο Νικήτας, τον οποίο θεωρώ πολύ καλύτερο σε αυτό, δηλαδή, είναι master στο είδος, είναι σα να παίζεις ταυτόχρονα ένα δεύτερο μουσικό όργανο.

Ενώ και τους Genesis τους ήξερα, και Crimson, είχα στη δισκοθήκη μου, δεν είχα μπει ποτέ στη διαδικασία να παίξω! Το πιο prog που είχα παίξει ήταν Liquid Tension, το οποίο ένα drive είναι, κατά κυριο λόγο και κάποια πολύ ήπια εφέ.

Μέχρι να δώ τί και πώς, για τα δύο τρία πρώτα χρόνια, το κάθε live ήταν ένα challenge.

Jargon: Στα πρώτα live, ειδικά, είχε πολύ άγχος και θυμάμαι τη μάνα μου, που τον ενθάρρυνε!

Γιώργος Κυριακίδης:’ Έλα Γιώργο, πολύ καλά θα τα πάς’, μου έλέγε!

Είχα μπει σε έναν τελείως άλλο κόσμο, ο οποίος τώρα μπορεί να είναι πολύ οικείος, αλλά τότε ήταν τοίχος.

 

Verbal Delirium live Αντίθεση 2013
Νικόλας Νικολόπουλος-Νίκος Τερζής-Γιώργος Κυριακίδης-Jargon-Στέλιος Παύλου-Γιώργος Παγίδας

Jargon: Μας βοήθησαν αρκετά τα φεστιβάλ στο εξωτερικό και τα πολλά live που κάναμε εκείνη την περίοδο στο “The Imprisoned Words of Fear”, που πήγε πάρα πολύ καλά.

Όμως, ενώ είχαμε στο μυαλό μας ότι θα ξεκινήσουμε να ηχογραφούμε και είχαμε ξεκινήσει να δουλεύουμε κάποια καινούργια κομμάτια, λόγω των live και των φεστιβάλ, μείναμε πίσω. Το αφήσαμε.

Εντάξει, δεν βιαζόμασταν, δεν είχαμε κανένα συμβόλαιο με εταιρεία που σε υποχρεώνει να βγάλεις δίσκους.

Κάπου εκεί, έφυγε ο Νίκος Τερζής, ο πιανίστας και ο Νικόλας Νικολόπουλος, ο οποίος δεν έφυγε ακριβώς...!

Νικόλας Νικολόπουλος: Με στείλανε! (γέλια!!)

Jargon: Ναι, επείδη ουσιαστικά ήθελα σιγά σιγά να κάνουμε λίγο διαφορετικό το set up, γιατί το υλικό που ακολούθησε και θα ακολουθήσει κυρίως πιο μετά, είναι λιγότερο prog. Σαν ήχος είναι πιο κιθαριστικός, οπότε, ήθελα να περιορίσουμε λίγο και τα πλήκτρα.

                                                                       

Γιώργος Genesis: Πώς ακολούθησε η προσθήκη του Στράτου Μοριανού στα πλήκτρα;

Στράτος Μοριανός: Εγώ ήμουν φαν της μπάντας, πριν προσχωρήσω στη μπάντα, πολύ αργότερα.

Κάποιος μου τους ανέφερε, σε μία πορεία το 2012, δεν θυμάμαι πως το έφερε η κουβέντα. “Verbal Delirium, πολύ ωραία μπάντα”, μου λέει, “μελετημένη μουσική”.

 Μετά, σε όλα τα live εγώ, πίσω!

Jargon: Ερχόταν με τον Αλέξανδρο Μαντά και γνωριστήκαμε, ουσιαστικά, γιατί ερχόντουσαν συνέχεια στα live!

Στράτος Μοριανός: Ναι, και κάπως έτσι γίναμε και φίλοι, μετά κάναμε και παρέα!

Jargon: Το συνηθίζουμε αυτό, γενικά.

Δηλαδή, με τον κόσμο που έρχεται συχνά στα live, με τους περισσότερους γινόμαστε φίλοι στην πορεία.

 

Γιώργος Κυριακίδης: Η αλήθεια είναι, ότι ο Νίκος Τερζής ήταν πάρα πολύ καλός πιανίστας, απλά η μουσική που γράφει ο Γιάννης και μπορεί να συμπληρώσουμε εμείς, δεν έχει πολλές δικλίδες για να παίξεις ελεύθερα, εκ των πραγμάτων. Όχι επειδή το περιορίζει ο Γιάννης. Είναι συγκεκριμένα πράγματα που πρέπει να ακουστούν. Στην ουσία ο κορμός είναι ο Γιάννης και εκεί πάνω πατάμε

Jargon: Δεν έχει πολύ αυτοσχεδιασμό.

Γιώργος Κυριακίδης: Και ο Νίκος ήθελε να αυτοσχεδιάζει, το οποίο δεν ταίριαζε.

Jargon: Δεν ταίριαζε τόσο, όχι ότι ήταν κακό. Ε, και κάπου εκεί, θελάμε να βρούμε πιανίστα.

Γνωρίζα το σχήμα του φίλου Αλέξανδρου Μαντά, τους Residuos Mentales.

Στράτος Μοριανός: Τότε, δεν είχαμε κάνει κάτι το ιδιαίτερο. Καθόμασταν σπίτι μου, να περάσει η ώρα, να έχω βάλει ένα Cubase5 σπασμένο στον υπολογιστή, να κάτσουμε να γράψουμε κάτι. Τα οπoία κομμάτια βέβαια, τα εξελίξαμε κάπως και κυκλοφορήσαμε μία δούλεια.

Σε εκείνη τη χρονική περίοδο, ήθελα να παίζω λίγο περισσότερο, γιατί το είχα ψιλοπαρατήσει, για αρκετά χρόνια. Μετά τα ωδεία, κάπως το είχα περιορίσει. Και με τον Αλέξανδρο, παρόλο που δεν το πηγαίναμε για κάτι σοβαρό, μπήκαμε σε ένα τριπάκι και το δουλεύαμε λίγο, γράφαμε και παίζαμε.

Jargon: Η αλήθεια είναι όμως, ότι και εσύ και ο Αλέξανδρος είστε πολύ μετριόφρονες. Στον άλλο, δεν δίνετε να κατάλαβει πόσο σπουδαίο είναι αυτό που κάνετε.

Πού θέλω να καταλήξω. Όταν μου είχε πει ότι παίζει πλήκτρα, όπως μου το είχε παρουσιάσει ήταν το αντίστοιχο όπως λέμε πχ. γρατζουνάω την κιθάρα. Νόμιζα ότι κάτι ανάλογο έκανε στα πλήκτρα.

Όταν μου έφερε και άκουσα όμως, άκουσα κάποιον που έπαιζε πολύ καλά.

Στράτος Μοριανός: Δεν είχα, όμως, καμία εμπειρία μπάντας. Στα φοιτητικά μου χρόνια, κάτι γρατζουνίσματα της πλάκας.

 

Συνέντευξη Jargon & Verbal Delirium 

Jargon:  Πήρα τον Αλέξανδρο Μαντά στο τηλέφωνο, πρώτον να τον ρωτήσω αν θα είχε πρόβλημα επειδή έπαιζαν μαζί. Μπορεί να μου έλεγε ‘δεν θέλω να μου πάρεις το φίλο μου!’ (γέλια) και δεύτερον αν γνώριζε αν ο Στράτος ήταν διαθέσιμος;

“Τι λες;!” μου λέει ,“εννοείται θα ξετρελλαθεί και αν δεν θέλει θα τον πείσω εγώ!” (γέλια)

Στην αρχή αγχώθηκε και εκείνος. Ζορίστηκε, γιατί δεν είχε την εμπειρία που λέει, αλλά τα πήγε περίφημα. 

Και επείδη τα πήγε περίφημα, αποφάσισα να του φορτώσω κι άλλα!

Τώρα του έχω δώσει να παίζει σχεδόν όλα τα πλήκτρα. Εγώ παίζω πού λίγα πράγματα στη σκηνή.

Και στο δίσκο, στην ηχογράφηση είναι η πρώτη φορά που τα περισσότερα πλήκτρα τα έγραψε ο Στράτος, όχι εγώ.

Γιώργος Κυριακίδης: Σε αυτό το σημείο να πω, ότι είναι και η πρώτη φορά που ένα μέλος των Verbal, κουβαλάει  περισσότερα από εμένα στο live! (γέλια)

Jargon: Το 2017, όταν έφυγε ο Νίκος Τερζής, έφυγε και ο Στέλιος Παύλου, οπότε ήμασταν σε αναζήτηση ντράμερ.

Και βρήκαμε τον Βασίλη Αρμάο, ο οποίος είναι μαζί μας μέχρι σήμερα.

Ο Βασίλης είναι επίσης ένας ντράμερ που δεν είχε επαφή με το είδος.  Δεν είναι εδώ για να τα πεί, θα τα πω όμως εγώ, όπως μου τα έχει πει ο ίδιος.

Ο Βασίλης πιο πολύ ελληνικό rock έπαιζε και γενικά πιο rock πράγματα.

Είδε αγγελία, μας άκουσε και ενθουσιάστηκε και αποφάσισε, δειλά βέβαια, να δοκιμάσει. 

Ήρθε στο στούντιο, παίξαμε, έπαιξε πολύ καλά αυτά που είχε να παίξει, αλλά καταλάβαινες ότι είναι ένας ντράμερ ο οποίος δεν είναι του είδους.

Αλλά μας το είπε και από μόνος του. Μόλις τελειώσαμε την πρόβα μας είπε “ παιδιά κοιτάξτε, εγώ δεν παίζω αυτό το είδος μουσικής, δεν είμαι σε αυτο το level. Πιστεύω ότι έχω πολύ δρόμο να ανέβω για να σας προλάβω, αλλα  μου αρέσει πολύ και θα ήθελα να είμαι μέρος αυτού”.

Ο Βασίλης μας άρεσε πάρα πολύ σαν άνθρωπος, το οποιό παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, αλλά και σαν ντράμερ φυσικά, έπαιζε εξαιρετικά, και επειδή είχαμε κάποιο live, το οποίο ήταν πολύ κοντά του λέω ‘πιστεύεις ότι θα είσαι έτοιμος μέχρι τότε;’ Και λέει ‘Θα κάνω ότι μπορώ’.

Γιώργος  Κυριακίδης: την παρουσίαση του Imprisoned την κάναμε στο Κύτταρο και με το Βασίλη το live στο Κύτταρο ήταν, επίσης.

Jargon: Και όντως ήταν έτοιμος. Από εκείνη τη μέρα κιολας, έχει εξελιχθεί πάρα πολύ. Ασχολήθηκε πάρα πολύ με τα τύμπανα από τότε.

Με αυτή τη σύνθεση, η μπάντα από το 2017 μέχρι τώρα έχει δέσει και νομίζω ότι είμαστε μια χαρά.

Πάντα όπως βλέπεις όλοι εξακολουθούν να παίζουν μαζί μας .

Ο Νίκος παίζει στον καινούργιο δίσκο σε ένα κομμάτι. Είμαστε λίγο οικογενειακά. Χρειάζεται, νομίζω.

Ο τελευταίος δίσκος μας, ο τέταρτος  βγήκε στις 25/11/2022, πάλι από την Bad Elephant.

Τα κομμάτια ναι μεν είχαμε ξεκινήσει να τα δουλεύουμε από το 2018, όμως πάνω που λέγαμε να τα ηχογραφήσουμε, ήρθε η πανδημία.

 

Γιώργος Κυριακίδης: Έχουμε παίξει σε live κάποια από αυτά. Το “The Children of Water”, το παίζαμε συστηματικά και κάποια άλλα επιλεκτικά.

Jargon: Τελικά ηχογράφησαμε στην περίοδο της πανδημίας, ο καθένας από το σπίτι του. Ήταν home recording σχεδόν όλα. Φυσικά ο  Λεωνίδας έκανε πάλι την παραγωγή.

Γιώργος Genesis: Ο δίσκος αυτός είναι διαφοροποιήμενος από τους υπόλοιπους;

Jargon: Θα μας πει ο Νικήτας! (Γέλια)

Θα μας πει και σαν ακροατής, πλέον, γιατί δεν παίζει στον δίσκο, τραγουδάει μόνο.

Νικήτας Κίσσονας: Είναι σίγουρα διαοφοροποιημένος, όπως είναι και κάθε δίσκος, από τη στιγμή που αλλάζουν τα μέλη.

Σίγουρα είναι η καλύτερη παραγωγή που έχει βγει μέχρι τώρα.

Είναι ο πιο φωτεινός δίσκος των Verbal, ο πιο ζωντανός. Δεν υπάρχει αυτή μόνιμη διάθεση για το σκοταδισμό! (γέλια)

Είμαι πάρα πολύ θετικός και νομίζω ότι έχει τον καλύτερο αντίκτυπο.

Jargon: Ναι, μέχρι στιγμής, ίσως έχει το καλύτερο feedback από όλα. Έχει τα στοιχεία της μπάντας, σίγουρα, αλλά είναι πιο φωτεινός, πιο ζωηρός.

Γιώργος Κυριακίδης: Νομίζω ότι είναι λίγο πιο εύκολος για το μέσο ακροατή, πιο προσιτός.

Jargon: Εύκολος δεν είναι.  Υπάρχει ακόμα το progressive στοιχείο.

Νικήτας Κίσσονας: Έχει μία παρουσία πιο πιασάρικη όμως, τα κομμάτια ξεκινάνε κάπως πιο εύγλωττα.

Νικόλας Νικολόπουλος: Το “in Pieces” και το “ Intruders” ας πούμε έχουν 80’s στοιχεία.

Jargon: Υπάρχει και το 80’s pop στοιχείο, ισχύει αυτό.

Νικόλας Νικολόπουλος: Τα χορωδιακά φωνητικά είναι κάτι πρωτόγνωρο, είναι πολύ ωραία έκπληξη.

Jargon: Ναι, έχει πολλά χορωδιακά, που δεν είχαν οι προηγούμενοι δίσκοι.

Τραγουδάει ο Νικήτας, η Εύα Μήλιου, ο Λεωνίδας Πετρόπουλος και  η Κωνσταντίνα Βρεττού. 

Γιώργος Κυριακίδης: Και έχει και ένα reference στο αγαπημένο μας soundtrack, το “The Omen”, μία κοινή επιρροή μας.

Γιώργος Genesis: Ας αναφέρουμε όμως και για την προσωπική δουλειά που έχεις σαν Jargon. Πώς  βγήκε η ανανγκαιότητα να παίξεις κάτι πέρα από τους Verbal;

Jargon: Όταν έγραψα αυτό το υλικό, δεν είχα ξεκαθαρίσει στο μυαλό μου ότι θα το βγάλω solo.

Όλα αυτά τα χρόνια όταν γράφω μουσική, στο μυαλό μου είναι ότι αυτή η μουσική είναι για τους Verbal. Αυτή είναι η μπάντα. Απλά, για κάποιο λόγο, όταν δούλευα τις ενορχηστρώσεις, είχα πάντα στο μυαλό μου έγχορδα. Ήθελα βιολιά, βιολοντσέλα.

Ενιώσα, ότι στη φάση εκείνη, δεν ταίριαζε για την μπάντα και στο πώς ήθελα να την κατεύθυνω  ηχητικά. Ήθελα να την πάω σε άλλο level και νομίζω ότι αυτό δεν βοηθούσε. Θα με πήγαινε πίσω. Επίσης, αφού ο δίσκος στηριζόταν κυρίως στα έγχορδα, δεν χρειαζόταν απαραίτητα τη συμμετοχή της μπάντας.

Θεώρησα, λοιπόν, ότι ήταν καλύτερα να βγει σαν ένας solo δίσκος.

Επίσης, επειδή έχω γράψει και κάποια άλλα πράγματα τα τελευταία χρόνια, που ξεφέυγουν λίγο από το στυλ της μπάντας, είναι λίγο πιο ακουστικά, λίγο πιο πιάνο-φωνή, νομίζω ότι πρέπει να υπάρχει και ένα ξεχωριστό solo σχήμα και δισκογραφικά, για να μείνει εκεί αυτό το υλικό και να διαχωριστεί από τους Verbal.

Θα μπορούσαν όλα να είναι Verbal, σίγουρα, αλλά μου φαίνεται πιο σωστό έτσι.

Γιώργος Genesis: Είναι ένας δίσκος με μεγάλο ενδιαφέρον. Ποιοι μουσικοί συμετείχαν;

Jargon:  Στο ‘The Fading Thought’ παίζει ο Νικήτας κιθάρες, ο Λεωνίδας μπάσο, ο Βασίλης των Verbal τύμπανα και υπάρχει και ένα κουαρτέτο εγχόρδων, επί πληρωμή μουσικοί, στους οποίους έγραψε ο Νικήτας τί θα παίξουν, συνείσφερε και ενορχηστρωτικά.

 Το 2018 ξεκινήσαμε την ηχογράφηση και κυκλοφόρησε το 2020 στην περίοδο της πανδημίας, κάτι που ήταν λίγο κακό γιατί δεν με βοήθησε να κάνω live για να το προωθήσω.Η αλήθεια είναι, ότι αδικήθηκε λίγο.

Jargon live. 2ο Progressive Rock Festival Αντίθεση 2019

Γιώργος Genesis: Τώρα ετοιμάζεις το δεύτερο solo άλμπουμ σου;

Jargon: Ξεκίνησα να ηχογραφώ τα πρώτα, τα βασικά για τον επόμενο σόλο, ναι. Τώρα αν με ρωτήσεις ποιος θα παίξει, δεν γνωρίζω ακόμα.

 Κιθάρα και τύμπανα θα χρειαστούν μόνο σε  δύο κομμάτια. Τα υπόλοιπα δεν έχουν!

Νικήτα, δεν είμαι σίγουρος αν θα παίξεις εσύ, στο λέω από τώρα!!! (γέλια)

Νικήτας Κίσσονας: Θα έρθουμε να υποδεχθούμε τον κιθαρίστα που θα διαλέξεις, έξω από το στούντιο, να του σφίξουμε το χέρι, να του πούμε και δυο λόγια!! (γέλια)

Γιώργος Κυριακίδης: Η αλήθεια είναι ότι έχει μαλακώσει πολύ σε σχέση με το πώς ήταν όταν τον γνώρισα, στο θέμα της εμπλοκής στα κομμάτια.

Νικήτας Κίσσονας: Άμα έχουν φύγει 25 άτομα από ένα συγκρότημα, μαλακώνεις!! (γέλια)

Jargon: Η αλήθεια έιναι ότι δεν ήμουν πάντα πολύ καλός στο πως διαχειριζόμουν τη σχέση μου με τους ανθρώπους που ήταν στη μπάντα, γιατί είχα μία κολλήμενη άποψη για το πώς θα ήθελα να ακουστεί ένα κομμάτι.

Το σωστό βρίσκεται κάπου στη μέση. Δηλαδή, καλό είναι να αφήσεις τον άλλο λίγο ελεύθερο, γιατί μπορεί να σου προσφέρει πράγματα που εσύ δεν θα σκεφτείς. Αυτό μου πήρε λίγο χρόνια για να το αντιληφθώ. Γενικά όμως, θα μπορούσα να είμαι λίγο πιο ευγενικός!

Ήμουν νευρικός, γενικά είμαι νευρικός, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όποτε θες μπορείς να ξεσπάς στον άλλο.

Γιώργος Genesis: Παρόλα αυτά όμως, παραμένετε μια οικογένεια και αυτό κάτι δείχνει.

 

Γιώργος Κυριακίδης: Όπως το βίωσα εγώ τουλάχιστον, γιατί εγώ είδα την αλλάγη του Γιάννη, να μαλακώνει, όταν έχει κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό του, όντως είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο.

Αλλά νομίζω ότι έψαχνε ανθρώπους να μπουν στο κλίμα, οι οποίοι όταν θα προτείνουν κάτι, να ταιριάζει. Το solo στο Decayed Reflection, αρχίσαμε να το συζητάμε και στις πρόβες εγώ πάντα έπαιζα ότι να ‘ναι, αγχωνόμουν και κατέληξε στην ηχογράφηση σε κάτι πιο fusion.

Δεν ήταν αρνητικός, αλλά ήθελε να ακούσει κάτι που όντως να ταιριάζει. Και αυτό είναι απόλυτα κατανοητό.

Jargon: Μπορεί να έχει να κάνει και με το τί σου προτείνει ο άλλος. Αν ταιριάζετε μουσικά, και όχι με το ότι απαραίτητα αυτό που σου προτείνει είναι λάθος.

Γιώργος Κυριακίδης: Εμένα προσωπικά μου έκανε πολύ καλό στο κομμάτι της κιθάρας μου, η όλη εμπλοκή. Δηλαδή, από εκεί που είχα μάθει ένα στάνταρ πράγμα, ξαφνικά έγινε ένα expand μεγάλο στο τί παίζω, στους ήχους, στα πάντα.

Jargon: Το ότι τσακωνόμασταν σε βοήθησε;

Γιώργος Κυριακίδης: Έχουν γίνει έντονοι τσακωμοί, αλλά ήταν και αυτό με τον τρόπο του ένας μοχλός για να εξελιχθούμε.

Έχει τύχει δηλαδή, να έχουμε χεστεί στο στούντιο κανονικά, να βγαίνουμε να κάνουμε ένα τσιγάρο, να χαμογελάμε και να λέμε, ‘εντάξει, πάμε τώρα να παίξουμε;!’

Είχα τη διάθεση να συνέχισω, από τη στιγμή που μπήκα και από τη στιγμή που μου άρεσε το υλικό. Τον Γιάννη τον εμπιστευόμουν και τον εμπιστεύομαι συνθετικά.

 

Γιώργος Genesis: Jargon, ποιες είναι οι επιρρόες σου;

Jargon: Από τη γέννηση μου μέχρι και το δημοτικό, έπαιζε συνεχώς μουσική στο σπίτι. Ο πατέρας μου άκουγε πολύ ‘60s και ‘50s, r’n’r και τέτοια πράγματα, με αυτά μεγάλωσα.

Άκουγα Elvis Priesley, Beatles, Stones, Chuk Berrie, Beach Boys.

Αυτές ήταν οι πρώτες μου επιρροές, οι οποίες έχουν παίξει ρόλο. Αυτό τώρα μπορεί να μην είναι πολύ εμφανές, αλλά ήταν η μουσική βάση μου.

Αργότερα, στο γυμνάσιο, προχώρησα σε πιο κλασικό rock. Ασχολήθηκα πάρα πολύ με το ‘70s και στο λύκειο, εκεί που γνωριστήκαμε κιόλας Γιώργο, ξεκίνησα με το progressive.

Είχα από το γυμνάσιο κάποιους δίσκους.  King Crimson το  “In The Court”, Emerson Lake & Palmer το “Trilogy”, Genesis το “Trick of The Tail”, τα οποία διέφεραν ηχητικά από τα υπόλοιπα που είχα, αλλά δεν γνώριζα πως αυτό λέγετε progressive.

Καταλάβαινα όμως, ότι μου αρέσουν πιο πολύ.

Κάποια στιγμή, στο λύκειο, την πήρα πρέφα ότι αυτό λέγεται progressive και άρχισα να ψάχνω το είδος.

Τότε γνώρισα και εσένα, με το Genesis στη Νίκαια. Περνούσαμε απέξω με μία φίλη, κοιτάω επάνω στον πρώτο όροφο και βλέπω το λογότυπο των Genesis. Και λέω “αυτό δεν είναι τυχαίο! Εντάξει το μαγαζί να λέγετε Genesis, αλλά να έχει και το λογότυπο των Genesis;! Της λέω “πάμε επάνω όπως είμαστε! ”

Γνωρίσαμε  τον Γιώργο, ο οποίος έπαιξε μεγάλο ρόλο στο progressive, γενικά. Πηγαίναμε εκεί  παρέα, όλοι μάζι, και μας έβαζε βινύλια όλοκληρα.  Μας έλεγε “Σήμερα θα ακούσουμε Van Der Graaf Generator”.  Van Der Graaf Generator, από εκείνον άκουσα για πρώτη φόρα. 

Και πηγαίναμε την άλλη μέρα κι αγοράζαμε το βινύλιο που μας άρεσε.

Τότε ασχολήθηκα πολύ με το progressive που, κακά τα ψέμματα, νομίζω ότι είναι το μουσικό είδος που με επηρέασε πιο πολύ από όλα.

Μετά από κάποια χρόνια και αφού άκουσα πάρα πολλά, πήγα στον πιο σύγχρονο ήχο.

Ανακάλυψα ότι υπάρχει μουσική και μετά τα ‘70s! (γέλια)

Νικήτας Κίσσονας: Πολύ σημαντικό επίσης, πώς ο Jargon λόγω σπουδών στο πιάνο, είχε μια αγάπη για κάποιους συγκεκριμένους ήχους.

Jargon: Υπήρχε πάντα η κλασική μουσική, λόγω του πιάνου. Σοπέν και Προκόφιεφ ήταν μεγάλες αγάπες. Και είναι ακόμα. Και άλλοι πολλοί, αλλά αυτοί οι δύο ήταν οι αγαπημένοι μου.

Έπειτα, άρχισα να ασχολούμαι αρκετά με πιο σύγχρονα πράγματα. Με το alternative εκείνης της επόχης. Με Radiohead, πάρα πολύ. Είναι από τις αγαπημένες μου μπάντες και έπαιξαν τεράστιο ρόλο στο να θέλω να κάνω τον ήχο πιο σύγχρονο στη μπάντα.

Έπειτα άκουσα και metal, το οποίο δεν το άκουγα μικρός. Μου άρεσε αρκετά το πιο ακραίο metal. Τo πολύ κλασικo metal δεν μου αρέσει.

Μετά το έριξα και λίγο στα ηλεκτρονικά, κάτι μπλιμπλίκια, κάτι dumpster, κάτι τέτοια.

Τώρα νομίζω ακούω τα πάντα, πλέον. Ό,τιδήποτε θα μου κάτσει καλά. Δεν με νοιάζει τόσο το είδος.

Και ακόμη προχωράμε και ακούμε και όλα αυτά φυσικά επηρεάζουν στη μουσική, γιατί είναι νέα στοιχεία.

Γιώργος Genesis: Θα σας κάνω μία ερώτηση που την έβαλε πρώτη φορά ο Νίκος Πουλάκης. Η ερώτηση είναι, γιατί παίζεις μουσική;

Νικήτας Κίσσονας: Από τότε που εμφανίστηκε η μουσική στη ζωή μου, βρήκα μία θεραπευτική διέξοδο σε αυτή και νομίζω ότι απλά δεν έχει αλλάξει αυτή η πορεία, καθόλου. Περνούσα μία πολύ μαύρη εφηβεία και με έσωσε.

Οπότε, θεωρώ ότι ακόμα κρατιέμαι από εκεί γιατί δεν με παίρνει να το αφήσω.

Αν το αφήσω μπορεί να με επηρεάσει. Και επίσης, επειδή νιώθω πως όταν ασχολούμαι με αυτή ότι κάνω κάτι καλά.

Είναι καλό να νιώθεις καλά με τον ευατό σου. Ότι θα αφήσεις κάτι.

Jargon: Παρόμοια και για μένα. Νομίζω θεραπευτική ιδιότητα έχει η μουσική. Όταν ήμουν μικρός, ήταν το μοναδικό πράγμα που ήθελα να κάνω. Δεν με ενδιέφερε ούτε να βγω έξω, ούτε να δω κόσμο. Ήθελα να γυρίσω από το σχολείο, να τελειώσω τα μαθήματα μου και να πάω να ακούσω μουσική. Τρελενόμουν να ακούω μουσική. Ήταν λίγο μάλλον καταφύγιο και διέξοδος, κάπως έτσι.

Τώρα στην πορεία, στο δημιουργικό κομμάτι, νομίζω ότι δεν κάνω ψυχοθεραπεία, κάνω μουσική. Έτσι λειτουργεί για μένα. Αν δεν έκανα, μάλλον θα έπρεπε να πάω στον ψυχίατρο ή στον ψυχολόγο!

Βγάζω όλα μου τα εσώψυχα και κάπως υπάρχει μια κάθαρση μετά. Βοηθάει να είμαι λίγο καλύτερα σαν άνθρωπος.

Γιώργος Κυριακίδης: Εμένα είναι δύο τα σημεία τα οποία με τράβηξαν, χωρίς να ξέρω καν τί είναι μουσική. Το πρώτο είναι από μία πολύ θολή ανάμνηση, στα τρία τέσσερα πρώτα χρόνια της ζωής μου, στη Θεσσαλονίκη, από εκεί είμαι. Στο τότε σπίτι μας, με είχε αφήσει η μάνα μου στην κουζίνα και στην ΕΡΤ3 σε κάποια φάση παίζει το Difficult to Cure των Rainbow, που είναι  instrumental, παίζει ο Blackmore. Και απλά ακούω τη μελωδία και αρχίζω να κλαίω και η μάνα μου φυσικά φοβησμένη ‘τί έπαθε το παιδί!’. 

Το παιδί δεν είχε πάθει κάτι. Απλά άκουγα κάτι που μου άρεσε, σε μία ηλικία που δεν μπορούσα να εξηγήσω τίποτα από την ύπαρξή μου και έχω βάλει τα κλάμματα γιατί αυτό που ακούω, μου αρέσει πάρα μα πάρα πολύ.

Και εκεί που έγινε το μεγάλο μπαμ, ήμουν πάλι τεσσάρων με πέντε χρονών, είμαι στη γιαγιά μου στην Κόρινθο, γιατί η μητέρα μου είναι από την Κόρινθο, όπου πήγαινα τα καλοκαίρια και με έχει πάρει ο θείος μου, ο οποίος ήταν τότε στην εφηβεία,  να δούμε τον Παπακωνσταντίνου όταν είχε βγάλει το ‘Χαιρετίσματα’, στο γήπεδο του Λουτρακίου. Μέχρι να ξεκινήσει να παίζει ο Παπακωνσταντίνου, ήμουν ένα παιδάκι που του είχαν πάρει ένα χοτ ντογκ, βαριόμουν τη ζωή μου, μέχρι που κλείνουν τα φώτα και βγαίνει ο Παπακωνσταντίνου και απλά ακούω τον ήχο της κιθάρας.

Της κόκκινης κιθάρας του Κροκίδη. Και απλά γυρίζω πίσω στη γιαγιά μου και της λέω πως όταν μεγαλώσω θα γίνω σαν τον Παπακωνσταντίνου. Δεν τον ήξερα τον Κροκίδη τότε.

Τους είπα ότι θα παίζω κιθάρα ζωντανά και από πίσω θα βγαίνουν καπνοί! (γέλια). Ήταν δήλωση!

Από τότε, είναι αυτό που είπε και ο Γιάννης. Αν θέλω πραγματικά να ξεκουραστώ μετά τη δουλειά ή από το ο,τιδήποτε, θέλω να βάλω τα ακουστικά μου και να ακούσω αυτό που θέλω εκείνη τη στιγμή. Είτε αυτό είναι Pantera, είτε αυτό είναι Verbal Delirium, είτε αυτό είναι Lorreena McKenit, είτε είναι Genesis.

Στράτος Μοριανός: Η μουσική είναι το πιο όμορφο πράγμα στο σύμπαν. Εϊναι η πιο άμεση μορφή τέχνης, για μένα.

Η αλήθεια είναι ότι λίγο έχει χαθεί η συγκίνηση που νιώθαμε στην εφηβεία όταν πρωτοακούγαμε πράγματα. Το έχω ψιλοχάσει αυτό. Συμβάινει πιο σπάνια.

Νικόλας Νικολόπουλος: Ακόμα κλαίμε με μουσικές. Ακόμα και με πράγματα που τα έχουμε ακούσει πολλές φορές. 

Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς μουσική. Ακούω μουσική από τα παιδάτα μου. Καθημερινά στο αυτόκινητο και ενίοτε σπίτι, όταν αποφασίσω να βάλω ένα βινύλιο. Ένας τρόπος να ακούω μουσική στο σπίτι είναι ότι γράφω ακόμα κασσέτες. Έχω ένα μεγάλο φορητό και τις ακούω εκεί, στην κουζίνα.

Ένα παράπονο έχω από τον εαυτό μου. Ότι στις δύσκολες ώρες, σε κάποιες δύσκολες στιγμές, δεν με έχει βοηθήσει η μουσική. Δεν μπόρεσα να παρηγορηθώ από τη μουσική, ούτε μέσα από τη μουσική να βγάλω κάτι δημιουργικά, ένα τραγούδι. Σαν προδοσία το θεωρώ.

Υποτίθεται ότι ανατρέχεις στη μουσική για να σε βοηθήσει. Εφόσον την έχεις όλη σου τη ζωή σύντροφο. Υποτίθεται ότι και σε καλές και σε κακές στιγμές θα είναι μαζί σου. Εγώ δεν θα ανατρέξω καθόλου, μπορεί να μην ακούσω καθόλου μουσική.

Νικήτας Κίσσονας: Εγώ τη χρησιμοποιώ πολλές φορές εσκεμμένα για να με μελαγχολήσει. Πιστεύω ότι εκεί βρίσκονται τα πιο βαθιά συναισθήματα και ακούω όταν θέλω να νιώσω κάτι πιο βαθύ, όταν θέλω να πέσω.

Γιώργος Genesis: Όταν κάποιος δεν είναι καλά, αυτό που του δίνει η μουσική, μπορεί να του το  δώσει λίγο πιο μετά. Εξαρτάται από τον χαρακτήρα του καθενός.

Γιώργος Κυριακίδης: Υπάρχουν παραδείγματα ανθρώπων που βιωματικά έγραψαν κάτι, αλλά δεν το έγραψαν τη στιγμή του σοκ. Το έγραψαν από τη στιγμή που πέρασε και άρχισαν να ξαναέρχονται στα εγκώσμια και καταπιάστηκαν με αυτό. Χρειάζεται και η παύση.

Νικόλας Νικολόπουλος: Εντάξει, το απενεχοποίησα μέσα μου!! Ευχαριστώ παιδιά!! (γέλια)

Θα κάνω μια ερώτηση κι εγώ! Κάθε μέλος των Verbal, να μας πει τί θα ήθελε να βρει στους Verbal μουσικά που δεν το βρήκε ή που δεν το βρήκε σε μεγάλο βαθμό.

Γιώργος Genesis: Από εκεί ξεκινάνε πολλά πράγματα και μπορεί κάποιος να μείνει ή να φύγει.

Νικήτας Κίσσονας: Αυτή την ερώτηση θα την απολαύσω!!!

Νικόλας Νικολόπουλος: Ας πούμε εγώ σκέφτομαι ότι θα ήθελα πιο πολλά λυρικά μέρη. Μια κιθάρα ένα φλάουτο ή ένα πιάνο ένα φλάουτο.

Νικήτας Κίσσονας: Εγώ το ανάποδο. Θα ήθελα πιο πολλές διαφωνίες, πιο πολύ εικοστό αιώνα. Δεν τα θέλω για το εφφέ αλλά για την υπόσταση τους.

Jargon: Γι΄αυτό έκανες και τους Methexis.

Από τη μεριά μου προφανώς και δεν ήθελα κάτι. Εγώ τα γράφω, αυτό θέλω.

Αλλά, αν έπρεπε να απαντήσω, κάτι που ίσως θα ήθελα που δεν έχουν οι Verbal, είναι λίγο περισσότερη αλητεία στον ήχο. Δηλαδή, ενώ θεωρώ ότι όλα είναι εντάξει και φυσικά μου αρέσει η μπάντα, υπάρχει λίγο ένας καθωσπρεπισμός. Κάτι λίγο artistic, που σε σημεία θα ήθελα να είμαστε λίγο πιο χύμα, τα γκάζια μας να είναι λίγο πιο αλήτικα, να πανκίζει η κιθάρα, για να σου δώσω να καταλάβεις! 

Νικήτας Κίσσονας: Να έχεις φάει τα νιάτα σου να ραφινάρεις τον ήχο, δώδεκα χρόνια παλεύω και να σου λέει θέλει αλητεία!!! (γέλια)

Verbal Delirium live Αντίθεση 2013

Στράτος Μοριάνος: Εγώ θα ήθελα ίσως λίγο πιο πολλά jazz στοιχεία. Όχι ότι έχω κάποια ιδιαίτερη κατάρτιση, απλά μου αρέσει.

 Γιώρος Κυριακίδης: Εγώ δύο πράγματα θα ήθελα από τους Verbal.

Πρώτα από όλα, η μόνιμη μας διαφωνία με τον Γιάννη είναι ότι εμένα μου αρέσουν οι πιο σύγχρονες παραγωγές. Και για να γίνω πολύ συγκεκριμένος, θα πάω κατευθείαν στο Firth of Fifth, των Genesis.

Jargon: Χαιρομαι πάρα πολύ που θα καταγραφεί αυτό, για να έχω να τον κράζω για πάντα!

Γιώργος Κυριακίδης: Aπίστευτο κομμάτι, με ένα από τα πιο ωραία σόλο που έχω ακούσει. Πάνω στο κομμάτι της παραγωγής, το προτιμώ original με Genesis Revisited. Το ξέρω ότι πολλοί θα διαφωνήσουν μαζί μου.

Jargon: Δεν θα διαφωνήσουν πολλοί μαζί σου. Θα διαφωνήσουν όλοι μαζί σου!! (γέλια)

Γιώρος Κυριακίδης: Και το δέυτερο που θα ήθελα, είναι σε ένα live, να παίξουμε όλη τη δισκογραφία, αλλά να είμαστε με τον Νικήτα επάνω στη σκηνή, έτσι ώστε να δώσει εκείνος το δικό του κομμάτι και εγώ το δικό μου, γιατί είμαστε δύο πολύ διαφορετικοί κιθαρίστες που νομίζω, όταν είμαστε και οι δύο στο stage, ο ένας συμπληρώνει τον άλλο.

Jargon: Θα την έχετε αυτή την ευκαιρία, γιατί στον επόμενο δίσκο θα παίζετε και οι δύο.

Verbal Delirium live, Αντίθεση 2013

Γιώργος Genesis: Πώς βλέπετε την progressive rock σκηνή στην Ελλάδα; 

Jargon: Σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, σήμερα υπάρχουν αρκετές μπάντες και το επίπεδο είναι καλό. Η σκηνή νομίζω, υπάρχει. Κόσμος δεν υπάρχει ή δεν στηρίζει τόσο την progressive rock σκηνή.

Και έχω παράπονο σε αυτό, γιατί αντίθετα, στηρίζουν πολύ την prog metal σκηνή.

Εννοείται πως οι progressive metal μπάντες είναι εξίσου καλές σε αυτό που κάνουν, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί το αντίστοιχο κοινό, εκεί είναι πολύ supportive, ενώ το αντίστοιχο κοινό στο progressive rock, δεν είναι.

Γιώργος Κυριακίδης:  Αυτό το φαινόμενο είναι πιο έντονο στην Ελλάδα, σε σχέση με το εξωτερικό. Έξω, είναι λίγο πιο ισορροπημένα τα πράγματα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το metal και εκεί δεν έχει πρώτη θέση.

Νικήτας Κίσσονας: Δεν μπορώ να σκεφτώ πολλές prog rock μπάντες.

Jargon: Κάποιες είναι Ciccada, Verbal, Methexis, Σπύρος Χαρμάνης, None Other, Ribbons. Προφανώς δεν είμαστε εκατοντάδες, αλλά δεν είμαστε και λίγες.

Νικήτας Κίσσονας: Δεν κάνουν όμως αρκετά live, για τον πλυθησμό μας και για την ιστορία μας στο είδος.

Επίσης, δεν είμαστε μία κεντροευρωπαϊκή χώρα που επικοινωνεί με τις άλλες, όπου όταν γίνεται μία συναυλία έρχονται και από άλλες χώρες. Εδώ είμαστε εντελώς απομονωμένοι. 

Γιώργος Genesis: Πώς βλέπετε την κοινωνική κατάσταση σε σχέση με τη μουσική; Επηρεάζει  την προσπάθεια που κάνετε;

Jargon: Πάντα υπήρχαν κοινωνικά προβλήματα.

Στον στίχο  μας, η αλήθεια είναι, ότι δεν υπάρχει ιδιαίτερα το πολιτικό κομμάτι.

Προφανώς μας επηρεάζει, γιατί ο καθένας μας έχει τα πιστεύω του στα πολιτικά, απλά δεν λες ότι είναι πολιτικοποιημένη η μουσική μας. Δεν είχαμε ποτέ αυτο το στόχο.

Το prog νομίζω, τουλάχιστον στο ελληνικό χώρο, δεν πάει στο πολιτικό. Ποτέ δεν πήγαινε.

Στράτος Μοριανός: Εγώ θεωρώ ότι έχουμε πιάσει λίγο πάτο πολιτισμικά.

Νικήτας Κίσσονας: Η μεγαλύτερη δυσκολία είναι το να μπορείς να κάνεις συναυλίες στην Ευρώπη. Και στα φεστιβάλ της Ευρώπης. Οι υπόλοιπες χώρες, ακόμα και η Ιταλία, έχουν οδικό δίκτυο που μπορείς να φτάσεις σε όλες αυτές τις χώρες, να συμμετάσχεις σε φεστιβάλ και να πηγαίνεις από τη μία πολή στην άλλη. Ακόμη και μην υπάρχει μεγάλος πλυθησμός, τουλάχιστον παίζεις, ακούγεσαι.

Αυτό είναι που λείπει από τις ελληνικές μπάντες. Και αυτό είναι που ζητάνε από εσένα και στο εξωτερικό.Συναυλίες.

Jargon: Από το ξεκίνημα του πολέμου και μετά, τα φεστιβάλ στο εξωτερικό δεν σε κλείνουν εύκολα. Και όσοι σε κλείνουν, δεν σε πληρώνουν καθόλου. Έχει επηρεάσει πολύ σε αυτόν τον τομέα. Πρέπει να βάλεις το χέρι στην τσέπη. Στην καλύτερη περίπτωση, να σου καλύψουν τα μεταφορικά.

Νικήτας Κίσσονας: Όλο αυτό είναι ένα θέμα το οποίο ουσιαστικά, το πληρώνεις.  Τα έξοδα για να κυκλοφορήσει ένας δίσκος, δεν έχουν βγει ποτέ, σε κανένα μας. Ούτε να πλησιάσεις στο μισό.

Jargon: Ξεκάθαρα το κάνουμε επειδή το αγαπάμε. Δεν ζούμε από αυτό.

Νικήτας Κίσσονας: Περισσότερο το κάνουμε για να έχουμε ένα δικό μας cd στα χέρια μας.

Γιώργος Κυριακίδης: Σε ένα πιο γενικό πλαίσιο, αυτό νομίζω έχει να κάνει με τα στάδια που έχει περάσει η Ελλάδα. Αμά δεις την Ελλάδα από το 1980 που υπήρξε κάποια, έστω και πλασματική, ανάπτυξη, μέχρι να φτάσουμε στην οικονομική κρίση, πέρασαν διάφορες μόδες και μοτίβα, ο κόσμος είχε ανάγκη για live, άσχετα αν μιλάμε για το συγκεκριμένο είδος που παίζουμε εμείς.

Με το που ήρθε η οικονομική κρίση, ο κόσμος ξαφνικά έφυγε λίγο από τη μεγάλη φούσκα που υπήρχε, που ήταν η μόδα να πας στο σκυλάδικο, να ανοίξεις μπουκάλι και να φαίνεσαι ο πρώτος. Τότε, δεν είχε σχέση με τη μουσική. Είχε με τη νοοτροπία.

 Επείτα, ξαφνικά, ο κόσμος ήθελε να πάει σε ένα χώρο, άσχετα με τη μουσική που γουστάρει ο καθένας, είτε μιλάμε για το σκυλάδικο είτε μιλάμε για funk, ήθελε να πάει πλέον και να δει κάποιον να παίζει. Όχι να πίνει το ποτό του, να τρώει το φαγητό του και απλά κάποιος να τον διασκεδάζει.

 Το έζησα ερχόμενος από τη Βρεττανία, όπου εκεί  έχουν άλλη κουλτούρα στο κομμάτι αυτό.

Εκεί που δεν υπήρχαν μικρά live stages, άρχισαν να υπάρχουν τα μικρά live stages, σταμάτησε να είναι το σκυλάδικο αυτό το έξι ημέρες από τις εφτά της εβδομάδας, έγινε ξαφνικά τρεις ημέρες και ο κόσμος άρχισε να ακούει και άλλα πράγματα, να πηγαίνει σε πιο μικρές σκηνές.

Επίσης, έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα στη μουσική και στις γενιές.

Στην δική μας εφηβεία όταν ήθελες  να ακούσεις κάτι, περίμενες να κυκλοφορήσει, να πας στο δισκάδικο ή στον φίλο σου που το πήρε, να το ακούσετε μαζί. Όλο αυτό είχε ένα ρομαντισμό.

Τώρα τα έχεις όλα πολύ εύκολα, το οποίο δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά εχεί χαθεί λίγο αυτός ο ρομαντισμός. Επίσης, αν δεις τα είδη ανά γενιά, από τα gospel, τα spiritual, της Στοκχόλμης, New Wave of British Heavy Metal, όποιο και αν πάρεις, υπήρχε κάτι κοινωνικό που ωθούσε τους ανθρώπους, τους έδινε την έμπνευση να κάνουν έναν ήχο, έναν στίχο.

Jargon: Γενικά, υπήρχε ένας ρομαντισμός σε όλα. Αυτό λείπει τώρα. Σήμερα ακούμε διαφορετικά. Ακούμε απο mp3 ή από playlist. Όταν όμως θα βάλεις βινύλιο, είναι άλλο πράγμα, γιατί εκεί θα βάλεις να ακούσεις το δίσκο, όχι ένα κομμάτι. Έχει τεράστια διαφορά στην ακρόαση και στο πώς αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα. Τώρα, με ένα κλικ μπορείς να κατεβάσεις μία ολόκληρη δισκογραφία.

Γιώργος Genesis: Αυτό προκαλεί μία σύγχυση, ακόμα και σε εμάς που γνωρίζουμε τους δίσκους. Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που κάποιος μπορεί να απορεί όταν του λες πως ακούς μουσική από στερεοφωνικό. Σου λέει “μα πού ζεις!”, ενώ ο και ο ίδιος μπορεί να είναι 50 χρονών. Πόσο μάλλον οι πιτσιρικάδες. Είναι κάτι που χαρακτηρίζει σήμερα τα πράγματα.

Νικόλας Νικολόπουλος: Εγώ που έχω μάθει να ακούω, θα συγκινηθώ και με το mp3 ή και από το ραδιόφωνο. Στο σπίτι μου θα βάλω το βινύλιο, εννοείται. Αλλά δεν είναι διαφορετικό αυτό που θα νιώσω.

Νικήτας Κίσσονας: Έχει χαθεί το ότι για ένα μήνα ολόκληρο θα ακούμε μόνο αυτό το δίσκο που βρήκαμε και μας άρεσε. Εγώ μεγάλωσα σε σπίτι όπου υπήρχε στερεοφωνικό. Ο πατέρας μου έφερνε συνέχεια δίσκους και ήξερα από παιδί ότι υπάρχει αυτό για να ακούσεις μουσική.

Θυμάμαι ότι με το χαρτζιλίκι, έπαιρνα ένα μόνο δίσκο, ο οποίος ήταν ιερός. Θα τον έλιωνα για ένα μήνα μέχρι το επόμενο χαρτζιλίκι για να πάρω τον επόμενο. Θυμάμαι ακόμα και τη διαδρομή από το δισκοπωλείο στο σπίτι, μέσα στο τραίνο να κοιτάζω το εξώφυλλο.

Jargon: Και εγώ σαν παιδί , έμαθα ότι για να ακούσω μουσική πρέπει να βρω το βινύλιο και να το βάλω να παίξει. Αυτή ήταν η επάφή μου.

 

Γιώργος Genesis: Ποια είναι η γνώμη σας για την Αντίθεση και για τα φεστιβάλ της Αντίθεσης; Δεν μας ενδιαφέρει να μας πείτε καλά λόγια. Μας ενδιαφέρει η κριτική και το τί μπορούμε να κάνουμε για να φτιάξουμε κάτι καλό, όσο μας αφορά, στην Αθήνα.

Jargon: Πάντα ότι κάνατε ήταν πολύ καλό. Αυτό που διαφοροποιεί αυτό που γίνεται εδώ, από οπουδήποτε αλλού, είναι η αγάπη για αυτό που συμβαίνει.

Αυτό που ίσως θα μπορούσε να γίνει παραπάνω, είναι να υπάρχει λίγο μεγαλύτερο promotion. Από την άλλη βέβαια, το promotion έρχεται λίγο σε αντίθεση με κάποια πράγματα που υποστηρίζετε και τα θέλετε όπως τα θέλετε στο χώρο και έτσι πρέπει να είναι.

Δεν ξέρω πώς θα μπορούσε να βρεθεί η χρυσή τομή σε αυτό. Εκεί νομίζω ότι έχετε λίγο το πρόβλημα. Δηλαδή, όπως συζητούσαμε τις προάλλες για συγκροτήματα που μπορεί να έχουν πιο metal ήχο, για εμένα δεν θα ήταν κακό να συνυπάρχουν και αυτά.

Βέβαια, μετά έρχονται άλλα θέματα . Δεν ξέρω πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει, θέλει ψάξιμο.

Νικόλας Νικολόπουλος: Εγώ θα πρότεινα μία επιλογή άλλου χώρου. Μία ιδέα που μας ήρθε προχθές, ήταν η Καλών Τεχνών. Να διοργανωθεί εκεί ένα φεστιβάλ, που θα περνάει όλος ο κόσμος απέξω και θα μαζέψει και κόσμο που δεν θα είναι του progressive.

 Γιώργος Κυριακίδης: Καλό είναι κρατώντας τον πυρήνα original, όπως είναι, χωρίς να αλλάξει κάτι και χωρίς να υποννοώ να βάλετε νερό στο κρασί σας, να χρησιμοποιήσετε μία πιο σύγχρονη προσέγγιση, είτε αυτό λέγεται social media, με τον τρόπο που δουλεύουν τώρα είτε το οτιδήποτε έχει να κάνει με αυτό.

Να το κάνω πολύ πιο απλοϊκό. Μπορεί το μαγαζί να πουλάει κάτι κλασικό, αλλά επειδή ο κόσμος έχει συνηθίσει να βλέπει τη σύγχρονη βιτρίνα, βαλ’ του  μία πιο σύγχρονη βιτρίνα, αλλά το προϊόν να παραμένει all time classic.

Jargon: Αν θέλουμε γενικά να φέρουμε περισσότερο κόσμο, σίγουρα η χρήση των socIal media βοηθάει. Εμένα προσωπικά δεν μου αρέσει, αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτό είναι το νούμερο ένα μέσο.

 Γιώργος Genesis: Να αναφέρω, ότι τόσα χρόνια, δεν είχε πραγματοποιηθεί κάποιο progressive φεστιβάλ στην Ελλάδα.

Εμείς ξεκινήσαμε καλώς ή κακώς, πήγαμε αρχικά σε ένα θέατρο και έπειτα σε ένα κλειστό χώρο.

Είμαστε πολύ ανοιχτοί.

Όμως, έχουμε την άποψη, ότι εμείς οι ίδιοι μπορούμε να διαμορφώσουμε τους οπάδους των συγκροτημάτων, άμα το θέλουμε πραγματικά.

Και αν λοξοδρομούμε με αυτόν τον τρόπο, δεν βλέπουμε κανένα μέλλον. Γιατί δεν υπάρχει αγάπη, όπως το έθεσες.

Όταν δεν υπάρχει αγάπη και υπάρχει ξερά το επαγγελματικό, αλλάζει και μπαίνει μία άλλη διαδικασία. Το θέμα είναι οι Verbal Delirium να έχουν οπαδούς γιατί είναι οι Verbal Delirium και όχι να τους κερδίσουν από άλλα μέσα, γιατί δεν θα τους κρατήσουν.

Θέλουμε να εδραιώσουμε σοβαρά την progressive rock σκηνή.

Νικόλας Νικολόπουλος: Τί μας λέει ότι δεν θα κρατήσουν τους οπαδούς; Μπορεί κάποιοι να κολλήσουν και να ψάξουν. Και σαν εικόνα το να έχεις πολύ κόσμο, είναι ωραίο. 

1ο Progressive Rock Festival Αντίθεση 2016

Γιώργος Genesis: Συμφωνώ. Αλλά όταν κάτι ξεκινάει από την αγάπη, προσπαθείς  να διασφαλίσεις ότι θα γίνει σωστά. Όταν μπαίνουν  μη σχετικοί άνθρωποι, αυτό το πράγμα αλλάζει. Θέλει προσωπική προσπάθεια από τον καθένα μας, και από εμάς και από εσάς, να έχουμε περισσότερο κόσμο, ακόμα και κόσμο που δεν είναι σχετικός, αλλά αυτό να γίνετε με αγάπη.

Jaron: Έμεις σαν Verbal, όσες φορές έχουμε παίξει εδώ, ήταν φοβερά. Νόμιζω ότι πιο ωραίο και πιο ενθουσιώδες κοινό σε live, δεν έχουμε βρει, εδώ στην Ελλάδα.

Γιώργος Genesis: Verbal Delirium & Jargon, σας ευχαριστούμε για την πολύ όμορφη συζήτηση και για τα όσα μοιραστήκατε μαζί μας!

"Συντακτική Ομάδα Αντίθεση, 22 Ιανουαρίου 2023"