Αντίθεση Ομάδες

 

Μουσική Ομάδα

Φωτογραφική Ομάδα

Πειραματική Ομάδα Κινηματογράφος Θέατρο

Ζωντανή Μουσική Ιστορία, Ηρακλής Τριανταφυλλίδης, Συνέντευξη

Γιώργος: Θα καλωσορίσουμε τον φίλο μας τον Ηρακλή. Χαιρόμαστε ιδιαίτερα που κάνουμε μαζί την πρώτη συνέντευξη στον καινούργιο μας χώρο. 

Θα κάνουμε για αρχή την ερώτηση αν ξεκίνησες από μικρός. Πότε ήταν το πρώτο σου βήμα πάνω στη μουσική;

Ηρακλής: Ξεκίνησα από πολύ μικρός. Ήμουν σε μουσική οικογένεια. Ο πατέρας μου τραγούδαγε εκπληκτικά και έπαιζε λίγο βιολί. Ένας θείος μου έπαιζε ποντιακή λύρα και κάθε βράδυ υπήρχε κρασί, μουσική, τραγούδια και χορός.

 Αυτά γίνονται στο Σιδηρόκαστρο Σερρών όπου μεγάλωσα. Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη αλλά μεγάλωσα στο Σιδηρόκαστρο. Εκεί η ζωή είχε πολλή μουσική, τραγούδι και χορό.

 Ήμουν τυχερός γιατί το Σιδηρόκαστρο ήταν μία πόλη που είχε πολλά ελληνικά φύλα. Λόγω της μεταπολεμικής  περιόδου, είχε πρόσφυγες Μικρασιάτες, Θρακιώτες, ντόπιους, Βλάχους, Ρομά, ό,τι θέλεις. Όλα τα φύλλα ζούσαν αρμονικά, διατηρούσαν τις παραδόσεις και αυτό ήταν πολύ σπουδαίο.

 Για τη σπουδαιότητα αυτού του βιώματος  βέβαια, η διαπίστωση έγινε πολύ μετά, όταν ωρίμασα και μπορούσα να καταλάβω από πού πήρα διάφορα μουσικά στοιχεία.

Τα βίωσα σε αυτόν τον τόπο, που είχε πλούτο στοιχείων τέχνης. Μουσικής τέχνης, μια που μιλάμε για τη μουσική.

 Επίσης, μέσα από τις γιορτές. Βίωσα γιορτές, οι περισσότερες από τις οποίες έρχονταν από τα αρχαία χρόνια. Βέβαια, τα διαπιστώνω εκ των υστέρων αυτά, ερευνώντας τα. Τα πανηγύρια, οι γάμοι, οι γιορτές, μου έδωσαν ένα στοιχείο πολύ δυνατό σαν βάση.

 Από εκεί και πέρα, όταν πήγαμε στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο, που άρχισαν οι Rolling Stones, οι Beatles και το rock, έτσι, να ακούγεται, αρχίσαμε μέσα στο σχολείο να κάνουμε τα γκρούπ.

Γιώργος: Μέχρι τότε, είχες ξεκινήσει να παίζεις κάποιο μουσικό όργανο; 

Ηρακλής: Ήδη έπαιζα από πολύ μικρός, 6 με 7 χρονών. Ξεκίνησα με φυσαρμόνικα, δώρο από μία θεία μου. Είχα μάθει να παίζω τα κάλαντα και δυο τρία τραγούδια.

 Μετά έπεσε στα χέρια μου από ένα πανηγύρι, μια φλογέρα. Άρχισα να βγάζω και από εκεί τραγουδάκια.

 Αγαπούσα τα όργανα πάρα πολύ. Όταν έβρισκα κάποιο, με έπιανε τρέμουλο.

 Με συγκινούσε πολύ και μόνο που έβλεπα οργάνο.

Γιώργος: Ποιο έχει σειρά μετά;

Ηρακλής: Σειρά έχει το βιολί. Ένας γείτονας, φίλος του πατέρα μου, ήτανε στη Συμφωνική στο Παρίσι. Ήρθε στο χωριό μεγάλος στην ηλικία και μου έκανε μαθήματα. Γελάω τώρα γιατί θυμάμαι διάφορα περιστατικά όπου πιτσιρικά, πολύ μικρό, με έβαζε να κάνω Ντοοοο, Ρεεεεεε. Μία μέρα ολόκληρη τις ανοιχτές νότες, να τραβάω δοξαριές. Μόλις έφευγε λίγο, έλεγε ‘κάνε τις άσκησεις και θα έρθω’. Πήγαινε μέσα να κάνει καφέ ή πήγαινε δίπλα στη γειτονιά και εγώ άρχιζα και έπαιζα διάφορα κομμάτια που είχα ακούσει. Ήθελα να προχωρήσω, να παίξω μουσική, όχι ντο και ρε. 

Ηρακλής, Αντίθεση 2016

 Αυτό το θυμάμαι σαν εμπειρία και βασικά σαν τακτική εκπαίδευσης στην οποία δεν μπορούσα να μπω. Ήδη, και το σχολείο, το αισθανόμουν πολύ καταπιεστικό.

 Δεν ανεχόμουν, δηλαδή, όλο αυτό που σε βάζουν σε ένα λούκι και σαν στρατιωτάκι πρέπει να ακολουθείς κάποιους κανόνες. 

 Μετά μου πήραν ακορντεόν-ο πατέρας μου, όταν ήμουν 10 χρονών-και εκάνα με δασκάλο, ερχόταν στο σπίτι. Δύο μεθόδους είχα βγάλει. Πηγαίναμε με τις νότες, με την παρτιτούρα, κάναμε τα κομμάτια που είχε το βιβλίο.

 Δεν τα πήγα όμως καλά με τους δασκάλους και με την τυπική διδασκαλία. Εγώ είχα μάθει ό,τι κομάτια της επόχης άκουγα από τους μεγαλύτερους και τα επαίζα κατευθείαν στο ακορντεόν. Μόνος μου, καθόμουν ώρες ατέλειωτες.

 Είχαμε στο σπίτι, σε μία γωνία, μια αποθηκούλα που την είχα κάνει στούντιο. Είχα εκεί μέσα διάφορα όργανα, είχα φτιάξει και δικά μου. Με το που σχολάγα, πετούσα την τσάντα, ετρέχα εκεί και έπαιζα ό,τι όργανο είχα.

 Μετά το ακορντεόν ήρθε η κιθάρα. Η κιθάρα ήρθε σε ένα φιλικό σπίτι που πηγαίναμε. Την είχαν κρεμασμένη στον τοίχο, μια ακουστική, αυτές τις μικρές. Παλιά κιθάρα. Την πήρα και άρχισα να παίζω. Με είδε ο φίλος του πατέρα μου ‘Πάρ’τη μου, λέει ,να παίξεις για ένα διάστημα.’ Ήταν και κειμήλιο πιθανόν. Την κρατήσα για κάποιους μήνες, αλλά δεν την άφησα καθόλου, έπαιζα συνέχεια! Και έμαθα μόνος μου.

Γιώργος: Οπότε αρχίζει η περιπέτεια.

Ηρακλής: Ναι, πάω προς τα εκεί πλέον. Πέφτανε διάφορα όργανα στα χέρια μου. Μπουζούκι, ούτι, ό,τι όργανα υπήρχαν. Τα έπιανα και μέσα σε λίγο χρόνο, τα έπαιζα.

Γιώργος: Αυτό πότε έφερε σαν αποτέλεσμα το να γράφεις και να παίζεις μαζί με άλλους;

Ηρακλής: Το να γράφω ξεκίνησε πάλι από μικρός. Δηλαδή, είχα μια τάση να δημιουργώ. Αγαπούσα όλα τα τραγούδια, ό,τι μουσική και αν άκουγα. Αλλά ήθελα να κάνω και κάτι άλλο. Έλεγα ότι μπορεί να γίνει και κάτι ακόμη. Και έτσι ξεκίνησα και έγραφα στίχους, στιχάκια διαφορά.

 Μάλιστα είχα γράψει και ένα τραγούδι στα γαλλικά, μία σύνθεση, πολύ ωραίο κομμάτι. Τώρα που το θυμάμαι, είναι 200 χρόνια πίσω αυτό το τραγούδι!! (γέλια)

 Μπορείς να το πεις ποπ εκείνης της εποχής! Είχα αλληλογραφία με μια Γαλλίδα. Τότε ήταν της μόδας. Για να εξασκήσουμε τα γαλλικά μας, μας είχε πει η δασκάλα να ανοίξουμε αλληλογραφία με κάποιον από το εξωτερικό. Και της έστειλα τους στίχους! Αν ήμουν απέναντι, θα την έβλεπα να γελάει, γιατί ήταν ανορθόγραφα, ασύντακτα και έλεγα αρλούμπες! Παρόλα αυτά, έκανα δοκιμές. Έγραφα και στίχους και μουσική.

Γιώργος: Πέρα από τις συνήθειες και τις παραδόσεις της επαρχίας,  ποιες ήταν τελικά οι επιρροές στα πρώτα σου χρόνια, που σου έβγαλαν σιγά σιγά και την ταυτότητα στο είδος της μουσικής;

Ηρακλής: Όπως το βλέπω τώρα, που είμαι κάπως μπορώ να πω, πιο ώριμος στα μουσικά, η μουσική σε γενικές γραμμές είναι μία. Αυτή που βγαίνει μέσα από την

Progressive Rock Festival
Αντίθεση 2016

καρδιά.

 Ό,τι και να είναι, σε όποιο γεωγραφικό πλάτος και μήκος της γης και αν βγει αυτή η μουσική, αν βγει από την καρδιά και είσαι καθαρός και την ακούσεις, θα σου αρέσει και θα σε ευαισθητοποιήσει.

 Τις ερμηνείες αυτές τις δινω εκ των υστέρων, τότε δεν με ενδιέφερε. Ό,τι έκανα τότε το έκανα με το ένστικτο. Αυτό ήταν το κίνητρο μου και συνεχίζω να το παραδέχομαι πως όταν βγαίνει κάτι μέσα από την καρδιά, δεν το κάνεις ούτε για να πουλήσεις, ούτε για να γίνεις γνωστός. Θα το κάνεις γιατί σε καίει. Αυτή η δύναμη που βγαίνει έξω έχει αξία. Για μένα αυτή είναι η αξία της μουσικής και γενικά της τέχνης, όχι μόνο της μουσικής.

Γιώργος: Συμφωνώ μαζί σου σε αυτό, βέβαια την εποχή που ξεκίνησες ήταν τα πρώτα βήματα της rock εδώ στην Ελλάδα, το οποίο το πάντρεψες με τα δικά σου στοιχεία. 

Ηρακλής: Ίσως θέλεις να αναφερθείς στα πρώτα βήματα της Λερναίας Ύδρας. Η Λερναία Ύδρα είναι η συνέχεια των DΝΑ, το πρώτο συγκρότημα που είχα κάνει σαν φοιτητής στην οδοντιατρική.

 Σαν ξεκίνημα, για να πω και το πως κατέληξα στην Αθήνα, για κάποια χρόνια, έως το 1969 ζούσαμε στη Θεσσαλονίκη όπου σπούδαζα, και επειδή έγραφα τραγούδια προσπαθούσα να δισκογραφήσω.

 Συγκεκριμένα, έπαιζα με το “Τρίο Σαλόνικα”. Η εποχή τότε ήτανε τα τρίο, παίζαμε λάτιν. Ήταν τότε ο Λάκης ο Καλέας, ο οποίος ήταν φαντάρος στο Σιδηρόκαστρο όταν ξεκίνησα να παίζω μουσική, και κάναμε γκρουπάκια.

  Στο Σιδηρόκαστρο κάναμε τους Green Birds, το πρώτο συγκρότημα  rock. Ήταν εκπληκτικό παιδί και φοβερός μουσικός και είχε ηλεκτρική κιθάρα. Ηλεκτρική κιθάρα ξέρεις τι σήμαινε εκείνη την εποχή; Σαν να έχεις ένα τηλεσκόπιο και βλέπεις ανθρωπούς στο φεγγάρι. Ήταν το κάτι άλλο. Με αγαπούσε όπως τον αγαπούσα και εγώ και μου έδινε την κιθάρα του στα live.

 Όταν κατέβηκα Θεσσαλονίκη είχε απολυθεί και κάναμε παρέα.

 Εν τω μεταξύ, για να πω και μία παρένθεση που χρειάζεται ιστορικά, τότε είχα πάθει πλάκα με τον Enrico Macias τον κιθαρίστα. Είχα τρελαθεί με την κιθάρα που έπαιζε. Ο Enrico Macias είναι Αλγερινός και παίζει εκπληκτικό ούτι και κιθάρα. Για μένα δεν πέρασε άλλος να παίζει τόσο γλυκιά κιθάρα στην Ευρώπη.

 Οι κιθαρίστες εκείνης της εποχής, προσπαθούσαν να βγάλουν τις τεχνικές του. Εγώ που ήμουνα τρελαμένος με την κιθάρα, κάθισα και έβγαλα κομμάτια του. Έβγαζα τα ακορντά από το ακορντεόν, έπιανα τις νότες και έτσι μάθαινα, δεν είχα κανέναν να μου δείξει.

Ηρακλής, Τάσος Φωτοδήμος, Αντίθεση 2016

 Ήταν ένας μεγαλύτερος μου, που έκανε μαθήματα κιθάρας και πήγαμε μια φορά στον δάσκαλο του στη Θεσσαλονίκη, όπου του λέει  ‘να ο Ηρακλής παίζει και Enrico Macias’. Είχε μία καλή κιθάρα αυτός, πιάνω, παίζω και έμεινε! Ήθελε να του δείξω πως τα παίζω!

 Δεν μπορούσαν να παίξουν τέτοια κιθάρα. Η αγάπη τι κάνει. Επειδή ήμουνα τρελός με αυτό, κάθησα και έβγαλα παρά πολύ δύσκολα κομμάτια για τότε πιτσιρικάς. Να μη σου δείξει κανείς και να έχεις τόση αγάπη. Αν σε πιάνει η μουσική και σε τραντάζει, σε παίρνει και σε ρίχνει κάτω και σε χτυπάει σαν χταπόδι δεν υπάρχει περίπτωση, σε πάει αυτή και προχωράς.

 Και έτσι, ο Λάκης ο Καλέας με πήρε για σολίστα στο τρίο. Τώρα αυτοί, ήταν μουσικάρες. Ξέρεις τι σημαίνει να παίζεις σε τρίο σολίστας; Άσ'τα να πάνε!!! (γέλια)  

 Ήμουν μαζί τους για μεγάλο διάστημα. Μετά σταμάτησα γιατί σπούδαζα τότε στο Χημικό, μικροβιολόγος, στον Δημόκριτο Θεσσαλονίκης και δεν είχα χρόνο. Εκείνοι το έκαναν κάπως πιο επαγγελματικά. Συνεχίσαμε όμως να είμαστε φίλοι και τους έγραψα και κάποια πολύ ωραία κομάτια, με πολύ ωραίο στίχο.

 Εκεί, ως πιτσιρικάς είχα πάει σε μία εταιρεία. Τους έδωσα κάτι κομμάτια ‘α πολύ ωραία, να τα βάλουμε, αλλά διάλεξε: ή στίχους ή μουσική, δεν μπορούμε να βάλουμε και στα δύο το όνομα σου.’ Δυο-τρία τέτοια και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να φύγω για Αθήνα. Όχι πως ήταν καλύτερα εδώ, αλλά με το μυαλό μου και με αυτά που έβλεπα, εκεί δεν υπήρχε εξέλιξη. Ήταν μόνο δύο εταιρείες, δεν υπήρχαν άλλες.

 Γι' αυτό στις εισαγωγικές έβαλα πρώτα τις σχολές Αθηνών και μετά Θεσσαλονίκης και πέρασα οδοντιατρική Αθηνών. 

Γιώργος: Πότε ήρθες εδώ;

Ηρακλής: Πέρασα το ‘69 αλλά πήγα φαντάρος. Δεν μου έδωσαν αναβολή λόγω χούντας.

 Άσ’τα να πάνε, άλλο καπέλο. Ο πατέρας μου πέθανε 48 χρόνων από εγκεφαλικό επεισόδιο. Τέλος πάντων, αυτά είναι τα επίσημα, δεν ξέρω τώρα. Άλλη ιστορία αυτή. Έκανα μόνο 15 μήνες στο στρατό και απολύθηκα σαν προστάτης.

 Το ’70 πήγα στη Γερμανία για ένα εξάμηνο και γύρισα τον Οκτώβρη που άρχιζαν τα μαθήματα, για να γραφτώ στο Πανεπιστήμιο.

Γιώργος: Εκεί ήταν και οι πρώτες γνωριμίες;

Ηρακλής: Εκεί,ναι. Επειδή η οδοντιατρική και γενικά οι ιατρικές σχολές είναι στο Γουδί, υπάρχει μία κοινωνικότητα στους φοιτητές εκεί. Είναι μια πολιτεία. Όλες οι σχολές είναι μαζί, κάναμε όλα τα μαθήματα μαζί, ήμασταν πολύ ενωμένοι. Έχει διαφορά από τις άλλες σχολές.

  Ειδικά στην οδοντιατρική, τα 3 πρώτα έτη κάνουμε τα ίδια μαθήματα με την ιατρική, μαζί με τους γιατρούς. Ανατομίες, βιολογίες, αμφιθέατρα, όλοι μαζί σαν μία σχολή.

 Και εμείς κάνουμε παράλληλα και τα εργαστήρια της ειδικότητάς μας.

 Οπότε μοιραία δημιουργήθηκαν σχέσεις και κάναμε πολιτιστικές εκδηλώσεις μία φορά το χρόνο, που κρατούσαν είτε ένα τριήμερο, είτε μία εβδομάδα, με τραγούδια, θεατρικά σκέτς,  εκθέσεις ζωγραφικής, συγγραφή, ποίηση...

 Μέσα σε αυτά ξεκίνησα, και έκανα ένα δύο σχηματάκια, από τα οποία κράτησα κάποια παιδιά και έκανα τους DNA.

 Έτσι ξεκινήσαμε...μέσα από τη σχολή. 

Φώντας Χατζής, Σόφη Γιαννάτου, Ρένα Τσακουρίδου, Ηρακλής, Χρήστος Στημαγκιώτης, Λάκης Παπαδόπουλος
 DNA 1970-1971

  Στους DNA είχα τον Λάκη τον Παπαδόπουλο, ο οποίος ήταν ο πρώτος μου φίλος στην Αθήνα. Με τον Λάκη είχαμε γνωριστεί όταν ήμασταν φαντάροι στις Σέρρες και παίζαμε μουσική. Όταν ήρθαμε εδώ, μέναμε κοντά. Το πρώτο σπίτι που νοίκιασε ήταν Ελληνορώσσων στο Γουδί. Ήμασταν όλη την ημέρα μαζί. Και στη Λερναία Ύδρα στα πρώτα σχήματα ήταν μαζί. 
 Κιθάρα και φωνητικά ήταν και ο Κώστας Μιχαλάκης.

Επίσης, είχα βασικό μέλος τη Σοφία Γιαννάτου, κρουστά και φωνητικά. Η Σαβίνα είναι η μικρότερη αδελφή της, η οποία ήταν μαζί μας στην παρέα. Βέβαια ήταν μικρή τότε, αλλά την έβαλα και τραγούδησε στον δίσκο. Κάνει φωνητικά. Μια ψιλή φωνή όπου ακούγεται είναι δική της.

 Ήταν ο Πέτρος ο Πρωτόπαπας, φλάουτο και φωνητικά, ο οποίος μας έχει αφήσει εδώ και χρόνια. Πολύ καλό παιδί και φοβερός μουσικός. 

 Ο Πέτρος ήτανε μικρός όταν τον είχα πάρει, 16-17 χρονών. Ο πατέρας του ήταν μαέστρος στην ορχήστρα του Κώστα Χατζή, πολύ καλός μουσικός και φλαουτίστας.

 Η μάνα του Πέτρου τώρα, επέμενε να πηγαίνει να παίζει με τον πατέρα του, δεύτερο φλάουτο στον Χατζή.

 Ο Πέτρος έβλεπε εμάς που παίζαμε rock και δεν άντεχε! Την άλλη χρονιά τα παρατούσε όλα, τα τίναζε, και ερχόταν πάλι μαζί μας! Αυτό το σκηνικό ήταν επαναλαμβανόμενο, τη μια χρονιά ήταν με το Χατζή, την άλλη ερχόταν σε μας. Ήρθε ο πατέρας του και μας άκουσε, παίζαμε τότε στην 5η εποχή, στη Μνησικλέους στην Πλάκα με τον Γκαϊφύλλια, τη Δέσποινα Γλέζου, τον Βαγγέλη Γερμανό, τον Ψαριανό τον Δημήτρη. Παίξαμε εκεί για μεγάλα διαστήματα, και με τη Λερναία Ύδρα και με  DNA. 

Φ. Χατζής, Ηρακλής, Σ. Γιαννάτου, Παναρκούδης, Π. Πρωτόπαπας
DNA 1970-1971

 Τότε στο σχήμα έπαιζα εγώ βιολί και ήθελα νέα  άτομα, να μένουν κοντά για να κάνουμε πρόβες. Έτσι πήρα τον Γιωργό τον Μαγκλάρα. Έμενε στη γειτονιά, στου Ζωγράφου, δίπλα ήμασταν. Τον έφερε ο μάνατζερ που είχαμε. Ναι, είχαμε και μάνατζερ, άκου να δεις!! (γέλια) Πολύ καλό παιδί, ο Γιώργος ο Σαλούφας.
 Τελικά έφυγαν και οι δικοί του και τον είχα και μέναμε μαζί. Σαν μικρό αδελφό τον είχα τον Γιώργο. Tου έγραφα, μελετούσε, είχε ταλέντο. 

 Ο Χρήστος ο Στημαγκιώτης, από την Αγία Παρασκευή, έπαιζε αργότερα φλάουτο στους DNA και ο Θανάσης Μπίκος κιθάρα.

Ηρακλής, Λ. Παπαδόπουλος, Χρ. Στημαγκιώτης, Σ. Γιαννάτου, Φ. Χατζής
DNA 1972

 Οι DNA ήταν ελληνικό progressive folk. Υπήρχε αρκετή δουλειά πίσω από τα κομμάτια, τα οποία είχαν και αρκετά καλό στίχο για την εποχή. Σαν ιστορικό στοιχείο, λοιπόν, έπρεπε να παραμείνει.

 Στην εταιρεία, μας έλεγαν ‘ναι θα κάνετε L.P. κανονικά, ας κάνουμε ένα μικρό τώρα και θα κάνουμε μετά τον δίσκο.’

 Όμως η Polygram τότε, είχε τους Socrates και τους Poll, οι οποίοι ήταν ήδη μεγάλα ονόματα, στην κορυφή τους, και δεν μπορούσαν να ασχοληθούν και με άλλα γκρούπ.

 Δηλαδή, αυτοί τι κάνανε; Βλέπανε κάτι που έχει αξία, του έκαναν σύμβολαιο-όλοι πιτσιρικάδες ήμασταν, δεν ξέραμε-τον δέσμευαν να μην τον πάρει κάποια άλλη εταιρεία και έχουν ανταγωνιστή και τον κρατούσαν στο συρτάρι. Αν εσύ για κάποιο λόγο, από τυχαία γεγονότα γινόσουν διάσημος θα σε ακολουθούσαν και εκείνοι.

 Εγώ λέω ‘εντάξει, αξίζει η μουσική μας, θα μας κάνουν δίσκο’, αλλά έγινε μόνο το 45άρι, το 1972.

“Τα ίδια όνειρα” ή ‘Αγναντεύεις’ και “Ο Γιάννης” από την άλλη πλευρά.

 Θα έπρεπε να είχε γίνει αυτός ο δίσκος. Το feeling που έβγαινε ήταν πάρα πολύ καλό. 

 Σαν πιτσιρικάς τότε, να πω την αλήθεια, δεν με ενδιέφερε αν θα βγει δίσκος ή όχι.

Ήθέλα απλώς, να ακουστούν τα τραγούδια, έτσι για να βγει από μέσα μου. Σαν βάρος τα είχα. 

 Άλλα ονόματα που συμμετείχαν στον δίσκο ήταν στα κρουστά ο Φώντας  Χατζής, ένα πολύ καλό παιδί και αγαπημένος μου φίλος για τον οποίο έχω παράπονο που δεν τον έβαλα να παίξει στον διπλό δίσκο. Όχι δεν τον έβαλα, μου έφερε μουσικούς η εταιρεία, για δικούς της οικονομικούς λόγους..

Ο Γιάννης Μπαράκος παίζει μπάσο και η Ρένα Τσακουρίδου κάνει φωνητικά.

 Παίζει και η Λένα Πλάτωνος. Η Σοφία είχε εξετάσεις, δεν μπορούσε. Λέει ‘θα σας φέρω μια φίλη’ και έφερε τη Λένα. Ήταν φίλες στη γειτονιά. Τότε γνωριστήκαμε. Παίζει πιάνο και κάνει φωνητικά. Έπαιζε σε live μαζί μας για μεγάλο διάστημα.  

 Παίζαμε στην 5η εποχή. Στο πρόγραμμα συνήθως ήταν Σπύρος-Λήδα, Γλέζου, Ψαριανός, Βαγγέλης Γερμανός, DNA, μέτα ήρθε και ο Γκαϊφύλλιας και παίζαμε μαζί. Βγάλαμε ένα χειμώνα κάτω από χούντα, σε πολύ δύσκόλους καιρούς. 

Ηρακλής, Λένα Πλάτωνος, Πέτρος Πρωτόπαπας, DNA, 1970-1971

Σίμος Κοκαβέσης & Μαριάννα Κοκαβέση, live 22 Φεβρουαρίου 2020 στη σκηνή της Αντίθεσης

 Η βραδιά μας,χθες Σάββατο 22/2/20, ήταν εκπληκτική παρέα με το Σίμο και τη Μαριάννα Κοκαβέση!!!!

 Γέμισε ο χώρος μας από τα ηχοχρώματα του βιολιού και της κιθάρας και η περιπλάνηση στις μουσικές του κόσμου…από της Πικροδάφνης τον Aνθό(Ηπειρώτικο δημοτικό), σε Ιρλανδική παραδοσιακή μουσική, έως το Moonchild του Gallagher … έγινε με έναν μαγικό τρόπο.

 Μια ηλεκτρακουστική συναυλία πολύ ιδιαίτερη, πολύχρωμη, γλυκιά, με όλη όμως εκείνη τη δυναμική και το θάρρος που απαιτούνται από τον καλλιτέχνη για να μαγνητίσει και να παρασύρει το κοινό του σε άλλη διάσταση,καθώς βρίσκεται απογυμνωμένος στη σκηνή μόνος και ακάλυπτος με το μουσικό του όργανο και τη φωνή του.

 Ο Σίμος εξαιρετικός, όπως πάντα κι εντυπωσιακός ύφαινε τις μελωδίες του ακολουθώντας τα περίτεχνα μονοπάτια της κόρης του Μαριάννας στο βιολί. Η μουσική αυτή πανδαισία μας γέμισε ψυχική ανάταση και δημιούργησε μια πολύ ζεστή φιλική ατμόσφαιρα!!!

>Άλμπουμ<

Σίμος και Μαριάννα Κοκαβέση, Σάββατο 22 Φεβρουαρίου live στην Αντίθεση

Ο Simos Kokavesis με την κιθάρα του συναντά στη μουσική του αυτή περιπλάνηση την κόρη του Marianna Kokavesi στο βιολί.

Ένα ξεχωριστό δίδυμο σε blues,rock και ethnic διαδρομές!!!

είσοδος ελεύθερη

Shady Roots 8 Φεβρουαρίου 2020 live

 Σάββατο 8 Φεβρουαρίου... άλλη μια πολύ σπουδαία βραδιά στο χώρο της ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ με τους Shady Roots!!!

 Οι Shady Roots είναι μουσικοί που χαίρεσαι να τους ακούς και να τους παρακολουθείς επί σκηνής. Παρουσιάστηκαν ανανεωμένοι με τον Γιώργο Λαγογιάννη στα πλήκτρα και τη φωνή, με υπέροχο μεστό δυναμικό ήχο, με γλυκύτατα κι εξαιρετικά παιξίματα. Μας συνεπήραν μοναδικά, συνομιλώντας με το κοινό τους με την μουσική αμεσότητα που τους διακρίνει και μετέφεραν θετικά vibes σε όλους μας. Ανέδειξαν το σεβασμό, την αγάπη και την γνώση που έχουν για το blues, στοιχεία που χαρακτηρίζουν και την ταυτότητα αυτής της ενεργής αξιολογάτατης μπάντας!!!

 Με μια λέξη ζωγράφισαν όλοι τους: ο Γιώργος Λαγογιάννης στα πλήκτρα και τη φωνή δυναμικός και κυρίαρχος, ο Γιώργος Χρυσόπουλος στην κιθάρα, η ήρεμη δύναμη του συγκροτήματος, ο εκπληκτικός Θανάσης Γκιουλέας στο μπάσο και ο Χρήστος Ανδριανός εντυπωσιακός όπως πάντα στα ντραμς.

 Υπέροχη έκπληξη η παρουσία της γλυκύτατης Μαρίας Ιωαννίδου από τους Lazytrains, που πήρε το μικρόφωνο και τραγούδησε με την μπάντα, ξεσηκώνοντάς μας όλους με το ταπεραμέντο της, την ενέργεια και φυσικά με τη φωνή της.

 Άλλη μια υπέροχη βραδιά…. για όλους τους τυχερούς που βρέθηκαν στην ΑΝΤΙΘΕΣΗ και την μοιράστηκαν!

>άλμπουμ<

2ο Αφιέρωμα στην ιστορία της ελληνικής rock σκηνής, 10-11-12 Ιανουαρίου 2020

 Η πρώτη ημέρα του 3ήμερου αφιερώματος στην ιστορία της ελληνικής ροκ σκηνής, που διοργανώνει η ΑΝΤΙΘΕΣΗ για δεύτερη φορά, πραγματοποιήθηκε στο φιλόξενο χώρο της, δίνοντας μια πρώτη γεύση της μεγάλης γιορτής που θ' ακολουθήσει και δημιουργώντας έτσι το κατάλληλο κλίμα για τη συνέχεια του φεστιβάλ στο ΙΛΙΟΝ PLUS. Χθες το βράδυ μέσα σε ένα πολύ ζεστό και οικείο περιβάλλον,

έπαιξε το συγκρότημα της ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ, «Αντίθετο Ρεύμα», με τη φιλική συμμετοχή της ηθοποιού Ευτυχίας Δρακοπούλου.

Στη σκηνή ανέβηκαν ακόμα οι Τάκης Μακρής, Χρήστος Σιγαλός, μέλη της ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ από τους Jurassic Band, Γιώργος Βαρτής μπασίστασ και μέλος της ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ, και Νίκος Πουλάκης και Θανάσης Στρογγύλης από τους Ribbons of Euphoria. Στον ήχο βρισκόταν ο Νίκος Φαφαλιός που έκανε πραγματικά εξαιρετική δουλειά και τον ευχαριστούμε.

 Στη συνέχεια απολαύσαμε μια υπέροχη μουσική διαδρομή στην ιστορία της ελληνικής

ροκ σκηνής των 60s-70s μέσα από τα βίντεο που επιμελήθηκε ο καθ' όλα γνώστης αυτής της μουσικής περιόδου, ο δικός μας, Σπύρος Τσατίρης.

φώτο άλμπουμ Ι και φώτο άλμπουμ ΙΙ

Σάββατο 11/1 και οι ήχοι της rock μουσικής δονούσαν το χώρο του ΙΛΙΟΝ plus.

 Εξαιρετικοί μουσικοί μας χάρισαν τον καλύτερο εαυτό τους καθώς εναλλάσσονταν στη σκηνή. Χαρήκαμε παλαιότερα και πολύ γνωστά συγκροτήματα και μουσικούς αλλά και νεότερα, όπως τους εκρηκτικούς Why Not? με την καθηλωτική Μαρία Στεφανιδάκη στα φωνητικά και τους εξαιρετικούς Περικλή Παλαμιώτη κιθάρα, Γιάννη Γκούφα μπάσο και Θοδωρή Μοτάκη στα ντραμς, που άνοιξαν δυναμικά τη βραδιά... όλοι τους με τη σπίθα και το πάθος για τη μουσική.
Υπέροχες στιγμές, ποτισμένες με μια αδιόρατη λεπτή συγκίνηση, καθώς μουσικοί ξαναβρίσκονταν στην ίδια σκηνή μετά από χρόνια, όπως ο Παναγιώτης Χαραμής στο μπάσο δίπλα στο Γιώργο Μακρή και τον Τίμο Χατζηιωάννου πλήκτρα από τους Zoolixo λίγο, ενώ στα ντραμς βρισκόταν ο Κ. Αμανατίδης και στην κιθάρα ο Κ.Σοκορέλης. Άλλη μια μοναδική στιγμή ήταν το μουσικό σμίξιμο του Γιάννη Δρόλαπα με τον Λουκά Σιδερά και τον Π.Χαραμή, φέρνοντας στη μνήμη μας τους DIESEL.

 Οι Simos Kokavesis & Co (Κοκαβέσης-Γιαννάτος-Λογοθέτης) ηλέκτρισαν μοναδικά την ατμόσφαιρα!!!!Ο Δημήτρης Πολύτιμος, αιώνιος έφηβος στο πλάι του Aντρέα Γκομόζια στο σχήμα A.Gomozias Listen to the Past και στους Ζαφείρη Τσίναλη και Θοδωρή Τσαμερτζή, μια μπάντα που τολμάει να παίζει με δύο ντραμερς και να εντυπωσιάζει, τον Φ. Δασκαλάκη μπάσο και Ν. Δαμουλιάνο πλήκτρα, οι Jurassic Band με τον Τάκη Μακρή σταθερή αξία, τη Χριστίνα Μακρή και τον Χρήστο Σιγαλό στα φωνητικά, τον Πέτρο Φρονίστα μπάσο και τον Χρήστο Κουράση στα ντραμς, οι Vavoura Band το πάντα εντυπωσιακό τρίο με Γ. Δρόλαπα, Βαβούρα & Θ. Ανδρέου, οι δυναμικοί και ευαίσθητοι Bluesbirds με τους Α. Γκομόζια και τον Γ. Κοζάτσα στις κιθάρες και τα φωνητικά, Π. Βασιλείου μπάσο, ντραμς τον Τ. Λιαρμακόπουλο

και τον Ν. Δαμουλιάνο στα πλήκτρα, που έκλεισαν με τον καλύτερο τρόπο αυτή την μακριά βραδιά… όλοι εξαίρετοι και μοναδικοί!!!!

 Μεγάλη έκπληξη ήταν η συνεύρεση επί σκηνής του Lukas Sideras trio, με τον Λουκά, τον Γιαννάτο και τον Κοκαβέση κυριολεκτικά να τα σπάνε.

 Μια βραδιά που το παλιό έσμιξε με το καινούργιο και χάρισαν ισότιμα και ισάξια την ίδια συγκίνηση !!! Ήμασταν πραγματικά πολύ τυχεροί, όσοι βρεθήκαμε χθες στο ΙΛΙΟΝ plus!!!

φώτο άλμπουμ Ι και φώτο άλμπουμ ΙΙ

 Η 3η ημέρα του Αφιερώματος στην ιστορία της ελληνικής rock σκηνής στο ΙΛΙΟΝ plus, της ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ…ήταν μοναδική και γεμάτη από ωραίες εκπλήξεις και πολύτιμες στιγμές.

 Το ξεκίνημα δόθηκε μέσα σε μια πολύ ευχάριστη ατμόσφαιρα που δημιούργησαν ο ασυγκράτητος Τάσος Φωτοδήμος στα ντραμς, ο εξαίρετος Γιώργος Βαρτής στο μπάσο και ο αστείρευτος Giotis

Blues Kyttaris στις «ιδιαίτερες» κιθάρες του-προσωπικές του ευφάνταστες δημιουργίες!!!
 Τη σκυτάλη ανέλαβε ξεσηκώνοντάς μας ο βιρτουόζος και ανεξάντλητος Γιώργος Ζήκος στην κιθάρα και στα φωνητικά με τους Zero Zero,τον υπέροχο Άκη Πετρινιώτη στο μπάσο και τον εξίσου ικανό Βασίλη Καλιάμπετσο στα ντραμς. 
Ακολούθησε ο Γιώργος Στεφανάκης από τους ΠΕΛΟΜΑ ΜΠΟΚΙΟΥ ….μόνος μπροστά στο πιάνο του …κατάφερε με απίστευτη ευκολία να μας συγκινήσει, να ρίξει τους τόνους και να γαληνεύσει την ψυχή και το μυαλό μας με την ευαισθησία των συνθέσεών του, με την υπέροχη φωνή και την εν γένει ταπεινότητά του.
 Η σκηνή πέρασε στους The BitterSweet, που μέσα από τα μουσικά τους δημιουργήματα ξεδίπλωσαν μία πανδαισία ψυχεδελικών και prog rock συνθέσεων με κινητήρια δύναμη τον Ν.Αλαβάνο (που γράφει μουσική και στίχους) στην κιθάρα και στα φωνητικά και έχοντας δίπλα του εξαιρετικούς μουσικούς, τον Αντώνη Γκούφα στις κιθάρες, τον Κωνσταντίνο Κοντονίκα στο μπάσο, τον Κωνσταντίνο Μέξη στα πλήκτρα και τον Χρήστο Ζελελίδη στα τύμπανα.

 Άλλο ένα σπουδαίο συγκρότημα βρέθηκε στη σκηνή του ΙΛΙΟΝ plus….,κι αυτό ήταν οι Ribbons of Euphoria!  Με βάση το blues-rock και το φλερτάρισμά τους με ψυχεδελικά και progressive στοιχεία,οι εκπληκτικοί μουσικοί του σχήματος Σταύρος Ζουλιάτης στη φωνή,  Νίκος Πουλάκης κιθάρα και φωνή, Χάρης Μπότσης στα πλήκτρα, Θανάσης Στρογγύλης στα ντραμς και Χάρης Σιδέδης στο μπάσο, «έβαλαν φωτιά» και μας απογείωσαν. Στη συνέχεια απολαύσαμε την εκπληκτική rock μπάντα Golden Nugget στην προσωπική της δουλειά. Ο Γιώργος Λαγογιάννης στα πλήκτρα και στη φωνή, ο Θανάσης Γκιουλέας στο μπάσο, ο Γιάννης Γκιουλέας στην κιθάρα και στα ντραμς ο Δημήτρης Γρηγοριάδης κέρδισαν επάξια το ζεστό μας χειροκρότημα για τις συνθέσεις τους αλλά και για την αμεσότητά τους.

 Λίγο πριν πέσει η αυλαία οι υπέροχοι Limpin Express, Κώστας Ραγιαδάκος μπάσο, Αντρέας Καστανάκης κιθάρα και Κώστας Ζέρβας ντραμς,

ένα rock & blues συγκρότημα με απίστευτη ενέργεια και δεξιοτεχνία, κράτησε ηλεκτρισμένη την ατμόσφαιρα με τις δικές του μουσικές δημιουργίες και καταχειροκροτήθηκε. Κι ενώ όλα έδειχναν πως οι τίτλοι του τέλους έπεφταν…..έκαναν την εμφάνισή τους Τα Ρεμάλια!!! Μια μπάντα που θέλησε να τελειώσει αυτό το 3ήμερο αφιέρωμα με το δικό της ξεχωριστό και πολύ ιδιαίτερο τρόπο!!!
 Ο Λευτέρης Κάτσας στο μπάσο, ο Γιώργος Ιατρίδης στην ακουστική κιθάρα και φωνή, ο Κωνσταντίνος Αποστολέας στο βιολί και ο «δανεικός» ντράμερ από τους Limpin Express, Κώστας Ζέρβας έδωσαν μια άλλη νότα, τραγουδώντας Σιδηρόπουλο και χαρίζοντας πανέμορφα jam.

 Η μεγάλη γιορτή τελείωσε. Η ΑΝΤΙΘΕΣΗ συνεχίζει να κάνει σχέδια και να δουλεύει σκληρά, επίμονα και με ανιδιοτέλεια.

 Ίσως να είναι πολύ δύσκολο για αρκετούς να καταλάβουν ή να πιστέψουν …., πως όσος κόπος και προσπάθεια καταβάλλεται δεν έχει κανένα μα κανένα προσωπικό οικονομικό ή άλλο όφελος παρά μόνο την ηθική ικανοποίηση που πηγάζει από την αγάπη προς τη μουσική και τη ζωή με μουσική κι αισθητική. Άλλωστε όποιος βρίσκεται κοντά μας το αντιλαμβάνεται με την πρώτη.

 Ραντεβού στα επόμενα!!!!

φώτο άλπουμ Ι και φώτο άλμπουμ ΙΙ

Shady Roots live στην Αντίθεση, Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2020

Το  Σάββατο θα έχουμε τη χαρά να φιλοξενήσουμε ξανά στη σκηνή της ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ,τους Shady Roots.Αυτή τη φορά στα πλήκτρα και στη φωνή ο Γιώργος Λαγογιάννης!

Οι Shady Roots,είναι τέσσετα άτομα με διαφορετικές μουσικές καταβολές αλλά με κοινή αγάπη για τα blues. Το ύφος του σχήματος σκιαγραφείται μέσα από τον ακατέργαστο και δυναμικό ήχο των ηλεκτρικών blues των δεκαετιών 50's – 60's με επιρροές από Albert King, T-Bone Walker, Magic Sam, Freddie King, Big Mama Thornton κα.

Η μπάντα έχει πάρει μέρος σε μεγάλα blues φεστιβάλ της Αθήνας Blues For Peace 30 Μαΐου 2016, στο 1ο Αφιέρωμα στo Blues της ΛΕΦΚΑ-Αντίθεση στις 18 Μαρτίου 2017 και στο 2ο τριήμερο Blues Αφιέρωμα της ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ φέτος τον Γενάρη,αποσπώντας πολύ θετικά σχόλια!!!!

Φωνή/Πλήκτρα: Γιώργος Λαγογιάννης

Μπάσο : Θανάσης Γκιουλέας

Τύμπανα : Χρήστος Ανδριανός

Κιθάρα: Γιώργος Χρυσόπουλος   

είσοδος ελεύθερη

έναρξη 19:30

"Σταθμός Βάλεντιν" από τη θεατρική ομάδα «Στόφα» 30/1, 6/02 και 13/02

Καρλ Βάλεντιν (1882-1948), συγγραφέας και performer κωμικών σκετς. 

Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ τον παρομοίαζε με τον Τσάπλιν και έμαθε πολλά από αυτόν.

 Έδινε τις παραστάσεις του σε καμπαρέ και μπυραρίες.

Ένας μάγος που δεν είναι μάγος…        

                                                             Δύο ξένοι που δε θα γίνουν ποτέ γνωστοί…                                                         Ένα ζευγάρι που είναι αγαπημένο και στα μέλια μόνο όταν τσακώνονται…. 

Μία γυναίκα που ψάχνοντας το σταθμό, χάνει το τραίνο μα βρίσκει τον άντρα της που ήταν χαμένος για τριάντα χρόνια…                                    

                          Ένας δήμιος που ματαιώνει τον αποκεφαλισμό γιατί το μόνο τσεκούρι που βρίσκουν είναι σκουριασμένο και δε θέλουν να προκαλέσουν μόλυνση στον κατάδικο…  

Και κάποιες ακόμη «καθημερινές» στιγμές, χωρίς καμία λογική… Αλλά και πάλι ποιος μπορεί να ορίσει την έννοια της λογικής εξ ολοκλήρου; 

Διάρκεια έργου 75΄λεπτά, μια συλλογή από μικρές σουρεαλιστικές ιστορίες του Καρλ Βάλεντιν. 

Από την ομάδα «Στόφα» με τίτλο «Σταθμός Βάλεντιν».

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Παίζουν με σειρά εμφάνισης οι ηθοποιοί:

Μάρθα Μανέτα

Ευτυχία Δρακοπούλου

Αντώνης Ζιώγας

Ειρήνη Λιοκουκουδάκη

Σκηνοθεσία: Ομάδα Στόφα

Φωτογραφίες: Γιώτα Ψωμαδέλη

Κουστούμια: Ευτυχία Δρακοπούλου

Κατασκευές - χειροτεχνίες: Ειρήνη Λιοκουκουδάκη, Μάρθα Μανέτα

Μουσική επιμέλεια: Αλέξανδρος Καρυδιάς

"Σταθμός Βάλεντιν" από τη Θεατρική Ομάδα "ΣΤΟΦΑ", 2 Ιανουαρίου 2020

 Μια εξαιρετική,σουρεαλιστική θεατρική παράσταση από τη ομάδα ΣΤΟΦΑ.. Συναντηθήκαμε ξανά μ' αυτούς τους υπέροχους ηθοποιούς, μετά το ''Πίσω απ' τις κουρτίνες", και τη Σονάτα του Σεληνόφωτος", στην παράσταση "Σταθμός Βάλεντιν" σε ιστορίες του Καρλ Βάλεντιν.

 Ένας μάγος που δεν είναι μάγος… Δύο ξένοι που δε θα γίνουν ποτέ γνωστοί… Ένα ζευγάρι που είναι αγαπημένο και στα μέλια μόνο όταν τσακώνονται…. Μία γυναίκα που ψάχνοντας το σταθμό, χάνει το τραίνο μα βρίσκει τον άντρα της που ήταν χαμένος για τριάντα χρόνια… Ένας δήμιος που ματαιώνει τον αποκεφαλισμό γιατί το μόνο τσεκούρι που βρίσκουν είναι σκουριασμένο και δε θέλουν να προκαλέσουν μόλυνση στον κατάδικο… Και κάποιες ακόμη «καθημερινές» στιγμές, χωρίς καμία λογική… Αλλά και πάλι ποιος μπορεί να ορίσει την έννοια της λογικής εξ ολοκλήρου;

Έπαιξαν με σειρά εμφάνισης οι ηθοποιοί: Μάρθα Μανέτα, Ευτυχία Δρακοπούλου, Αντώνης Ζιώγας, Ειρήνη Λιοκουκουδάκη.

Άλμπουμ